8
پسر لجباز و پرخاشگر
سلام
پسر 11 ساله من بسيار لجباز و حرف گوش نکن است و خيلي سريع عصباني مي شود و شروع به داد و فرياد ميکند به تازگي با هر ساز مخالفي قهر کرده و از منزل خارج مي شود البته در کودکي نيز بچه ي ناراحت و خجالتي بود و من مرتب با روانشناسهاي متفاوت در مورد مشکلاتش مشورت مي کردم چند سالي آرام و خوب شده بود ولي الان در شروع دوره بلوغ دوباره ناسازگار شده لطفا من را راهنمايي فرماييد.
با تشکر
با سلام دختر دو سال و یک ماهه ای دارم که گاهی اوقات شروع به کتک زدن و یا گاز گرفتن میکند هر چقدر هم که باهاش حرف میزنم یا تنبیهش میکنم فایده ای نداره خواهشا راهنماییم کنید
یشتر کودکان کوچکتر از ۳ سال اطرافیان خود را حداقل یک مرتبه گاز می گیرند. بیشتر همین کودکان این عادت خود را به خودی خود از دست می دهند. اما اگر این عادت بعد از سن ۳ سالگی هنوز ادامه یابد و مرتبا تکرار شود نیاز به توجه و درمان دارد.
گاز گرفتن همیشه عمدی و آگاهانه نیست و به ندرت ممکن است باعث آسیب جدی به دیگران شود و یا بیانگر خطر جدی باشد.
چرا کودکان گاز می گیرند؟
دلیل کودکان برای این کار متفاوت است و این وابسته به سن آنها می باشد.
کودکان بین سنین ۵ تا ۷ ماه: کودکان در این سن اطرافیان خود را گاز می گیرند به خصوص اگر احساس ناراحتی در اطراف دهان خود داشته باشند وی ا گر به دلیل دندان در آوردن دچار درد باشند.در این حالت اغلب پرستار خود یا مادر را در هنگام شیردهی گاز می گیرند.خبر خوب اینکه در چنین مواقعی به محض دیدن و یا شنیدن عکس العمل اطرافیان یاد می گیرند که دیگر گاز نگیرند.
کودکان بین سنین ۸ تا ۱۴ ماهگی: این کودکان معمولا اطرافیان خود را گاز می گیرند تا هیجان خود را بروز دهند. در این حالت بیشتر پرستار و یا کودکان دیگر در اطراف خود را هدف قرار می دهند که البته با شنیدن کلمه “نه”از این کار دست می کشند.
کودکان بین سنین ۱۵ تا ۳۶ ماهگی: کودکانی که در این فاصله سنی گاز می گیرند اغلب به دلیل عصبانیت و یا تنها به خاطر داشتن قدرت کنترل دیگران این کار را انجام می دهند. در این سن اغلب کودکان دیگر را گاز می گیرند و کمتر پرستار مورد هدف قرار می گیرد. کودکان دراین سن بعد از آموزش یاد می گیرند که این رفتار صحیح و مورد قبولی نیست.
بعد از سه سالگی: کودکان هنگامی که احساس ضعف و یا ترس کنند گاز می گیرند. مثلا موقعی که در جنگ و جدالی بازنده شوند و یا زمانی که از اسیب و ازار دیگران بترسند.کودکانی که در این سن به طور مرتب دیگران را گاز می گیرند نیاز به توجه و درمان دارند. این نوع گاز گرفتن در این سن می تواند دال بر داشتن مشکل در بروز احساسات کودک باشد و یا عدم توانایی در کنترل خویشتن.
گاز گرفتن در شرایط مختلف اتفاق می افتد، به خصوص زمانی که کودکان دور همدیگر جمع باشند. در امریکا بزرگترین مشکل مراکز مراقبت از کودک ناشی از همین عادت ناپسند آنها است. اغلب مواقع می توان با کمک به کودک در بروز احساساتش به طور صحیح مانع از این رفتار ناخوشایند وی شد. البته کودکانی که به طور مداوم این حرکت را انجام می دهند نیاز به مراقبت ویژه دارند و بهتر است که دورتر از کودکان دیگر مورد مراقبت واقع شوند.
گاز گرفتن در کودکان بعدها معمولا منجر به مشکلات رفتاری نمی شود. اما کودکانی که مرتب گاز می گیرند و یا سایر رفتار های خشونت آمیز را از خود نشان می دهند و به خصوص زمانی که بزرگتر از ۳ سال هستند ممکن است دچار مشکلات عاطفی و یا بالینی باشند که نیاز به درمان ویژه دارد.
در این مورد میتونید با این شماره مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲
زدواج کردم که این ازدواجم هم نسنجیده بوده ومشکلات زیادی دارم اما در شهری دور لز دخترم زندگی میکنم که فقط سالی دو یا سه بار دخترم رو میبینم اونهم با همسر الانم ودفه اخر همسرم جلوی دخترم دعوای شدید بامن کرد که واقعا از دخترم شرمنده شدم ولی همسرم از نظر مالی با اینکه مشکلات مالی داریم هر چیزی برلی دخترم تهیه میکنه واونو به تفریح میبره توی همون مدت کوتاه که به شهر خودم میرم ..و ماهی سه چهار بار باهاش تماس تلفنی دارم دخترم با پدرش و خانواده پدرش زندگی میکنه واونها اینجور که من میدونم رابطه خوبی با دخترم دارند ولی دخترم راضی نیست واگه دیر تر برم مریض میشه وگریه و بهانه گیری میکنه و میگه پدرش هیچوقت خونه نیس قبلا همهمینطور بودوسبها تا صب خونه نمیومد وبه بچه کم توجه میکرد وجلوی بچه مواد مصرف میکرد وبی تفاوت به منو بچه بود ..دهترم این دفه اخر میگفت وقتی دلم وایت تنگ میشه چاقو برمیدارم ومیخام خودمو بکشم وهر وقت زنگ میزنم همش میگه کی میای دیدنم ومن واقعا عذاب وجدتن میگیرم واذیت میشم که با خودم میگم شاید تماس نگیرم بهتر باشه ..بخاطر رابطه بدم با همسر فعلیم همنمیتونم حضانت دخترم رو بگیرم چون خودم هم زندگی ثابتی ندارم وهمسرم منو مدام تهدیپ به جدایی میکنه در حدی منو ازار روحی میده و گاهی کتک میزنه که من به فکر خودکشی ویا طلاق همیشه هستم غیر این من خیلی نگران دخترمم نمیدونم کلا فراموشش کنم بهتره یا همین سالی چنبار ببینمش و تماس تلفنی باهاش داشته باشم ..واقعا نمیدونم چه راهی براب دخترم بهتره کمکم کنید زودتر ممنون
سلام من دوساله جدا شدم ویه دختر نه ساله دارم ودوباره ازدواج کردم که این ازدواجم هم نسنجیده بوده ومشکلات زیادی دارم اما در شهری دور لز دخترم زندگی میکنم که فقط سالی دو یا سه بار دخترم رو میبینم اونهم با همسر الانم ودفه اخر همسرم جلوی دخترم دعوای شدید بامن کرد که واقعا از دخترم شرمنده شدم ولی همسرم از نظر مالی با اینکه مشکلات مالی داریم هر چیزی برلی دخترم تهیه میکنه واونو به تفریح میبره توی همون مدت کوتاه که به شهر خودم میرم ..و ماهی سه چهار بار باهاش تماس تلفنی دارم دخترم با پدرش و خانواده پدرش زندگی میکنه واونها اینجور که من میدونم رابطه خوبی با دخترم دارند ولی دخترم راضی نیست واگه دیر تر برم مریض میشه وگریه و بهانه گیری میکنه و میگه پدرش هیچوقت خونه نیس قبلا همهمینطور بودوسبها تا صب خونه نمیومد وبه بچه کم توجه میکرد وجلوی بچه مواد مصرف میکرد وبی تفاوت به منو بچه بود ..دهترم این دفه اخر میگفت وقتی دلم وایت تنگ میشه چاقو برمیدارم ومیخام خودمو بکشم وهر وقت زنگ میزنم همش میگه کی میای دیدنم ومن واقعا عذاب وجدتن میگیرم واذیت میشم که با خودم میگم شاید تماس نگیرم بهتر باشه ..بخاطر رابطه بدم با همسر فعلیم همنمیتونم حضانت دخترم رو بگیرم چون خودم هم زندگی ثابتی ندارم وهمسرم منو مدام تهدیپ به جدایی میکنه در حدی منو ازار روحی میده و گاهی کتک میزنه که من به فکر خودکشی ویا طلاق همیشه هستم غیر این من خیلی نگران دخترمم نمیدونم کلا فراموشش کنم بهتره یا همین سالی چنبار ببینمش و تماس تلفنی باهاش داشته باشم ..واقعا نمیدونم چه راهی براب دخترم بهتره کمکم کنید زودتر ممنون
میخواستم مشاوره بگیرم ازتون!
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲
۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵
۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸
من پسری ۱۴ ساله دارم که تنبل و پرخاشگر است و نسبت به همه چیز بی تفاوت است کارهای شخصی اش را انجام نمی دهد و بی نظم و نامرتب است. در درس خواندن جدی نیست و نسبت به اینده بی توجه است.
شاید شما هم جزو والدینی باشید که از نگرانی درباره دیرکردن فرزندتان یا اینکه با چه کسی است و چه کار می کند ، خسته شده اید. ممکن است که از تلاش برای ارتباط برقرار کردن و پایان یافتن کشمکش ها ناامید شده باشید.
با وجودی که ممکن است والدگری یک نوجوان پرخاشگر کاری غیرممکن به نظر برسد، گام هایی وجود دارد که شما می توانید با استفاده از آنها فضای خانه را آرام تر و به فرزندتان کمک کنید تا مرحله انتقال به جوانی را با موفقیت سپری کند.
زمانی که نوجوانان شروع به ابراز استقلال و جستجوی هویت خود می کنند تغییرات رفتاری را تجربه می کنند که ممکن است برای والدین عجیب و غریب و پیش بینی ناپذیر به نظر برسد. کودک شیرین و فرمانبردار شما که تا پیش از این نمی توانست از شما جدا شود، اکنون تا چندین متری شما دیده نمی شود ودر واکنش به هر حرف شما با چشمان برافروخته و کوبیدن در پاسخ می دهد. این موارد متاسفانه رفتارهای طبیعی یک نوجوان هستند. اما یک نوجوان پرخاشگر مشکلات رفتاری، هیجانی و یادگیری فراتر از یک نوجوان عادی نشان می دهد. او ممکن است به طور مکرر رفتارهای پرخطر مثل پرخاشگری ، فرار از مدرسه، سوء مصرف مواد یا الکل ، روابط جنسی ، آسیب به خود، دزدی یا دیگر رفتارهای بزهکارانه را بروز دهد. هم چنین ممکن است است نشانه هایی از مشکلات سلامت روان مثل افسردگی ، اضطراب یا اختلالات خوردن را داشته باشد. از آنجایی که هر رفتار منفی که بارها و بارها تکرار می شود، می تواند نشانه ای از یک مشکل زیربنایی باشد، بسیار اهمیت دارد که والدین بداننند چه رفتارهایی در طول دوران نوجوانی طبیعی و چه رفتارهایی غیرطبیعی است.
همه نوجوانان نیاز به دوست داشته شدن دارند.
نوجوانان افرادی با شخصیت ها و علائق منحصر به فرد هستند . مهم نیست که نوجوان شما چقدر از لحاظ عاطفی از شما دوری می کند ، مهم نیست که نوجوان شما چقدر مستقل به نظر می رسد یا چقدر پرخاشگری می کند. او هم چنان نیازمند توجه و احساس دوست داشته شدن از سمت شماست.
آگاهی از رشد در دوره نوجوانی:
نه ، نوجوان شما یک موجود بیگانه از یک سیاره دوردست نیست بلکه اندکی متفاوت شده است. مغز یک نوجوان هم چنان به طور فعال در حال رشد و تحول پردازش اطلاعات است. لوب پیشانی (بخشی از مغز که برای مدیریت هیجان ها ، تصمیم گیری، استدلال و کنترل بازداری ها به کار می رود) در طول سال های نوجوانی بازسازی شده و سیناپس های جدیدی را شکل می دهد. البته رشد مغز به طور کامل تا اواسط ۲۰ سالگی طول می کشد.
ممکن است فرزند شما قد بلند تر از شما شده باشد و به نظر بالغ بیاید اما در بیشتر موارد نمی تواند در مورد مسائل در سطح افرادبزرگسال فکر کند. هورمون هایی که در این دوره تولید می شوند ، مسائل را پیچیده تر می کنند. این تغییرات بیولوژیکی می تواند توضیحی برای رفتارهای تکانشی و پرخاشگرانه و ضعف در برخی از مهارت ها باشد. آگاهی از رشد نوجوان می تواند به شما کمک کند راه هایی برای حفظ ارتباط با فرزندتان و غلبه بر مشکلات این دوره پیدا کنید.
برخورد با نوجوان پرخاشگر:
از آنجایی که خشم اغلب دیگر هیجان ها مثل فرسودگی، شرم ، غمگینی ، ترس یا آسیب پذیری را می پوشاند ، می تواند برای بسیاری از نوجوانان چالش زا باشد. زمانی که فرزند شما نمی تواند با این احساسات مقابله کند ، ممکن است فریاد بزند یا در اتاق را محکم بکوبد.
چالشی که والدین با آن روبرو هستند کمک به نوجوانان برای مقابله با هیجانات و برخورد با خشم با یک روش سازنده است:
۱) قوانین و پیامدها را مشخص کنید:
زمانی که شما و فرزندتان آرام هستید برای او توضیح دهید که هیچ اشکالی ندارد که او احساس خشم داشته باشد و احساسات امری طبیعی هستند. اما روش هایی که او برای ابراز خشم خود به کار می برد غیر قابل پذیرش هستند. اگر او فریاد بزند با پیامدهایی روبرو خواهد شد (مثلا محروم شدن از رفتن به مهمانی) . افراد در دوره نوجوانی بیش از هر زمان دیگری به قانون نیاز دارند.
۲) کشف کنید چه چیزی در زیر خشم نهفته است:
آیا فرزند شما غمگین یا افسرده است؟
آیا او نسبت به همسالانش احساس بی کفایتی یا حقارت می کند؟
آیا نیاز به کسی دارد که بدون قضاوت کردن به حرف هایش گوش دهد؟
آیا از موضوعی نگران است؟
۳) از نشانه های هشدار دهنده خشم آگاه شوید:
آیا فرزندتان قبل از عصبانیت سردرد دارد؟
آیا در مدرسه کلاس خاصی دارد که همیشه او را عصبانی می کند؟
اگر نوجوان شما بتواند نشانه های هشدار دهنده ای که او را به جوش می آورد شناسایی کند، خواهد توانست قبل از آنکه خارج از کنترل شود خشمش را کنترل کند.
۴) به نوجوان خود کمک کنید راه های سالمی برای آزاد کردن خشم خود پیدا کند:
ورزش، بازی های گروهی و یا راه های ساده ای مثل پانچ گردن یا پاره کردن کاغذهای باطله می تواند به آزاد شدن تنش و خشم کمک کند بسیاری از نوجوانان از هنر یا نویسندگی برای ابراز خلاقانه خشم خود استفاده می کنند.
۵) به نوجوان خود زمان و فضایی دهید تا خود را بازیابد:
زمانی که نوجوان عصبانی است به او اجازه دهید زمانی را در اتاق خودش یا فضایی دیگر به خلوت بگذراند تا آرام بگیرد. تا زمانی که عصبانی است، هرگز به دنبال او نروید و از او نخواهید که عذرخواهی کند یا توضیح بدهد.
۶) خشم خود را مدیریت کنید:
اگر شما خلق و روحیه مثبت خود را از دست دهید، نخواهید توانست به فرزند خود کمک کنید. اگر چه سخت است اما شما باید بدون تاثیر پذیری از عصبانیت فرزندتان ، آرام بمانید. برای این کار می توانید یک لیست تهیه کنید و کارهای آرام بخشی را درآن یادداشت کنید که به شما کمک می کند موقع عصبانیت فرزندتان خود را آ رام کنید ( مثلا نوشیدن یک لیوان آب ، ارسال یک پیام کوتاه به یک دوست، تغییر دادن کانال تلویزیون، رفتن به یک اتاق دیگر و …). به یاد داشته باشید اگر شما یا دیگر اعضای خانواده فریاد بزنند یا چیزی را پرتاب کنند ، توجوان به طور طبیعی فرض خواهد کرد که این روش ها روش های مناسبی برای ابراز خشم هستند.
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
دفتر قیطریه:
۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه