سلام من نونزده سالمه!پیش روانپزشک رفتم ولی هیچ فایده ای نداشته!من چهارسال پیش عاشق یکی از پسرای آشنامون شدم!همون بار اول که دیدمش عاشقش شدم!نه اینکه بگین از روی نگاه و اینا درسته دلم فقط میگه اون ولی مغزمم میگه چون بنظرم همونیه که همیشه دنبالش بودم هم قد بلند هم خانواده محترم و خوب هم وضع مالی خوب!هرچی که میخواستم این پسر داره واسه همین الان چهارساله که نتونستم از دل و ذهنم بیرونش کنم!خانواده مذهبی نیستیم ولی هیچ روابطی با پسر نداشتم همیشه عشقمو کافی میدونستم!اما مشکل اینه که من فقط یبار دیدمش و خواستم از اون به بعد کارم فقط گریه و ناله بود که نه دیگه خونشون دعوت شدیم نه دیگه بهونه ای بود که ببینمش! فقط چندبار تو خیابون دیدمش ولی همین منو دلخوش کرده که نگاه اونم از جنس منه وقتی منو میبینه خوشحال میشه خب متوجه میشم! نگاهش همچیو بهم میگه که اونم بی میل نیست!واقعا دارم دیوونه میشم فقط ازش یه شماره خونه دارم که بتونم با یه طرفند شماره خودشو گیر بیارم ولی بهش بگم دوسش دارم؟ پسر با شخصیتیه فکر نکنم عکس العمل بدی نشون بده! من ازتون یه راه حل نمیدونم یه کمک میخوام!خواهش میکنم کمکم کنین من هیچکسو ندارم که بهش بگم درد دلمو