از بین رفتن اعتماد
سلام علیکم
بنده مردی ۳۵ ساله هستم ۱۲ ساله ازدواج کردم دو دختر ۱۰ و ۴ ساله دارم.
واقعیتش بنده شخصی بودم که زیاد با خانمم دعوام میشد و همیشه زد و خورد داشتیم خلاصه در دوازدهمین سال دعواهامون به اوج خودش رسید و من بدجور زدمش و ایشان رفت و مهریه اش را گذاشت اجرا ، و از علاقه زیادی که به ایشون داشتم به شکل باور نکردنی خودکشی کردم لازم به توضیح است که بنده شخصی اهل نماز و روزه و حتی به زیارت کربلا و سایر عتبات عالیات و سالی یکبار به مشهد مقدس نائل شدیم و همینطور به هیچ وجه ممکن بر چهره خانم های نامحرم نگاه نمیکنم و از شنیده ها حاکی بود که همه فامیل بنده و خانمم غبطه زندگی ما رو می خوردند.
خلاصه بعد اینکه خانم را آوردم با تعهدی که داده بودم نزنمش ولی با حرفام دو ماه بعدش بدتر از زدن کردم بازم مهریه رو گذاشت اجرا و توقیف اموال و حقوق رو گرفت.
دوباره برگشتیم به زندگی ولی تو این چهارماهه روزی نیست که به خودکشی فکر نکنم چون رفتار خانمم باهام فرق کرده و دیگه مثل سابق نیست و چندین بار یادداشت گذاشتم که بعد خودکشی بخوانند و در لحظه آخر با صحبت با مادر و یا خانمم منصرف شدم .
اساتید محترم به متخصص مغز و اعصاب و روانپزشک و مشاوره درمانی هم رفتم که همه متخصصین فرمودند هم خانم و هم خودم فقط باید مشاوره بریم؟
ولی کم آوردم و حتی خودم هم خودم را دیگه باور ندارم تحمل دلخوری و فشارهای روزگار رو ندارم .
لطفا در صورت امکان راهی برای بهبود رفتار خانم و خودم و همینطور تقویت امید به زندگی ارائه فرمائید.
سپاسگزارم
پرخاشگری
دوست عزیز اول از همه باید به این موضوع توجه کنید .
نماز خواندن و یا زیارت رفتن توجیحی برای فردی بر دیگری نیست اگر اخلاق خوش در میان نباشه .
و اگر اهل مطالعه و اعمال دینی باشید باید بدونید اخلاق خوش سیره و روش پیامبر خدا بوده .
پس اینکه امروز به خودکشی فکر میکنید توجیحی برای شما در پیشگاه خدا نخواهد بود .
چون همسر شما نباید رفتارشو تغییر بده این شما هستید که باید رفتارهای تند و خشن خودتون رو کنترل و تعدیل کنید .
شما باید با مشاوران روانشناس مشورت کنید .
این افراد با رفتاردرمانی شمارو وارد پروسه درمان خواهند کرد.
مسلما وقتی خود شما دنبال درمان و تغییرات باشید رفتار همسر شما هم تغییر خواهد کرد .
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
دفتر قیطریه:
۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
پرخاشگری نوعی رفتار و واکنش عصبی است که در پاسخ به برخی محرک ها از طرف شخص تحریک شده بروز پیدا می کند.
همه افراد عصبی می شوند اما این رفتار در بعضی افراد به صورت بیمار گونه وجود دارد .
و این افراد با کوچک ترین عاملی تحریک خواهند شد و واکنشی شدید را از خود بروز خواهند داد.
علل مختلفی برای ایجاد و بروز چنین حالتی وجود دارد که در ادامه به تشریح آنها خواهیم پرداخت.
افرادی که در برخورد با مشکلات، بیشتر حالت پرخاشگرانه از خود بروز میدهند، معمولا دچار سوء مزاج گرم عمومی یا مغزیاند.
و برای دوری از آن، علاوه بر تمرینهایی به منظور کنترل ذهن باید از شبزندهداری خودداری کنند و نوع تغذیه و سبک زندگیشان را نیز اصلاح کنند.
تغییرات مزاجی اصلی ترین عامل بروز سطوح مختلف هیجانات در افراد متفاوت است.
محرک های بروز خشم و پرخاشگری، شاید در حد چند دقیقه نفس و بدن را تحت تأثیر قرار دهند.
ولی بسته به شدت محرک، وضعیت مزاجی فرد و عوامل مختلف می تواند تا سال ها و حتی تا پایان عمر ذهن و جسم و ابعاد مختلف وجودی انسان را درگیر خود کند.
نوع تغذیه و سبک زندگی افراد نقش بسزایی در بروز حالت های پرخاشگرانه و توان کنترل آن دارد.
و کسانی که در برخورد با مشکلات، بیشتر حالت پرخاشگرانه بروز می دهند.
به دلیل مزاج یا سوء مزاج گرم عمومی یا مغزی، علاوه بر تمرینات کنترل ذهنی، برای تقلیل شدت این حالات باید در برنامه غذایی خود پرهیزهایی را نیز دنبال کنند.
این افراد باید از مصرف ادویه تند مثل زنجبیل، فلفل و خردل، خوراکی های بسیار گرم نظیر عسل کهنه، مغزدانهها و تنقلات مثل پسته، سیر، پیاز خام، خرمای خشک.
نوشیدنی های گرم و داغ مثل قهوه، نسکافه و چای، کل فست فودها و غذاهای آماده و هر غذای حاوی مواد نگهدارنده.
خوراکی هایی با طبع گرم و چرب مثل حلوا ارده، سرخ کردنی ها مخصوصا اگر حالت سوخته پیدا کنند .
و ترشی های غیرطبیعی و هر غذایی که مزه ترش شدید داشته باشد اجتناب کنند.