سلام من ی دختر 25 ساله پول رفتن ب روانپزشک ندارم ولی میدونم ی چیزیم اشتباهه من ادمی هستم ک خیلی تنهام نمیدونم از کجا شروع کنم .با کوچیکترین محبت وابسته میشم وقتی وابسته شدمم در حد جنون میرسم و انتظار دارم طرف مقابلم همینطور باشه حتی اگه با کسی حرف بزنه دیونه میشم عصبی میشم پرخاش میکنم نمیتونم با حرف مشکلمو حل کنم داد و بیداد میکنم اگه زورم برسه طرف مقابل میزنم بعدش خودمم میزنم ک بگم بیا تورو زدم خودمم محکمتر زدم اگه زورم نرسید از همون اول فقط خودمو میزنم ب خودم ب اون فحش میدم مشکل دبگه اینکه دوست دارم خودمو مظلوم نشون بدم حتی شده بزارم بهم ظلم کنن تا بتونم مظلوم نمایی کنم حتی الانم ک اینو مینویسم گریم گرفته ازین بدبختی بچگیه بدی داشتم بابام مامانمو میزد از خونه بیرونش میکرد من همیشه شاهد کتک خوردن اون بودم .و تواین وقتایی ک مامانم قهر کرده بود مورد تعرض قرار گرفتم ولی تجاوز ن در حد لمس ولی صدامو درنیاوردم الان از وابستگیه بیش از حد و افسردگی وپوچی خیلی رنج میبرم .کاش ی دارویی چیزی معرفی میشد بهم .کلاس سوم بودم دو بار خود کشی کردم .از خیلی بچگی سیگار میکشم.خیلی دل رحمم و خیلی ساده ام .همیشه دیگرانو ب خودم ترجیح میدم .همیشه از حق خودم میگذرم.شده ک تو ماشین یا هر جا گریه م گرفته کسی بپرسه چیشده و الکی بگم سرطان دارم یا هر چی من محتاج دلسوزیم.
چی بگم ک حتی یک هزارم دردامم نگفتم…
کمک کنید .