ضمن عرض سلام و خسته نباشید. بنده دانشجوی ارشد و متولد سال 1369هستم. مدتی است که دست و پا شکسته با دختری رابطه تلفنی دارم(تقریبا هفته ای دو بار).ایشان 17 سال سن دارند.مادر ایشان نیز از این رابطه باخبر هستند.بعد از گذشت مدتی تقریبا طولانی (حدود یک سال) خانم به این نتیجه رسیده اند که من و او به درد هم نمیخوریم.قبلا ابراز علاقه میکردند اما الان میگویند که حسی به بنده ندارند.بزرگ ترین مشکلی که در این مدت یک سال با آن دست و پنجه نرم میکردیم میزان ارتباط تلفنیمان بود.ایشان با توجه به شخصیت مذهبی ای که داشتند علاقه به رابطه تلفنی با نامحرم نداشتند و من برعکس به خاطر ایجاد علاقه بیشتر بین طرفین مصر به داشتن رابطه.که البته اصرارهای بنده نتیجه معکوس داد و ایشان الان حسی به بنده ندارند(به گفته خودشان).البته قبلا نیز چند بار در هنگام ناراحتی و بحث این را به من گفته بودند که حسی به من ندارند و بعدا حرفشان را پس گرفته بودند.شخصیت مذهبی ای دارند. من نیز خودم آدم معتقدی هستم ولی ایشان از این لحاظ از من سخت گیرتر هستند.در حال حاضربنده قصد ازدواج با ایشان را دارم ولی ایشان میگوید که به درد هم نمیخوریم.درحالی که من اینگونه فکر نمیکنم..با توجه به این که ایشان فامیل هستند، شناخت نسبتا خوبی از هم داریم.هر دو درونگرا، کم حرف، پایند به ارزش های دینی، وضع درآمدی و فرهنگی خانواده ها نیز شبیه به هم است و با شرایط ازدواج ایشان از قبیل ادامه تحصیل و غیره کنار آمده¬ام و برای خودم نیز ادامه تحصیل ایشان مهم است.تنها مشکلمان علاقه و حس او نسبت به من است و به اصطلاح پایبند نبودن و تغییر فوری در حس ایشان نسبت به من است.سوال بنده این است که علاقه قبل ازدواج چقدر مهم است؟رابطه قبل ازدواج چگونه باید باشد؟ و با شرایطی که گفتم به نظر شما ازدواج به صلاحمان است یا خیر؟؟