سلام. من پسری 17 ساله هستم. 2هفته پیش دختری هم سن رو تو اتوبوس دیدم و دلمو برد. ولی اولش قصد دوستی باهاش نداشتم. ولی چون راه طولانی بود من چندبار نگاهم بهش میافتاد و هر بار هم میدیدم که داره منو نگاه میکنه. حتی وقتی اتوبوس شلوغ شد(طرف خانوما) پاشد تا بتونه منو ببینه که کجا پیاده میشم. بعد وقتی پیاده شدم اونم پیاده شد و اومد و از جلوم رد شد. اولش نمیخواستم برم دنبالش و اون برگشت و پشتشو نگاه کرد تا ببینه که میرم دنبالش یا نه. وقتی دید وایسادم سر جام ، نگاشو برگردوند و سریع حرکت کرد. ولی بعدش رفتم دنبالش و چند ثانیه بعد بازم نگاه کرد به پشتشو وقتی دید دارم میرم دنبالش سریع شالشو و لباساشو و موهاشو مرتب کرد و خیلی اروم حرکت کرد تا بهش برسم. بالاخره رسیدم بهش و شمارمو که از قبل تو یه کارت کوچیکی بود رو بهش دادم و اونم با خنده گرفت و 2دقیقه هم باهم حرف زدیمو اونم خیلی راحت بود. بهش گفتم که من TELEGRAM ندارم و خواهشا اس ام اس بفرست یا تو شمارتو بده من. اونم سریع برگشت و گفت من بهت زنگ میزنم و منم دیگه چیزی نگفتم. بعد بهش گفتم اگه خونتون دوره همینجوری باهم بریم ،اونم گفت بهتره که جدا بریم. و من گفتم OK ومسیرمو تغییر دادم وبرگشتم سمت خونه ی خودمون. و از همون روز گوش رو از خودم جدا نکردم که ممکنه زنگ بزنه و منتظر تماسش بودمو هستم. 1هفته گذشت و خبری نشد و من همون روز و همون ساعت رفتم همون ایستگاه و منتظر نشستم تا شاید بیاد. بعد رفتم سوار اتوبوس شدم که یه دفعه دیدم اونم سوار شد ولی جوری رفتار کردم که انگار اونو ندیدم. بعد پا شدم تا ببینم این دفعه کجا پیاده میشه. زیرچشمی نگاش میکردم و میدیدم که بازم به من نگاه میکنه. بعد وقتی طرف اقایون خلوت شد مجبور شدم بشینم تا مشکوک نباشه ولی طرف خانوما شلوغ بود. بعد منتظر بودم برسم همون ایستگاهی که دفعه ی قبل پیاده شدیم و وقتی میخواستم پیاده بشم اونو ندیدم. امروزم 2 هفته هست که منتظر یه تماس یا یه اس ام اسشم چون واقعا دوسش دارم. ولی خبری نیست. بخدا افسردگی گرفتم از بس که فکرای بیهوده اومده سرم که چی شده که زنگ نمیزنه یا…. از زندگیم افتادم بخاطر فکر کردن به اون. حتی وقتی دستشویی میرم گوشیمو با خودم میبرم که شاید زنگ بزنه. خواهشا بگین چیکار کنم من. این انتظار عادیه یا نمیخوادم. یه کاری بگین تا همون کارو کنم.