6
برخورد با کودک پرخاشگر
سلام دختر 2 ساله ای دارم که شدیدأ پرخاشگرهه و با داد و بیداد حرف میزنه هر کاری که خودش میخواد باید انجام بدم و به حرف منم گوش نمیده .اگه کاری که دلش میخواد انجام نشه گریه و زاری میکنه و من اصلأ نمیتونم آرومش کنم چطوری باهاش رفتار کنم؟؟؟
اینایی که گفتی کاملأ طبیعیه.مخصوصأ در این سن که بچه ها در حال پیدا کردن شخصیت هستند
شما نباید باهاش دعوا کنید و باید و نباید بهش بگید بهتره هر وقتی آرومه و رفتاراش مطلوبه بالافاصله اونو تشویق کنید
به نظر من بی توجهی به رفتاراش نتیجه خوبی داره
سلام من دوتا براردر دارن دوقلو هستن ۸سالشون خیلی بازیگوشن تا ی کاری بهشون میدی سرو صدا میکنناز خونه میرن شب میان .درس نمیخون باید چکار کنم
با توجه به خصوصياتي كه ذكر شد كودك مبتلا به اختلال بيش فعالي كمتوجهي است. بعضي علايم اين اختلال پيش از ۷ سالگي شروع ميشود. پيش از سن دبستان اين كودكان ناآرام و بيقرار هستند، لحظهاي آرامش ندارند. تشخيص و درمان به موقع اين اختلال، اهميت بسزايي دارد، تا روند تكامل اجتماعي و تحصيلي كودك مختل نشود. مداخلات درماني اين كودكان شامل درمان دارويي، مداخله در مدرسه، راهنمايي والدين و رفتار درماني كودك است. در مجموع والدين بايد بدانند چنانچه كودك شما علايم اين اختلال را دارد در درمان آن درنگ نكنيد و هر چه زودتر به روانپزشك مراجعه كنيد، اين اختلال را به عنوان بخشي از وجود كودكتان بپذيريد و تطابق لازم را برقرار كنيد. ممكن است بيماري كودكتان تا بزرگسالي ادامه يابد شما نبايد نااميد شويد و بكوشيد با درمان مناسب جلوي بسياري از پيامدهاي منفي را بگيريد. از تنبيه فيزيكي استفاده نكنيد هر چيز ممكن است كودكتان را بهطور موقت آرام كند اما در دراز مدت وضعيت او را بدتر خواهد كرد. بهترين كار مراجعه به روانپزشك است.
در این مورد میتونید با این شماره مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲
مادر عزیز
آنچه که گفتین در این سن کاملا طبیعیه. کودکان در این سن برای خودمختاری و استقلال تلاش می کنند. معمولا اوج این لجبازی در ۲ سالگیه. به طوری که در کتاب های روانشناسی رشد این مرحله سنی را دوساله های وحشتناک می نامند. البته ویژگی های سرشتی و ذاتی هم در شدت یا کاستی پرخاشگری و ناآرامی کودک تاثیر دارند و به اصطلاح بعضی کودکان ممکن ااست در این سن بدقلق تر باشند. در هر صورت رفتار کودک شما کاملا طبیعی و یکی از مراحل رشد کودک است. اما نحوه ی برخورد والدین با کودک در تشدید یا تداوم لجبازی و پرخاشگری موثرند. واکنش اشتباه، از دست دادن کنترل و عصبانیت و پرخاشگری نسبت به کودک وضع را بدتر می کند. در مواقعی که کودک پرخاشگری می کند و داد وبیداد می کند به این رفتار او توجه نکنید. بهترین راه برای خاموشی رفتارهای غلط کودکان بی توجهیست. هر گونه توجهی از طرف اطرافیان به ویژه والدین حتی توجه منفی؛ دعوا کردن و مضطرب شدن و…باعث تقویت رفتارهای غلط بچه ها می شود.
زمانی که کودک شما گریه می کند خونسردی خودتان را حفظ کنید. در این مواقع به او نزدیک شوید و با آرامش به او بگویید: تا زمانی که آرام بشی من صبر می کنم. وقتی آرام شداو را بغل کنید.(زمانی که کودک گریه می کند بغلش نکنید. زمانی که آرام شد او را در آغوش بگیرید.)یعنی من در مقابل خشم صبور هستید. گریه کردن و پرخاشگری تو باعث نمی شود که من دچار ضعف شوم یا تو را ترک کنم.
در مواقعی که کودک آرام است در قصه ها و بازی ها او را متوجه نامناسب بودن رفتارهایش به صورت غیرمستقیم کنید. مثلا قصه ی کودکی که لجباز است داد وبیداد و پرخاش می کند و باعث می شود که دوستانش با او قهر کنند…بدین گونه کودک متوجه عواقب رفتارهای نامناسب می شود.
هیچ گاه در چنین مواقعی به کودک نگویید که بچه بدی هستی یا دوستت ندارم. بلکه بگویید این کاری که کردی خوب نبود . من این کار را دوست ندارم…
مطالعه کتاب ها و مطالب مرتبط با تربیت کودکان را هم توصیه می کنم.
موفق باشید