نامزدمو دوست دارم ولی …
22 سالمه و دانشجوئم تو تهران . نامزدم هم دختر داییمه ، دانشجوئه و سه سال از من کوچیکتره و یه ساله که نامزدیم.
وقتی رفتم خواستگاری به شدت جو گیر بودم و اصلا معتقد به این بودم که ظاهر هیچ اهمیتی نداره و با وجود اینکه میدونستم ظاهرش از من یکم پایینتره نامزد کردیم . اوایل راضی بودم تا وقتی که شور و شوق احمقانم فروکش کرد و تونستم اندامشو ببینم . بیشتر وقتا اونو با دیگران مقایسه میکردم . بعضی وقتا قیافش برام ناراحت کننده بود و بعضی وقتا برعکس خیلیم از قیافش خوشم میومد . ولی از اندامش هنوزم راضی نیستم . ایشونم خودشو با دیگران مقایسه میکنه و هی افسرده تر میشه . ضمنا من شخصیتم جوریه که زیاد ثبات نداره ! گاهی اینوریم گاهی اونوری . میترسم ادامه نامزدیمون باعث بشه این افسردگی نامزدم تا آخر عمر زجر بکشه . من دوسش دارم و اونم دوستم داره ولی این مسئله آزارمون میده . در ضمن خودشم نمیدونه که من چه نظری راجع به اندامش دارم . لطفا راهنماییم کنین
سلام.اینکه میفرمایید مقایسه میکنید، شاید حاکی از نگاه کردن باشه…درسته؟! شاید نگاه کردن به بقیه ی زنان باعث این میشه.اگذ این عاملش هست، شما نباید نگاه کنید.قطعا توی کل جهان هر کسی با هر شخصب فرق داره.یکی زیبا تر از یکی دیگه هست.و این عامل مهمه.ولی شما عرض کردی دوسش داری.اگر واقعا میخواهید زندگیتان در اینده دوام داشته باشد، نگاه رو حفظ کنید و مقایسه نکنیذ.به هیچ وجه.و در مورد مقایسع خود همسرتان به دیگران حتما به مشاوره مراجعه کنید تا ایشان این رفتار رو ترک کنند.هر چه زودتر باشه بهتره.اقدام کنید.یا زهرا