سلام من پسر 21 ساله هستم اخرای لیسانس . توی مدرسه دانش اموز خوب و شاخصی بودم همچنین در دانشگاه . در برقراری ارتباط با دوستانم (پسر ها) مشکلی ندارم نبایدم داشته باشم . توی دانشگاه الان که اخر لیسانسم هستم هیچ گاه به دنبال برقراری ارتباط با دختر نبودم و نیستم و نخواهم بود چون توی زندگیم دنبال کار بیهوده و غیر مفید و وقت تلف کن نبودم .دوستام بعضاشون معدود وکم میگن تو رابطه اجتماعی نداری .ولی من قبول ندارم.تا اینکه مدتیه دختری رو دیدم و دوسش دارم منو شناختید دنبال دوس بازی نیستم الان درعذابم خیلی دوسش دارم و میدونم به درد ازدواج نمیخوره چون …. ولی نمیتونم جلو برم .چی بگم . حالا دوتا سوال دارم.انصافا. برای ازدواج اینجوری جلو رفتم درسته ؟اصلا این درسته خانواده برن یه دختر پیدا کنن بگن بیا این خوبه بیا ببینش حالا که چی مگه ملاک ازدواج پایدار عشق نیست؟ممنون لطفا کمکم کنید.