سلام من یه دختر ۱۹ ساله ام
من از بچگی علاقه ی زیادی به بازی های پسرونه یا همون هیجانی داشتم زیاد خاله بازی یا عروسک بازی دوس نداشتم حتی الانشم زیاد با کارای دخترونه حال نمیکنم. لباسای پسرونهرو واقعن ترجیح میدم. موهای کوتاه. چون بچه های فامیلمون پسرن و دخترا خیلی بزرگ تر از منن من از بچگی هم بازی پسرا بودم تا همین چن سال پیش پدر و مادرم فک میکردن که به همین خاطره من علافه های پسرونه دارم. ولی الان کم کم صداشون درومده. از خودم بگم دعواییم شدید عاشق ورزشایی مثل بوکسم و از سال پیشم فهمیدم که یکم روی یکی از دوستام حس دارم. یه چن باری سعی کردم با پسرا وارد رابطه عاشقانه بشم تا شاید مثلن از تنهایی درام ولی اصلن نمیتونستم توی رابطه با پسر بمونم پسرارو بیشتر به عنوان رفیق میدیم انکار نمی تونستم باهاشون عین دوس دختر رفتار کنم خودشونم این حرفو میزدن. ولی احساس من به دوستم کم تر نشد که نشد سعی کردم خودمو ازش دور کنم . یه جورایی حس حسادت غیرت و این جور چیزا روش دارم و به عنوان دختر هیچ علاقه ای به پسرا ندارم از نظر جنسی ولی تو زنگای ورزش مدرسه اصلن نمیتونستم نگاهمو کنترل کنم و واقعن حس میکردم پسرم میخواستم بگم من از کجا مطمئن شم ترنسم یا نه چون واقعن زندگی برام زهر شده میخوام تکلیفمو با خودم بدونم.