سلام دختری ۱۹ ساله و تک فرزند هستم .سال دوم رشته مهندسی برق حدودا یکساله که خیلی غمگینم فقط تو اتاقم شب تا صبح فکر میکنم به اینکه اصلا چرا زندم من تو این دنیا چه نقشی دارم اصلا بود و نبودم چه فرقی داره چرا نمیمیرم؟!
پدر و مادرم از ۳۶۵ روز سال۳۶۶ روز دعوا دارن و قهرن . کلا هیچ همصحبتی ندارم.یکی از خاله هام که صبح تا شب سرکاره اون یکی هم بامن قهر کرده دلیلش هم اینه که یه پسر ۳ ساله داره من حوصلشو ندارم چون همش وسایل منو خراب میکنه یه روز که خونمون بود به خالم گفتم خاله فلان چیزمو خراب کرد اونم گفت حالا همه چیزو ننداز گردن اون منم گفتم خب دست نزنه منم نمیگم اون خراب کرده.
تا قبل از این موضوع با این خالم خیلی خوب بودم و تقریبا همه مشکلاتمو به اون میگفتم و راهنماییم میکرد ولی متاسفانه اخلاقش عوض شده و کلا با خانواده ما نه فقط من قهره.
۲تا از عمه هام که ایران نیستن یکیشون هست که مادرم باهاش مشکل داره که بدا دربارش میگم.
عموهام هم که کلا نیستن دایی هم ندارم خلاصه بگم خیلی تنهام .
درباره ی دعوای پدرمادرم هم بگم مشکلشون بیشتر با مادرای همدیگس.
مامانم که فقط تو تلگرامه بابامم تا ۱۰ شب سرکار اینم بگم که تازگی ها خیلی خیلی بداخلاق شده
هفته پیش رفتیم مسافرت که حالم عوض شه خوب نشد که بدتر شد.بس که دعوا کردن
سرتونو درد نیارم من تو این دنیا خیلی تنهام و کسی منو دوست نداره و برای کسی اهمیت ندارم.
خودمم یه مدت معتاد تلگرام بودم و از صبح تا شب فقط جک میخوندم که اصلا فایده ای تو بهبودم نداشت فقط به تنهاییم اضافه میکرد.
یک هفتس که دارم به این فکر میکنم خودمو بکشم و از این دنیای لعنتی راحت شم.
احساس میکنم خیلی زشت شدم .هیکچس منو دوست نداره.
اها اینو میخواستم بگم پسر اون عمم که مامانم باهاش رابطه خوبی نداره یک سال از من کوچیکتره ولی من احساس میکنم یجورایی عاشقش شدم به نظرتون با اوضاع فعلی بهش فکر کنم بهتره یا نه؟
یا اصلا خودمو بکشم راستی اگه ممکنه یه روش خودکشی بدون درد هم بگید متشکرم خدانگهدار