سلام
من برای افسردگی پیش روانپزشک و روانشناس میرم و داروهایی ک مصرف میکنم پرفنازین و نورتریپتیلین و کلردیازپکساید هستش. چند روز پیش ک یکی از فامیل های نسبتا دورمون فوت کرد حال من خیلی عوض شد گریه شدید، بهم ریختگی اعصابم افکار داغون درباره خودکشی…من قبلا خودزنی داشتم ولی جدیدا نداشتم اما دوباره فکرش اومد سراغم و منم دوباره مجبور شدم… یادمه اون شب اهنگ های خیلی هیجانی با صدای بلند تو گوشم گذاشته بودم ک فکر خودزنی بره و مثل دیوونه ها تو اتاقم همش راه میرفتم ولی اون فکر ها نمی رفتن انگار یکی همش کارهام رو برام توضیح میداد…همه فکرم بهم ریخته الان ن خوشحالم و انرژی دارم ن ناراحت و افسرده…گریه هم نمی تونم بکنم حتی… انگار داروها هیچ تاثیر خوبی رو من نداشته و بدترم کرده. حدودا دوهفته ست ک این داروها رو شروع کردم…و روانپزشک گفت مستعد پانیک م و ی بار هم تو مترو این حمله برام اتفاق افتاد ک خیلی شدید بود…الان انگار لب ی پرتگاه باشم، ی ارامشی دارم ک انگار قراره ی اتفاق بدی بیفته ولی من نمی تونم بی قرار باشم هیچ حسی ندارم مثل ی رباط. می ترسم کاری کنم ک پشیمون بشم چون کنترل خودم رو ندارم حس میکنم ی چیز دیگه ای داره بجام تصمیم میگیره ک حالم چطور باشه… حتی فک میکنم من افسرده نبودم و همون چیز منو کنترل میکرد ک اینطور باشم . اگه افسرده نباشم و این داروها رو مصرف کنم میشه ک بخاطر داروها این حالت رو داشته باشم؟
این حالت ها عوارض قرص هاست؟ ازبین می‌ره؟ من چمه چرا حس میکنم داغون تر شدم؟