ترنس
سلام دکتر.بنده الان ۱۸ سالمه. از اسم خودم متنفرم ولی همیشه خودم به خودم میگم پریسا البته فقط وقتی خودم تنها هستم.از همون دوران بچگی حدودا ۴ سالگیم بود که رفتارام غیر عادی بودن.با اینکه جسمم پسره و مذکر به دنیا اومدم ولی رفتارم روحیاتم و درونم اصلا با جسمم جور در نمیاد.از همون بچگی همش با عروسک و خاله و غیره بازی میکردم و از فوتبال و غیره بدم میومد و هنوزم از فوتبال و بازی های پسرونه متنفرم و بعضی وقتا چادر میپوشیدم وقتی ۴ تا۶ ساله بودم.هر چی بزرگتر میشدم تفاوتم رو با بقیه پسرا بیشتر درک میکردم با دخترا راحت تر بودم و اکثر مواقع از پسرها دوری میکردم.همیشه از بچگی احساس میکردم دخترم و این حس هرگز کم نشده و روز به روز بیشتر میشه و واقعا عذاب میکشم.دوران ابتدایی برام قابل تحمل تر بود ولی از راهنمایی تفاوت هام آشکار تر شدن تا جایی که بعضی وقتا بچه ها تحقیرم میکردن و میگفتن سوسول ام دوجنسه ام و… در صورتی که رفتار های من دست خودم نبود.من تا اونجایی که میتونستم تلاشمو میکردم ولی باز نمیتونم مخفی اش کنم.از وقتی وارد دبیرستان شدم و بلوغ ام به اوج رسید خیلی عذاب میکشم که صفات جنسی مردانه در من پدیدار شد.تو این دوران هم خیلی اذیت شدم برام سخته که بین پسرا باشم احساس میکنم از اونا نیستم و اذیت میشم حتی توی این دوران به یکی از همکلاسی هام وابستگی عاطفی پیدا کردم ولی اصلا بروز ندادم و خیلی اذیت شدم.همونطور که گفتم الان ۱۸ سالمه دیپلم گرفتم و یکم احساس راحتی میکنم که دیگه به مدرسه نمیرم ولی من بخاطر همین مشکل از کلاس پنجم به بعد دیگه نتونستم وارد جمع دخترا بشم و گوشه گیر شدم و الان نزدیک به ۸ ساله که همش تو خونه میمونم خودمو با درس و موبایل و… مشغول میکنم و همین روحیه و اعتماد به نفس ام رو گرفته ولی واقعا عذاب میکشم وقتی تو جمع زن های فامیل هستم احساس راحتی بیشتری میکنم.قبلا وقتی ۱۳ یا ۱۴ ساله بودم و حتی تو۵ سالگیم پدر و مادرم به رفتارام شک کردم و بهم میگفتن ممکنه دوجنسه باشم ولی من از لحاظ جسمی مشکلی ندارم.آرایش نمیکنم ولی ابرو برداشتم و خیلی بهم گیر دادن چون خانواده ام مذهبی اند ولی وقتی کسی نیست بعضی وقتا لباس های زنونه میپوشم و بهم آرامش میده و احساس میکنم خودم هستم عاشق آرایش و لباس های زنونه ام ولی بخاطر خانواده ام نمیتونم حتی جرئت ندارم این موضوع رو باهاشون در میون بزارم و بگم که ترنس ام.قبلا یکبار میخواستم خودکشی کنم ولی وقتی مامانم فهمید بهش دروغ گفتم بخاطر فشار درس دبیرستان هست.واقعا خسته ام از بچگی تا الان عذاب میکشم و سردرگم هستم.به نظر شما با این علائم و نشانه ها من ترنس ام؟میشه راهنماییم کنید.ممنون از شما.
سلام به شما دوست عزیز
درک میکنم که این شرایط برایت با فشار روحی زیادی همراه شده است اما پنهان کردن این موراد می تواند مشکلات بیشتری را برای ایجاد کند البته این به این معنا نیست که در این مورد به همه توضیح بدهی اما نیاز است که با پدر و مادر در این مورد صحبت کنی چون در این مسیر برای کمک به شما هم جهت تشخیص گذاری و هم روند درمانی نیاز است که از نظر مالی برای جلسات روان درمانی و روان پزشکی از شما حمایت کنند و اگر از نظر مالی خودتان شرایط طی کردن این مسیر را دارید خب می توانید بعد به کمک متخصص در این مورد با آنها صحبت کنید .
اما اینکه شما ترنس هستید یا خیر خب نیاز به بررسی دقیق دارد اما این رفتارها و احساساتی که تجربه می کنید این احتمال را ایجاد می کند که بله ممکن است شما ترنس باشید اما برای بیان نظری در این مورد نیاز به مراجعه حضوری و طی کردن جلسات روان درمانی و روان پزشکی می باشد.
ترنس زنی یا تراجنسی زن به خانمی گفته می شود که با روحیات و ویژگی های فکری زنانه در یک کالبد مردانه زندانی شده است. اینگونه افراد از نظر روحی و رفتارهای اجتماعی کاملا مردوارانه رفتار می کنند اما متاسفانه این کالبد و جسم زنانه وی را محدود نموده وموجب گشته که رفتارهای وی از نظر جامعه غیر طبیعی به نظر برسد و مورد شماتت قرار بگیرد پس اینکه بیان می کنید دیگران شما را با نام های مختلف لقب می دهند و یا رفتارهای شما را مسخره می کنند و… خب بخاطر این است که نمی توانند این رفتار را متناسب با حنسیتی که می بنند و باورهایی که در مورد مرد و زن بودن دارند هماهنگ کنند.
یک سری از علایم وجود دارد که خب تجربه آنها احتمال ترنس بودن را در ذهن ایجاد می کند که می تواند شامل موراد زیر باشد:
عدم تمایل کودک به بازی با همجنس های خویش
نشان دادن توجه و علاقه به اسباب بازی و لوازم جنس مخالف
عدم سازگاری محیط هایی که هم جنس های فرد وجود دارند مانند مدرسه
عدم سازش و هماهنگی با دوستان و هم سالان خود (از نظر فکری و شخصیتی)
ناخوشایندی وناسازگاری از تغییرات جسمی دوران بلوغ
به اسباب بازیهای جنس مخالف خود بیشتر توجه میکند.
بی علاقه گی به پوشیدن لباس های جنس خود
ارضایتی فرد از جنسیت خود از همان دوران کودکی یکی درگر از علائمی است که یک فرد ترنس در خوذ حس می کند،
گاهی اوقات شخص هویت خود را گم می کند تا جایی که احساس می کند دارای یک شخصیت غیر باینری است(هویتی غیر از زن ومرد)،یعنی دقیقا نمیداند که یک زن است یا یک مرد یا شاید چیزی بین این دو جنسیت، یا غیر از این دو باشد.
کناره گیری اجتماعی نیز به دلیل درک نشدن از سمت خانواده و اجتماع یکی از مشکلاتی می باشد که برای این افراد مشاهده می شود و احتمال افسردگی را بالا می برد.
وسه تشخیص و درمان یک ترنس در خوشبینانه ترین حالت ۲ سال طول میکشد. طی کردن دوران نقاهت پس از درمان بسیار سخت است. از طرفی آنها باید تمام مخارج درمان را خودشان پرداخت کنند.
برای درمان، در مرحله اول ارجاع به یک روان شناس و روان پزشک و انجام تستهای سلامت روان برای کسب اطمینان و بررسی طبی و ازمایشگاهی توسط پزشک برای رد سایر اختلالات و در مرحله بعد شروع هورمون درمانی و زندگی در نقش جنس مطلوب و در آخر ارجاع به جراح پلاستیک و اورولوژیست.
سلام من یه دختر هستم با روحیات پسرونه در واقع از بچگیم چیزی یادم نیست ولی خب یه ۴ سالی میشه که روحیاتم به اوج رسیده من در واقع ۱۶ سالمه و از ۷ سالگی شروع به هم جنس بازی کردم و تا الان هم ادامه داره به نظرم رابطه با دخترا کلا لذت بخش تر از پسراست دوست ندارم با پسرا رل بزنم و عاشقشان بشم و دقیقا بالعکس عاشق دخترا میشم و دوست دارم باهاشون رل بزنم و رابطه داشته باشم از همون بچگی هم وقتی با دختر داییم بازی میکردیم من همیشه پسر بودم و اون دختر وقتی بازی میکردیم همیشه کار به جاهای باریکی کشیده میشد و من حس میکردم چیزی توی پایین تنم بلند شده ولی وقتی نگاه میکردم هیچی نبود و این حس تا الان هم ادامه داره و هنوز اون حس توی درونم هست من ظاهرم کاملن دخترونست و حتی برجستگی سینه هم دادم ولی هر همون موقع که برجسته شدن ازشون متنفرم شال نمیتونم بپوشم و واقعا عصبیم میکنه حتی رو دخترا هم غیرتی میشم عاشقشون میشم و دلم میخواد باهاشون ازدواج کنم ولی نمیشه از کلاس هفتم هم روی یه دختره کراشم هنوزم عاشقشم ولی هر گز اعتماد به نفس اینو ندارم که بهش نزدیک بشم و بهش بگم از همون بچگی هم عاشق بازی فوتبال با پسرام و بازی هم میکنم الان و والیبال بازی میکنم باهاشون عاشق موتور و پیست اتومبیل رانی هستم و عاشق بوتیک پسرونه ام و همیشه دلم میخواد از اونجا خرید کنم ما خانواده ی مذهبی ای هستیم برای همون منو مجبور میکنن تا لباس دخترونه بپوشم و موهام بلند باشه البته الان موهام رو مصری زدم اونم به زور مامانم نمیزاره پسرونه بزنم
الان که میرم مدرسه نمیگم خوش نمیگیره ها میگذره ولی نمیتونم باهاشون ارتباط بگیرم و کلا ساکتم وقتی هم ک میام خونه مثل افسرده هام مامانم همیشه میگه چرا انقدر دنبال کارای پسرونه ای و اینا از همون بچگی هم از لباس های دخترونه متنفرم و از رقصیدن الان من باید چیکار کنم آیا من واقعا ترسم یا فقط یه حس زود گذره بهم کمک کنید لطفا واقعا دارم رو به افسرده گی پیش میرم لطفا کمکم کنید
سلام. باید بررسی شود ممکن است تنفر ناشی از عدم اعتماد به جنس مخالف باشد و یا بر اساس سلیقه شماست. تنها راه بررسی ترنس بودن مصاحبه بالینی و نقشه مغزی است.