اختلال نعوظ
اولین و مهم‌ترین نکته‌‌ای که فرد مبتلا به ناتوانی جنسی که به علت عدم یا ناکافی بودن نعوظ و سفتی آلت قادر به انجام عمل جنسی موفقیت‌‌آمیز نمی‌باشد این است که او آگاه باشد که بیمار نیست، ناتوانی جنسی بیماری نیست و علامت بیماری زمینه‌ای او مثل دیابت یا بیماری قلبی می‌باشد.
ناتوانی جنسی
ناتوانی جنسی حتما باید از ۳ ماه قبل و به تدریج در مرد شروع شده باشد. بنابراین مردی که از ناتوانی جنسی شکایت دارد و هفته‌های اخیر دچار آن شده است، زودگذر بوده و اکثرا بدون تجویز دارو بهبود می‌یابند.
دو دسته بیماری باعث ناتوانی جنسی می‌شوند که شامل:
- دیابت
- بیماری‌های قلبی
- فشار خون
- افزایش سن
- چاقی
- مصرف بیش از حد الکل
- اختلال کار تیروئید
- بعد از عمل پروستاتخوش خیم
- سرطان پروستات
- اختلال هورمون جنسی خون
- نارسایی مزمن کلیه
- اختلال در عملکرد غده هیپوفیز
- هیپوتالاموس در مغز و بیضهها
- بیماری‌های عصبی (نروژنیک)، ام.اس (S)، پارکینسون، ضایعه و تومور نخاع
- ضربه و تروما به لگن، جراحی لگن، اشعه درمانی لگن و شیمی درمانی
- افزایش پرولاکتین خون، نارسایی اولیه بیضهها به علت سرطان
- عفونت یا ژنتیک می‌باشد.
شایع‌ترین علت ناتوانی جنسی
شایع‌ترین علت ناتوانی جنسی دیابت نوع ۲ می‌باشد. بیماری دیابت نوع ۲ اغلب بدون علامت هشدار دهنده، پیش می‌رود. ممکن است فرد ۵ سال بعد از ابتلا به دیابت متوجه بیماری خود شود.
ناتوانی جنسی اولیه به مردانی گفته می‌شود که هرگز در زندگی‌شان نعوظ یا آمیزش جنسی نداشته‌اند.
اختلال نعوظ ثانوی
ناتوانی جنسی ثانوی بسیار رایج است. به مردانی گفته می‌شود که قبلا رابطه جنسی نرمال داشته، سپس ناتوان شده‌اند، حال آنکه تا چه حد ناتوان شده‌اند، مشخص نیست.
ناتوانی زودگذر و در بعضی مواقع به صورت مزمن و یا به تدریج در زمینه بیماری‌های اورگانیک که نامبرده شد، در فرد اتفاق افتد. ناتوانی جنسی زودگذر بیشتر در دوران جوانی زمانی که مرد در اولین آمیزش جنسی خود با وجود تمام ذوق و شوقی که دارد، نمی‌تواند خوب عمل کند، اتفاق می‌افتد. ناتوانی جنسی همچنین برای مردانی که بنا به دلایل کاری یا مشکلات عاطفی تحت استرس شدیدی هستند هم اتفاق می‌افتد و به محض این که استرس رفع می‌شود، دوباره می‌توانند آمیزش جنسی موفقی داشته باشند.
نکته مهم این است که ناتوانی جنسی زودگذر را نباید جدی بگیرید هر چه اهمیت کمتری به آن بدهید شانس بیشتری برای داشتن یک رابطه جنسی نرمال خواهید داشت.
گاهی اختلال نعوظ و ناتوانی جنسی بی‌اهمیت و خیلی مختصر چنان ترسی در مردان ایجاد می‌کند که در روابطشان بسیار مضطربانه عمل کرده و مشکل را دو چندان می‌کنند. زنان باید حساسیت ویژه‌ای نسبت به این موضوع داشته و از همسرشان انتظار زیادی نداشته باشند.
صبر و درک همسران در درمان ناتوانی جنسی بسیار موثر است. از طرف دیگر مرد باید در این مورد با همسرش گفتگو و مشورت کند، طوری که زن را حامی و پشتیبان خود بداند. اگر مردی برای حل این مشکل به تنهایی تلاش کند، معمولا به نتیجه‌ای نمی‌رسد. گرچه ناتوانی زودگذر نگران کننده نیست، ناتوانی جنسی دائمی نیز با کمک‌های حرفه‌ای قابل درمان نیست. ناتوانی جنسی گاهی ممکن است در دراز مدت یا در بعضی موارد ناگهانی ایجاد می‌شود. در هر دو مورد زوجین نباید در قبال کمک‌های درمانی بی‌توجه باشند، چرا که اگر این مشکل درمان نشود، می‌تواند باعث سستی پایه‌های زندگی زناشویی و حتی از هم پاشیدگی آن و نهایت منجر به تضعیف روحیه و عزت نفس مرد شود.
کنترل مشکلات جنسی
آگاهی و دانش از روابط جنسی، بهترین راه جلوگیری و کنترل مشکلات جنسی می‌باشد. توسط پزشک معالج، درمان اختلال نعوظ یا ناتوانی جنسی، پس از بررسی فرد به صورت گرفتن شرح حال دقیق و امتحان بالینی بیمار باید صورت گیرد تا ضمن تشخیص علت ناتوانی جنسی درمان مناسب را تجویز کند. داروهایی نظیر سایمترین و تیازید و بعضی داروهای فشارخون که موجب اختلال جنسی می‌شوند باید استفاده آن قطع شود. فشار خون، چاقی، کلسترول غیر طبیعی خون، اختلال کار تیروئید و استعمال دخانیات اصلاح شود. اختلالات هورمون‌های جنسی مثل کاهش تستوسترون، SH، LH و افزایش پرولاکتین اصلاح شود.
کاهش ترشح LH که از غده هیپوفیز ترشح می‌شود که باعث تحریکسلول‌های بیضه (سلول‌های لیدیگ) که مسئول ترشح تستوسترون می‌باشد، اصلاح گردد. بعضی بیماری‌ها نظیر سیروز کبدی، آنمی سیکل سل، تالاسمی، آمینوئیدوز، بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) و عفونت‌های مزمن، آرتریت روماتوئید باعث کاهش هورمون جنسی می‌شود. چنانچه کاهش توستسترون به علت نارسایی بیضه باشد، تسوسترون خوراکی یا تزریقی به بیمار تجویز شود.
درمان ناتوانی جنسی-یک
مرحله اول درمان ناتوانی جنسی استفاده از داروهای خوراکی می‌باشد.
۳ داروی خوراکی که به طور رایج در ایران و سایر کشورها تجویز می‌شود، شامل: سیلدنافیل سیترات (ویاگرا)، تادالافیل سیترات (CIALIS) و وردنافیل می‌باشند.
تقریبا عوارض هر سه دارو یکسان می‌باشد. عوارض شامل سردرد، احتقان بینی، اختلال گوارشی، اختلال دید (دید آبی رنگ) درد زانو.
درد عارضه مربوط داروی تادالافیل می‌باشد که گاهی بسیار شدید و غیر قابل تحمل می‌باشد. یک ساعت قبل از عمل جنسی یکی از داروها باید میل شود. ۳۰ تا ۶۰ دقیقه بعد نعوظ و ارکشن به وجود می‌آید. این داروها ۵۰ تا ۶۰ درصد پاسخ دارویی دیده شده. ۱۲ درصد بیماران ممکن است به علت عدم تاثیر دارو در درازمدت (معمولا ۲ سال) درمان با دارو را قطع می‌کنند. مطالعات کلینیکی نشان داده که ۲/۱ درصد از بیماران پس از ۳ سال دارو را قطع می‌کنند و ۱ تا ۳ درصد به علت عوارض جانبی بوده. نوع درمان اختلال نعوظ را با توجه به عوارض جانبی، پاسخ دارو و بررسی خود بیمار باید انتخاب کرد.
در موارد ذیل استفاده از داروهای نامبرده مجار نمی‌باشد
- بیمارانی که سکته قلبی یا مغزی (Stroke) در ۶ ماه گذشته داشته‌اند یا از آریتمی و از بی‌نظمی پرخطر رنج می‌برند.
- درد آنژین صدری هنگام عمل جنسی
- نارسایی احتقانی قلب (class 2)
- در افراد مبتلا به فشارخون در حال استراحت
- فشار خون بالا
در بعضی بیماران ممکن است داروهای خوراکی موثر قرار نگیرد، پس از یک دوره زمانی اثر دارو قطع شود.
درمان ناتوانی جنسی-دو
استفاده از آمپول‌های پروستاگلندین، پاپاورین و رژنتین می‌باشد. در امریکا این سه آمپول در یک آمپول واحد به نام Trimix وجود دارد ولی در ایران گاهی هر کدام از این آمپول ها در داروخانه‌های تک نسخه‌ای وجود دارد.
مقالات مرتبط:
