سلام خسته نباشید
من الان 6 ماه که با یکی از هکلاس ها ارتباط دارم ، ولی مشکلی که هست اینکه میگه بهم علاقه نداره و هنوز به فکر عشق دوران نو جوانی شون هستن(14 سال پیش)، باهم راحتیم ،همیشه کنار هم و کمک حال همدیگه هستیم، خانواده ها هم میدونن، ولی اصرار داره که باید اول عاشق بشه بعد ازدواج، میگه کنار منه، چون میدونه من خیلی دوسش دارم، خلاصه بگم می تونیم زوج خوبی باشیم ولی تنها موردی که مشکل سازه همین حسی هست که زود زود ازش میگه ، میترسم هیچ وقت حسش عوض نشه ، نه به خاطر خودم نه به خاطر خودش که در جواب دوست دارم میگه ممنونم ، اخه گفتن این جمله خودش یه حس خوبی داره ، نمی خوام تا اخر عمرش از این حس محرومش کنم، خیلی نگرانشم، بنظرتون باهم ادامه بدیم ، یا اینکه نبودنه من براش بهتره؟