اینده دوستی
سلام و خسته نباشید
مشکلی داشتم که ممنون میشم اگر بتونید کمکم کنید
قضیه از این قرار هست که من دانشجویی هستم که در شهر مرکز استان خودم مشغول به تحصیلم و در دانشگاه ما دانشجویان زیادی از دیگر استان ها درس می خونند و بیشتر اعضای کلاس ما رو همین دانشجویان غیر بومی تشکیل می دهند ، ضمنا دانشگاه فقط پسرانه هست
من آدمی هستم که اصولا کم با دیگران رابطه برقرار می کنیم و جز با چند دوست صمیمی با دیگران چندان رابطه ای ندارم
در اواخر سال اول تحصیلیم در اثر فعالیت های دانشجویی و فرهنگی-سیاسی که داشتم به یکی از دانشجویان هم رشته خودم کم کم نزدیک شدم و فعالیت های مشترکی رو انجام دادیم و رابطه کم کم صمیمی شد ، این دانشجو خیلی به من کمک می کرد و در همه شرایط هوای منو داشت
از اول سال دوم ، ما اتاق های خوابگاهیمون رو تغییر دادیم و به اتاق مشترکی رفتیم و به شکلی انتخاب واحد کردیم که در یه کلاس باشیم
در اثر این فعالیت های تشکیلاتی ، کلاس مشترک ، اتاق مشترک که چون من هفته ای دو شب در خوابگاه می موندم باعث می شد در کنار هم باشیم صمیمیت ما روز به روز بیشتر می شد ، کم کم با هم سفرهای تشکیلاتی و تفریحی رفتیم ، ایام عید و عزا با هم در مراسمات شرکت می کردیم و … تا جایی بعضی مسولان دانشگاه بهمون می گفتن دوقلو …
اوایل امسال ( یعنی اواخر سال دوم تحصیل ) یه شب که با هم بیرون رفته بودیم رفیقم برام تعریف کرد که از روز اولی که من رو دیده وابسته من شده و از اخلاق و رفتار خاص من ، قاطعیتم ، اطلاعات سیاسیم و … خیلی خوشش اومده ، می گفت دوست داشته همیشه کنارم باشه ، روزهایی که خوابگاه نبودم مدام کمد من رو نگاه می کرده و به لباس هم دست میزده ، حتی اونقدر با من صمیمی شده بود که یکی دوبار پیراهن من رو وقتی حواسم نبود برام شست و بعدا بهم خبر داد ( چون من کم رو هستم و خودم چندان این کار ها رو در خوابگاه نمی کنم )
با شنیدن این حرفا من خیلی نگرانش شدم و بهش گفتم اگر می خواد کنار من بمونه باید حتما وابستگیش به من رو کم کنه و به یه دوستی متعادل برسه و اون هم قول داد که تلاش کنه و من مدام بهش راهکار می دادم واسه کم کردن وابستگی ، حتی وقتی فهمیدم به فکر اینه که یه زن از استان ما بگیره تا کنارم باشه با دعوا منصرفش کردم و گفتم خانوادش مهم ترن و باید کنار اونا باشه
تابستون شد و روز اخر دانشگاه ما دوتا با بغض و اشک از هم جدا شدیم ، 20 روز بعد طبق قرار قبلی من به همراه یکی دیگه از رفقا به شهرشون سفر کردیم و 4 روز مهمونشون بودیم و دوباره با ناراحتی جدا شدیم و برگشتیم ، 30 روز بعد از اون دوباره طبق قرار قبلی و برای یه اردوی تشکیلاتی به مشهد رفتیم
در این مدت بر اثر ابراز علاقه اون به من ، من هم شدیدا به اون علاقه پیدا کردم و باهاش صمیمی شدم ، در حالی که تا قبل از این اونو یه رفیق خوب می دونستم از وقتی از ماجرای وابستگیش مطلع شدم اونو بردار واقعی خودم می دونستم و عاشقش شده بود
اما از اواسط تابستون من احساس کردم که رابطه اون با من یه مقدار تعریف کرده ، وقتی از خودش پرسیدم گفت همون طور که خواسته بودی وابستگیمو کنار گذاشتم اما هنوز به شدت بهت علاقه دارم و عاشقتم
من هرچند خودم ازش خواسته بودم وابستگیشو کنار بذاره اما وقتی این رو احساس کردم حس خیلی بدی بهم دست داد ، کار به جایی رسید که ظرف یک هفته چند بار باهاش قهر کردم و اون با اصرار و التماس دوباره برگشت و از طرفی خودمم نمی خواستم کنارش بذارم و قهرام یه جورایی ناز کردن بود ، در سفر مشهد قهر ها به اوج خودش رسید حتی انگشتری که برای تولدم گرفته بود رو جلو خودش بیرون انداختم و اون گشت پیداش کرد و دوباره با اصرار بهم داد
فعلا چند روزیه که رابطمو باهاش عادی نگه داشتم تا با شما و چندتا مشاور دیگه مشورت کنم و بعد تصمیم بگیرم
نگرانی من از چندتا چیزه
اول اینکه من هرچند یقین دارم اون الان به شدت منو دوس داره ، اما چون میدونم دوست داشتن اون نسبت به فروردین ماه ( که اوجش بود ) یه ذره کم شده ( مثلا از 100 رسیده به 90 ) نگرانم که اون با دیدن علاقه از طرف من عطشش به من رو از دست بده و مثلا تا ابان و اذر دیگه کاملا نسبت به من بی تفاوت بشه که در این صورت اعتماد به نفس و احساس من نابود میشه
دوم اینکه من و اون حتی اگر رفیق صمیمی بمونیم فقط تا دو سال دیگه با همیم و بعدش اون به شهرش برمیگرده که ده ساعت با من فاصله داره و من هم اینجا هستم ، وقتی من دو سال با اون تفریح رفته باشم غذا خورده باشم و همه جا باهاش باشم و بعد از این دو سال دیگه جدا بشیم احساساتم نابود میشه همیشه دل تنگشم و دیگه از تفریحات لذت نمی برم و خاطرات بیچارم میکنه ( اصولا ادم خاطره بازیم ) اون میگه میخواد ارشد رو شهر ما بخونه تا دو سال دیگه هم باهم باشیم و قبول کرده بعد از ارشد هم هر ماه یکیمون بره پیش اون یکی و دو سه روز با هم باشیم ، اما من وقتی ازش میخوام برای اطمینانم قسم بخوره میگه اگر قسم بخورم فکر می کنم باید مدام مراقب باشم که نسبت به تو سرد نشم و این باعث میشه بیشتر سرد بشم ، از طرفی هم چون هم خودش و هم مادرش به شدت از اتوبوس می ترسن ( به نوعی فوبیا اتوبوس دارن!) من شک دارم که به وعدش عمل کنه
سوم اینکه من وقتی اینقدر اونو دوس دارم روی کارهاش حساس میشم ، از بودنش و تفریح کردنش با دیگران زجر می کشم ( اونم همین حسو نسبت به من داره ) هرچند تا الان بدون من تفریح نرفته اما من می ترسم با کم شدن وابستگیش این اتفاق بیوفته و من اذیت بشم
همه اینا من رو به این نتیجه میرسونه که رفاقتم با اون رو تمام کنم ، ولی از طرفی علاقه شدید اون به ادامه دوستی ، لذتی که این دوستی به زندگی دوتامون داده ، و تغییرات مثبتی که در هم به وجود آوردیم ( من خجالتی بودنم خیلی کم تر شده ، استقلالم زیاد شده ، تجربه های زیادی ازش یاد گرفتم و اون کتاب خون شده ، اطلاعات سیاسی مذهبیش بالا رفته ، وضعیت جسمیش از قبیل وزن و … بهتر شده ) باعث میشه نتونم این رابطه رو قطع کنم
می خواستم از راهنمایی و راه حل شما استفاده کنم
نکته : لطفا متعادل کردن رابطه رو از من نخواید چون من ادمیم که حد وسط ندارم ، با یکی یا خیلی صمیمیم یا رابطه ای باهاش ندارم و صرفا جهت ضرورت باهاش ارتباط می گیرم ، پس راه حل هایی که منتج به کم شدن تدریجی علاقه بشه لطفا بهم ندید چون به نظرم با همون سرد شدن و از بین رفتن کم کم صمیمیت که من ازش میترسم فرقی نداره
با سلام خدمت شما دوست عزیز
دقت کنید که بک رابطه دوستی باید یک سری قوانین داشته باشد و حدود مشخصی نیز داشته باشد تا در آن آسیبی به هیچ یک از طرفین وارد نشود این مدل دوستی وابستگی است و از سازندگی آن می کاهد و این باعث می شود که شما نتوانید مدت زیادی در این دوستی دوام بیاورید و حساسیتتان به رفتارهای یکدیگر افزایش می یابد و این باعث می شود که شما بخواهید این رابطه را تمام کنید یا برای ادامه /ان از چیزهایی که به ؟آن علاقه دارید بخاطر یکدیگر بگذرید که این می تواند برای هردوی شما آسیب به همراه داشته باشد .
بهتر است سعی کنید برای دوستی با جنس موافق تعریفی در ذهن داشته باشید تا بر مبنای آن جلو بروید اگر بخواهید دوستی های بی حد و مرز را ادامه بدهید ممکن است در آینده با مشکلات بیشتری مواجهه بشوید .
۱٫ هریک از شما چند سال دارید؟
۲٫ هدف هریک از شما از این دوستی چیست؟
۳٫ معنی دوستی در ذهن شما چگونه می باشد؟
۴٫ منظور شما از یک دوستی صد در صد چگونه است؟
۵٫ قبل از این رابطه شما رابطه دوستی دیگری را تجربه کرده اید و به آنها از ۱۰۰ چه نمره ای می دهید؟
سلام
خیلی خیلی ممنون که جواب دادید
۲۰ سال
به نظرم دوستی هدفی نداره، خود به خود پیش میاد ، اما اولش هدف من از این رابطه فعالیت های دانشجویی و هدف رفیقم نزدیکی به من که شیفتم شده بود(در متن توضیح دادم)
معنی دوستی چیز مشخصیه اینکه ادم با کسی در زمینه هایی نقاط مشترکی داره و با هم تعامل برقرار می کنند ، اما من این رابطه رو فراتر از دوستی و نوعی عشق می دونم و میخوام همیشه عین برادر کنار هم باشیم ، دوستی ها با عوض شدن شرایط عوض یا تموم میشن اما برادری ها نه …
دوستی صد در صد منظورم همون عشق و برادریه ، اینکه دوتا دوست مهم ترین آدمهای زندگی هم باشن ، دوست داشته باشند همه کارها و تفریح ها و… رو تا حد امکان با هم انجام بدن،کسی دیگه جای همدیگه رو برلشون نگیره ، برای دیدن هم و بودن کنار هم هرکاری کنند ، کارهایی که همدیگه رو اذیت میکنه کنار بذا ن ، با معرفت باشن ، و همدیگه رو برای همیشه بخوان نه به صورت مدت دار (مثلا فقط دوران دانشگاه) در واقع دو نفر اولویت اول زندگی هم باشن ، همونطور که من و رفیقم چند ماه بودیم…
رابطه دوستی زیاد داشتم اما همش روابط دوستی معمولی بوده که چندان لذتی به من نمیداده ، شاید ۵۰ از صد
دوست عزیز دقت کنید که حتی در روابط برادری نیز هریک از طرفین حق ندارند بخاطر کلمه برادری و دوست داشتن و… آزادی های یکدیگر و روابط با افراد دیگر را محدود کنند و اگر این اتفاق رخ بدهد بازهم یک وابستگی می باشد که می تواند به هردو طرف آسیب وارد کند .
بهتر است سعی کنید دلیل این میزان وابستگی و واکنش های خودتان را به صورت حضوری با مشاور مورد بررسی قرار بدهید چون می تواند در روند تصمیم گیری برای آینده و زندگی شما نقش زیادی داشته باشد.
عشق و دوست داشتن بهتر است با خود پیشرفت و موفقیت فرد مقابل را بیاورد و اگر برای فرد محدودیت و آسیب به همراه داشته باشد به نظر لغت مناسبی نمی باشد.
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱۲۲۳۵۴۷۸۳