با سلام،دخترى ١٧ ساله هستم.مدتى هست كه خيلى احساس بى انرژى بودن و بى حوصلگى مى كنم.اخيرا گاهى اوقات بى دليل احساس بغض و دل گرفتگى مى كنم و بعد گريه مى كنم،با اين كه دليل خاصى براى گريه كردن وجود نداره.ديگه مثل قبل از زندگى ام ارضى نيستم،از خانواده ام،جنسيتم،هيكلم ديگه راضى نيستم.
موقعى كه دلم مى گيره و گريه مى كنم واقعا آرزو مى كنم كه من هرگز به دنيا نيومده بودم.
زندگى برام بى معنى و پوچ شده.احساس مى كنم هيچ كس منو دوست نداره،حتى خدا.خيلى احساس تنهايى مى كنم.
خانواده ام همراه خوبى نيستند،نمى تونم با اونا درد دل كنم،كسى رو هم ندارم.
من چرا اين طورى شدم؟لطفا جواب بديد