سلام عرض میکنم خدمت مشاوران گرامی
من دختری هستم که به تازگی سی ساله شدم فرزند سوم از یک خانواده 4فرزندی هستم و مجرد… دوران بچگی از خجالتی بودن سرخورده بودم با اینکه هوش درسی بالایی داشتم و درکنکور و دانشگاه هم موفق بودم اما این خجالتی بودنه همیشه منو از بقیه عقب انداخته.. البته الان خیلی خیلی بهتر شدم و نزدیک یک سال هم هست شاغل شدم و این هم بهم کمک زیادی کرده.. اما بازم خیلی حرفا رو نمیتونم بزنم و زیاد روابط عمومی خوبی ندارم که کمی با رئیس شرکت درمورد حقوق 5 ماه عقب افتاده خودم نمیتونم صحبت کنم… من یک مشکل دیگه هم دارم از موقع کنکور سراسری تا الان که ده سالی میشود من از بیماری تریکوتیلامانیا که اختلال کندن مو هست ، بسیار رنج میبرم پیش روان شناس و روانپزشک هم رفتم و دارو هم مصرف کردم. البته بسیار کمتر اتفاق می افته که انجام بدم اما اگر اتفاق بیفته متاسفانه بخش زیاد ابرو ومژه خودم رو میکنم که همین باعث شده از ظاهرم که طبیعتش زیبا هست اما با این کار بسیار ازخودم ناراضی هستم و اعتمادبه نفسم را ازدست میدم.. خجالتی بودن وعدم اعتماد به نفس و این اختلال کندن مو خیلی اذیتم میکنه بسیار حال بدی دارم و هیچ چیز خوشحالم نمیکند و درمورد بقیه مسائل زندگی هم نمیتونم تصمیم درستی بگیرم چون خیلی متزلزل رفتار میکنم و همیشه از درست بودن چیزی دودل و مردد هستم..
شک و دودلی، اضطراب و احساس عقب افتادن از زندگی همیشه همراهم هست و به تازگی وارد حس جدیدی شدم که انگار شبیه بی حسی و بیخیالی است که ترسناکه..
ممنون میشم کمکم کنید.