با سلام
حدود 1 ماه و نیمه با آقایی 33 ساله نامزد کردم. خودم 32 سالمه. آشنایی ما کاملا سنتی و از طریق معرفی بود. وقتی اولین بار ایشون دیدم اصلا به دلم ننشست ولی به خاطر خانواده خوب، تحصیلات و شغلشون و از همه مهمتر سن خودم قبول کردم نامزد کنیم. قیافش کم کم داشت برام عادی میشد که متوجه شدم برخلاف حرف روز اول پدرش دروغ گفته و اصلا قرار نیست ازش حمایت کنه. پدرشون از نظر اخلاقی آدم موجهی نیست و چند سال ایشون و مادرش رها کرده و با زن دیگه ای ازدواج کرده (البته این موضوع همون اول در میون گذاشتن). ولی من بخاطر اخلاق خودش ادامه دادم ولی کم کم متوجه شدم خودش پنهان کاره و حتی خونه ای که داشت مخفی کرده بود. برام دلیل مخفی کاریش بیان کرد و قانع نشدم ولی قول داد دیگه تکرار نکنه. الان متاسفانه چند روزه همش دارم قیافش با بقیه مقایسه میکنم و چون خودم زیبا هستم (البته نظر دیگرانه نه خودشیفتگی) فکر میکنم شاید اشتباهه. ولی از سنمم می ترسم که مبادا بعدا برام خواستگار خوبی نیاد. لطفا راهنماییم کنید که چه تصمیمی بگیرم
نمایش نظرها (1)
سلام به شما مینا
نگرانی شما قابل درک می باشد اما عزیزم در این مسیر اگر بخواهید بر اساس ترس تصمیم گیری کنید خب این مسیر امکان شناخت را از بین می برد بهتر است سعی کنید که معیارهای خودتان را بشناسید و در کنار شناخت بیشتری نیز نسبت به این آقا پیدا کنید و بعد وارد مرحله عقد رسمی شوید .
دوران نامزدی دوران شناخت می باشد و اگر شما بخواهید شناخت خود را نادیده بگیرید ادامه این مسیر می تواند مشکلات بیشتری را ایجاد کند در این مسیر بهتر است برای اینکه بتوانید تصمیم گیری بهتری داشته باشید با ایشان برای مشاوره پیش از ازدواج ادقام کنید و با بررسی های لازم در زمینه معیارها ف سبک شخصیتی و رفتاری ف دیدگاها ، سبک فرهنگی ، اقتصادی و... در این مسیر تصمیم گیری بهتری داشته باشید .
داشتن میزانی گرایش اولیه از نظر ظاهری از اهمیت برخودار می باشد و اگر بدون هیچ گرایشی بخواهید این مسیر را ادامه بدهید ممکن است که سالها این احساسات با شما همراه باشد پس بهتر است در هیمن دوران با شناخت بیشتر و همراهی و تجربه احساسات خودتان در این مورد تصمیم گیری کنید.