عدم علاقه به همسر
با عرض سلام و خسته نباشید. مردی 35 ساله هستم. ده سال از ازدواجم می گذرد و دو فرزند یک پسر 7 ساله و یک دختر 3 ساله دارم. من و همسرم به طور سنتی و بدون اشنایی قبلی ازدواج کردیم و از همان نخست همسرم با من رفتارهای خیلی بدی داشت و کارهایی کرد که… اما من هیچ وقت نخواستم و نتوانستم به این زندگی پشت پا بزنم تا این که پسرم وارد زندگی ما شد. با این همه با خودم فکر میکردم که شاید بتوانم پسرم را جدای از مادرش نگه دارم. اما اکنون خدا به من یک دختر داده که هرچه عشق است در این دختر می بینم. اما همسرم همچنان به بداخلاقی هایش ادامه می دهد و خیلی هم شکاک است. زندگی ما به تارهایی بند مانده که تنها فرزندانمان هستند. از سوی دیگر به دختری علاقه مندم که به راستی نجیب و داناست. با وجود عشق زیادی که به من دارد از من خواسته به زندگی ام اسیب نزنم و بیشتر به همسرم توجه کنم تا فرزندانم اسیب نبینند. تحمل این زندگی ، اینده بچه هام و دل خودم که بی قرار کسی دیگه هست از طرف دیگر مشکلات خانوادگی و فامیلی و مالی کمرم را خم کرده هرکار می کنم باز می بینم ارامش تنها نزد ان دختر هست. دختری که به خاطر عشق من به همه چیز پشت پا زد و تنهایی را انتخاب کرد و به من گفت که عشق من برای ادامه زندگی اش کافیست. از طرفی هم نگران بچه هایم هستم ایمان دارم نزد او بهتر تربیت می شوند اما این راهم میدانم که مادر هرچی هم باشه باز عاطفه و مهر مادری رو هیچ کس دیگه نمیتونه به بچه هام بده. بیشتر نگران دخترم هستم و دیگر نگران اینم که اگر طلاق بگیرم همسرم بچه ها رو میخواد اگر هم بتونم هردو رو پیش خودم نگه دارم با رفت و امدهاش زندگی من رو خراب می کنه و بچه هام رو نسبت به اون دختر بدبین میکنه اونها از بین میرند. من چه کار باید بکنم گاهی واقعا فکر می کنم شاید مرگ به همه چیز پایان بده زندگی ام را دست سرنوشت سپردم من نمی تونم پیش قدم جدایی باشم …
خواهش می کنم راهنمایی کنید
با سلام خدمت شما بزرگوار
عشق شما به خانمی که نام برده اید قابل درک است اما قبول کنید که شما در گذشته تصمیمی گرفته اید و دو فرزند دارید و تعهد نسبت به نقش پدری که دارید ، وظیفه پدری که برعهده دارید کار شما را سخت می کند . می دانم که انگیزه های لازم را برای رفع اختلاف با همسرتان ندارید به خصوص با حضور فردی که نام برده اید قابل درک است ، اما اگر قرار است وظیفه پدری را کامل کنید باید سعی در بهبود رابطه خود را همسرتان داشته باشید و در عین حال خودتان به کم رنگ شدن رابطه خود با خانمی که نام برده اید همت کنید. این کار در جمله و حرف ساده است اما در عمل بسیار سخت است به خصوص با نبود انگیزه برای شما . در ادامه مقاله ای با عنوان مقابله با اختلافات زناشویی برایتان آورده می شود که راهنمای خوبی است و می تواند راهگشا باشد . اما پیشنهاد می کنم همراه همسرتان از جلسات مشاوره خانواده کمک بگیرید. روانشناسان کانون مشاوران ایران در این زمینه می توانند۸۸۴۲۲۴۹۵ کمکتان کنند
مقابله با اختلافات زناشویی
وقتی نزدیکان ما کاری را انجام می دهند که دلخواه ما نیست یا از انجام دادن کارهای دلخواه ما امتناع می کنند، با آن ها تعارض و اختلاف پیدا می کنیم. اکنون برایتان روشن شده است که ارزیابی های اولیه ی شما بر احساساتتان تاثیر می گذارد. در این مقاله می آموزیم که چگونه از طریق ارزیابی مجدد و تغییر ارزیابی های خود، با تعارضات در روابط نزدیک مقاله کنیم.
مهارت مقابله ای ۱: هدف خود را از برقراری روابط صمیمانه مشخص کنید.
یکی از راهها در درک روابط نزدیک، بررسی میزان رضایت افراد از رابطه خاص است. رضایت از روابط نزدیک را می توان از طریق مقیاس ارزیابی رابطه سنجید. در این مقیاس از پاسخ دهندگان خواسته می شود سوال های زیر را بر مبنای یک مقیاس درجه بندی از ۱ (اصلا) تا ۵ (بسیار زیاد) درجه بندی کنند:
۱- همسر شما تا چه حد نیازهای شما را برآورده می کند؟
۲- به طور کلی چقدر از روابط خود با شریک زندگی تان راضی هستید؟
۳- در مقایسه با اکثریت افراد رابطه ی شما چقدر خوب است؟
۴- چقدر دلتان می خواست که این رابطه را نداشتید؟
۵- رابطه ی شما تا چه حد انتظارات اولیه ی شما را بر آورده است؟
۶- چقدر همسرتان را دوست دارد؟
۷- چقدر در رابطه ی خود مشکل دارید؟
کسانی که به عبارت ۱، ۲، ۳، ۵ و ۶ نمرات بالا و به عبارات ۴ و ۷ نمره پایین می دهند، از روابط خود بسیار راضی هستند. نمره ی متوسط ۴ و ۵ نشانگر رضایت نسبتا بالا از رابطه و نمره متوسط یا پایین (۳) نشان دهنده ی رضایت نسبتا پایین از یک رابطه ی خاص است.
مهارت مقابله ای ۲: میزان رضایت خود را از رابطه تان ارزیابی کنید.
وقتی در روابط بین فردی دچار تعارض می شوید باید به طور فعالانه مسئولیت یافتن راه حل آن را بر عهده بگیرید. اجتناب در دراز مدت شما را دچار مشکل می کند. مطالعه ای در زمینه ی نحوه ی مقابله افراد با تعارضات زناشویی این نکته را تایید کرده است. در این بررسی نشان داده شد که افراد به طور معمول برای کنار آمدن با مشکلات زناشویی یکی از این چهار راهبرد را به کار می برند: مذاکره ، مقایسه های خوش بینانه، نادیده گرفتن، کناره گیری.
مذاکره و گفتگو: با هم نشستن و صحبت کردن درباره ی مشکلات و رسیدن به توافقی منصفانه.
مقایسه های خوش بینانه: قدر روابط زناشویی خود را در مقایسه با دیگران دانستن و متقاعد ساختن خود مبنی بر اینکه تعارض مسئله مهمی نیست و کم بر آورد کردن میزان ناراحت کننده بودن مسائل.
نادیده گرفتن: بی اهمیت دانستن تعارض در رابطه ی زناشویی و دست کم گرفتن مشکلات ناشی از آن.
کناره گیری: نارضایتی و ناخشنودی را در خود نگه داشتن و مشکلات خود را مستقیما با همسر خود در میان نگذاشتن.
به منظور بررسی تاثیر این سبک های مقابله این متفاوت، زندگی زناشویی شرکت کنندگان به مدت ۴ سال مورد مطالعه قرار گرفتن. بدون هیچ گونه تعجبی مشاهد شد که نادیده گرفتن و کناره گیری، روشی موثری برای حل اختلاف های زناشویی نیستند. زوج هایی که با انکار و کناره گیری واکنش نشان می دادند از ناراحتی بیشتری رنج می بردند و به ندرت می توانستند مشکلات خود را حل کنند. برون ریزی هیجانی، درگیر نشدن و کناره گیری و پناه بردن به الکل و دارو از دیگر راهبردهای مقابله ای بودند که با نارضایتی از رابطه زناشویی همراه بودند.
برعکس ، مهارت های فعالانه ی مذاکره و مقایسه خوش بینانه هر دو در حل اختلاف های زناشویی سودمند بود. مذاکره ی مستلزم مهارت، شکیبایی و همکاری و مشارکت هر دو طرف است. مقایسه خوش بینانه نوعی ارزیابی است که به شما کمک می کند تا دیدگاه عینی تری نسبت به رابطه خود با افراد نزدیک به دست آوردید.
یکی از راه های خوب برای پذیرش فعالانه مسئولیت درک رابطه، درک همدلی و پی بردن به ارزش آن است. سه نوع همدلی در ایجاد حس نزدیکی در یک رابطه مهم است: درک دیگاه فرد، نگرانی و توجه همدلانه و همدردی ، درک دیدگاه فرد یعنی تلاش برای نگریستن به مسائل از دید همسر. توجه همدلانه یعنی توجه خالصانه و صادقانه به احساسات همسر. همدردی یعنی خود را به جای همسر خود گذاشتن و تجربه کردن همان احساسات و هیجاناتی که او تجربه می کند. وقتی هر دو طرف در یک رابطه، فعالانه مسئولیت ابراز این نوع همدلی ها را بپذیرند، رضایتمندی آنها از رابطه افزایش می یابد.
مهارت مقابله ۳: به طور فعالانه مسئولیت حل تعاض در روابط نزدیک خود را بپذیرید.
انتظارات واقع بینانه و غیر واقع بینانه
به طور معمول، زمانی در رابطه ی نزدیک تعارض ایجاد می شود که فرد مقابل کاری منفی انجام دهد یا عمل مثبتی را نادیده بگیرد. واکنش شما نسبت به این وضعیت تحت تاثیر انتظاراتی است که از طرف مقابل خود دارید. اکنون موقعیت مناسبی است که شما یک واقعیت سنجی جدی انجام دهید و باخورد عینی دریافت کنید. گروهی از محققان پرسشنامه تهیه کرده اند که انتظارات واقع بینانه و غیر واقع بینانه ی افراد را در روابط نزدیک می سنجد . چقدر با عبارات زیر موافق یا مخالف هستید؟
برای پاسخگویی به سوالات یکی از گزینه های کاملا موافقم، موافقم، مخالفم، کاملا مخالفم را انتخاب کنید.
۱- وجود تعارض در روابط زناشویی مخرب است.
۲- همسرم باید همیشه از احساسات من آگاه باشد.
۳- همسر من هرگز تغییر نخواهد کرد.
۴- همسرم باید همیشه نیازهای جنسی مرا ارضا کند.
۵- همسرم نیازهای مشابه مرا ندارد.
اگر به دقت در مورد این باورها فکر کنید متوجه خواهید شد که اگر چه در ظاهر خوبند ولی زیاد واقع بینانه نیستند. کسانی که دارای چنین باورهای غیر واقع بینانه ای هستند به دشواری می توانند رفتارهای منفی همسران خود را بپذیرند. آنان معمولا به شیوه ی منفی، توام با خصومت و طرد کردن واکنش نشان می دهند. بنابراین انتظارات واقع بینانه تری مانند موارد زیر در مقایسه با انتظارات غیر واقع بینانه ی فوق ، به روابط زناشویی رضایت بخش تری منجر می شود.
• گاهی در روابط زناشویی اختلاف و تعارض پیش می آید.
• همسرم نمی تواند ذهن مرا بخواند.
• اگر با همسرم گفتگو کنم می توانم او را تغییر دهم.
• رابطه جنسی موضوعی است که هر دو طرف در روابط زناشویی باید برای بهبود آن تلاش کنند.
• افراد در یک رابطه، غالبا نیازهای مشابهی دارند.
تبیین رفتارهای مطلوب و نامطلوب
موضوعی که با انتظارات واقع بینانه ارتباط تنگاتنگی دارد این است که چگونه افرادی که با هم روابط نزدیکی دارند، رفتارهای مطلوب و نامطلوب یکدیگر را تبیین می کنند. در مطالعه ای ، از زنان و مردانی که با هم رابطه ی نزدیک داشتند خواسته شد تا تعارض های عمده ی خود را توصیف کنند. از این مطالعه دو نتیجه جالب به دست آمد که نشان می دهند ما تعارض با افراد نزدیک کمتر از آن معتقدیم عینی و واقع بین هستیم. اول این که مردان و زنان تمایل داشتند اعمال منفی خود را در روابط نزدیک نشانه ی «قصد و نیت خوب» خود و یا نتیجه رویدادهای خارج از کنترلشان توجیه کنند. به عنوان مثال آنها اعمال پرخاشگرانه و غیر مسئولانه خود را به عنوان واکنشی نسبت به رفتارهای همسرشان توجیه می کردند و یا ادعا می کردند که انتقاد و خواسته هایشان نشانه ی توجیه، نگرانی و خیر خواهی آنها ست. آنها همچنین ناتوانی در ابراز احساسات و عواطف خود را ناشی از فشارهای خارجی می دانستند. ولی زمانی که می خواستند علت رفتارهای همسران خود را شرح دهند، برداشت های آنها کاملا متفاوت بود. هم مردان و هم زنان احساس می کردند رفتارهای منفی همسران آنها عمدی و نشان دهنده ی عدم تعهد و بی توجهی آنها ست. به طور خلاصه هم برای مردان و هم برای زنان چشم پوشی از رفتارهای منفی خود آسان، ولی بخشیدن رفتارهای منفی همسرانشان سخت بود.
مهارت مقابله ای ۴: انتظارات خود را مورد ارزیابی مجدد قرار دهید.
راه دیگر برای تجزیه و تحلیل انتظارات خود از روابط نزدیک، بررسی حیطه ها و ویژگی هایی است که دوست دارید همسرتان تغیر یابند. پژوهشگران برای روشن کردن این جنبه از روابط زناشویی «پرسشنامه حوزه های تغییر» را طراحی کرده اند. در این پرسشنامه تمایل افراد برای تغییر رفتار همسران خود در حوزه هایی از قبیل رابطه ی جنسی،ابراز علاقه، مسائل مالی، کارهای خانه، رابطه با دوستان و اقوام، کار و تربیت بچه ها ارزیابی می شود. وقتی که از زن و شوهر هایی که رابطه ی نسبتا خوبی را هم داشتند خواسته شد که این پرسشنامه را پر کنند، انها با تغییر در بیشتر حوزه ها به جز رابطه جنسی مخالف بودند. مردان بهبود رابطه ی جنسی را مهم ترین تغییری می دانستند که دوست دارند در زنانشان ایجاد شود. زنان نیز خواستار تغییر در رفتارهای پیش از رابطه ی جنسی شوهرانشان بودند. جای تعجب نیست که زوج های ناسازگار در مقایسه با زوج های سازگار به تغییر رفتار همسرانشان تمایل بسیار زیادی نشان می دادند. بیش از نیمی از زوج های ناسازگار میل داشتند شوهرانشان در زمینه های ابراز صریح احساسات، شروع گفتگو، ابراز قدر دانی، رابطه ی جنسی، صرف زمان بیشتر با یکدیگر و زیاد جر و بحث نکردن تغییر بایند.
یک جنبه ی جالب پرسشنامه ی حوزه تغییر این است که هم عینی و هم ذهنی است. حوزه هایی که ما دوست داریم در نزدیکانمان نغییر بابد تا جایی که منعکس کننده ی تمایلات واقعی ما هستند، عینی می باشند. در عین حال تغییرات مطلوب ما ذهنی نیز هستند، زیرا بر ادراکات و برداشت های ما از روابطمان مبتنی هستند. ما می توانیم با حساس بودن نسبت به تغییراتی که دوست داریم در دیگران ایجاد شود و نیز تغییراتی که دیگران میل دارند در ما به وجود آید ، تا حد زیادی از سوء تفاهم بکاهیم.
حوزه های تغییر مورد نظر زوج های سازگار
مردان زنان
بهبود روابط جنسی
ابراز صریح احساسات
پذیرش وتحسین
شروع مکالمه جالب
قدردانی از کارهای خوب
صرف زمان برای نظافت و مرتب کردن خانه
به حال خود رها کردن فرد
اجازه ندادن به گرفتاری های کاری که در رابطه زناشیویی اختلال ایجاد کند. ابراز صریح احساسات
شروع مکالمه ای جالب
قدردانی از کارهای خوب
کمک در برنامه ریزی جهت اوقات فراغت
بیرون رفتن با یکدیگر
کمک در انجام کارهای خانه به هنگام نیاز
انجام به موقع و سریع مسئولیت ها و وظایف خود