54
جدا شدن قانونی فرزند از خانواده
سلام. من هرچقدز داخل سایت ها گشتم به جوابی نرسیدم … میخواستم بدونم شما از جدا شدن قانونی فرزند از خانواده اطلاعی دارید؟ یا سایت معتبری که ازش اطلاعات بگیرم… در حالت عادی من نمیتونم از خانواده جدا شم میخوام به صورت قانونی اقدام کنم… و بدونم شامل چ شرایطی میشه
ممنون
دوست عزیز کاملا” مشخصه برای پسر تا سن ۱۸سالگی قرار داده شده و بعد از اون فرد میتونه استقلال داشته باشه .. برای دختر هم همینطوره مگر در امر ازدواج که نیاز به رضایت پدر هست …
درود وخسته نباشید، دختری ۳۲ ساله هستم وقصد جدا شدن از خانواده را دارم ولی با تهدید پدرم مبنی بر اینکه اجازه نمیدهد مواجه هستم آیا پدرم از نظر قانونی توانایی این کار را دارد ؟یا قانونا میتواند جلوی رفتن من را بگیرد ؟آیا تحت شرایط خاصی میتوتنم بروم یا نه برای رفتن مانعی ندارم ؟
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
دفتر قیطریه:
۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه
دفتر سعادت آباد:
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه
دفتر شریعتی:
۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه
من یه دختر ۲۰ ساله هستم بخاطر رفتار پدرم و تهمت هایی که بهم میزنه قصد جدا شدن دارم ایا میتونم این کارو بکنم؟
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
سلام.پسری هستم ۲۳ساله .ایا بعد از هجده سال مادر میتواند فرزندش را با عناوین مختلف یا طرح شکایت از خانه بیرون کند؟!مادرم از منو برادر کوچکترم شکایت کرده بود که عنوان شکایت نخاستن بچه و فرستادن ما پیش فامیل های پدری بود که برگه ی شکایت را دارم. حالا برادرم بزرگ شده و با مادرم شکایت جدیدی تنظیم کردن که من شرایط رفتاری را دارم که خودشان هم دارند منتها چون خانه ی مادرم است برای من نمیپسندند و برای خودشان رواست .حالا من با این شکایت باید از خانه بروم ؟وقتی قانون میداند من خانه ای ندارم.و شکایت اول میتواند ثابت کند که دسیسه کردن تا من را از خانه بیرون کنن با بهانه هایشان و مادر من کلن با توجه به شکایت اول بچه نمیخاسته؟ آیا این برگه ی شکایت را میتوانم به بهزیستی تهران نشان دهم و آنجا به من سرپناه بدهند و من کار کنم یا برعکس میشود و من را پرونده دار میدانند و کار هم نمیتوانم کنم.چون اگر تعهد هم بدهم با توجه به رفتارهای مادرم دوباره بحث ساده ی من را پیچیده کرده و بددهنی و دادو بیداد میکند.ایا میتوانم شکایتی تنظیم کنم که مادر من سلامت روانی ندارد و بشدت پرخاشگرو غیر نرمال است؟ راه حلی به من بگویید ممنون میشم و لطف میکنید اگر به ایمیل من که ثبت کردم بفرستید
در این مورد میتونید در شرایط خاص با شماره ۱۲۳ اورژانس اجتماعی تماس بگیرید
در ضمن با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲
اگر شما هم والدینی دارید که شما را مورد آزار احساسی قرار می دهند، نکات زیر میتواند کمکتان کند.
مراحل
۱٫ هراز گاهی با دوستان یا اعضای خانواده که قابل اعتماد هستند دردودل کنید. این امکان وجود دارد که آنها هم متوجه رفتارهای والدینتان شده باشند.
۲٫ به حرف زدن ادامه دهید. اگر یک فرد خاص حرفهایتان را باور نکرد یا یکی به شما گفت مشکلتان آنقدرها هم بد نیست، دلسرد نشوید. گاهی اوقات بچههایی که به دیگران درمورد والدین بد خود میگویند جدی گرفته نمیشوند چون از نظر جسمی آسیب ندیده اند، اگر این اتفاق برای شما هم افتاد، به آن فرد بگویید که آزار احساسی زخمهایی به جا میگذارد که برطرف شدن آن مدت بیشتری میبرد.
۳٫ اگر همه چیز خیلی غیرقابلکنترل شد به پلیس یا هر کس دیگری که فکر میکنید مراجعه کنید. تازمانیکه به حرفهایتان گوش ندادهاند دست از کار نکشید.
۴٫ دوستیهای عمیق ایجاد کنید و در فعالیتهای زیادی شرکت کنید. اینکار به شما کمک میکند بتوانید مشکل با والدینتان را از ذهنتان بیرون کنید و بهتر با آنها کنار بیایید.
۵٫ سعی کنید با والدینتان حرف بزنید. امیدهای واهی نداشته باشید—نمیخواهید که دلسردتان کنند.
۶٫ راهی برای دور شدن از والدینتان پیدا کنید. سعی کنید از یکی از اقوام که درکتان میکند بخواهید و پیش او بروید یا دانشگاهتان را شهرستان انتخاب کنید که از آنها دور شوید.
نکات
· ریلکس باشید، زمانی را به تنهایی بگذرانید، احساساتتان را یادداشت کنید، چند نفس عمیق بکشید و وقتی که آرام شدید با آرامش و مهربانی با والدینتان حرف بزنید. مثلاً، “مادر معذرت میخواهم. وقتی به من توجه نمیکنی و به حرفهایم گوش نمیدهی عصبانی میشوم. اینطوری فکر میکنم هیچ ارزش و اهمیتی برایت ندارم. فکر میکنم اگر صادق باشیم و آرامشمان را حفظ بکنیم بتوانیم مشکلمان را حل کنیم.” از کلمات غیرمحترمانه استفاده نکنید و حتی اگر تقصیری به گردنتان نباشد عذرخواهی کنید. سعی کنید باگذشت باشید.
· دلسرد و ناامید نشوید.
· به خودتان آسیب نرسانید.
· افکار خودکشی نداشته باشید.
· کمی پول پسانداز کنید. مطمئناً به آن نیاز پیدا میکنید.
· نادیدهشان بگیرید.
· بخاطر حرفهای بدی که والدینتان به شما میگویند خودتان را مقصر ندانید.
· درصورت امکان از روبه رو شدن با آنها خودداری کنید. سعی کنید وقتتان را در اتاقی جدا یا خانه دوستانتان سپری کنید.
· به دنبال راه حل های طولانی مدت برای به دست گرفتن کنترل امور باشید، مثل نقل مکان از آن خانه یا رفتن به دانشگاه شهرستان یا مدارس شبانه روزی.
· از داد زدن سر والدینتان و بدوبیراه گفتن به آنها خودداری کنید. اینکار همه چیز را بدتر میکند.
هشدارها
· هیچوقت هیچنوع بی احترامی نشان ندهید.
· اگر نادیده شان میگیرید، نگذارید خیلی به چشم بیاید چون اینکار عصبانیشان میکند.
من پدرم نظامی هستن.۱۹سالمه هنوز گوشیمو چک میکنن.پرینت خطمو میگیره و کلا با هیچکی رفت و امد ندایم.ادم شکاکی هست و چند وقت پیش بخاطر بودن شماره پسر تو گوشیم کنکم زد.چادریم و این صحبت کردن من با پسر از نظر خانوادم یعنی گناه.دیروزم مادرم شروع کرد به کتک زدن چون چت من با ی اقا رو دیده بود.چندبار خواستم فرار کنم اما از ترس پیدا کردنم این کارو نکردم.از شکایت و این چیزاهم میترسم به نتیجه نرسم و بهدش اوضاع بدتر بشه.پدرمم اعتقاد داره همه اینا از روی محبت و دلسوزی و نگرانی و غیرتع
باید چیکار کنم
سلام
خانواده من فقط به خودشان اهمیت میدهند و هرچیزی و هر روشی که خودشان میگویند را من باید اجرا کنم
از نظر عاطفی احساس پوچی عمیقی میکنم که هم در حال ضربه زدن به خودم هست و هم تحصیلم
متاسفانه بسیاری از رفتارشان مانع جدی برای درس خواندن من و داشتن برنامه ای منظم برای خودم است
از انجایی که ۱۷ سال دارم و اینکه نمیتوانم از انها جدا شوم شما چه پیشنهادی میکنید ؟؟؟
(به طور مثال من که پایه دوازدهمی هستم لحظه ای نباید از کتاب دور شوم و اگر لحظه ای را به استراحت و سرگرمی بگذرانم حرف هایی میزنند که حتی باعث میشود شب ها گریه کنم )
دوست عزیز اهمیت دادن به این مسایل مشکلی از شما حل نخواهد کرد .
شما با تمام مشکلاتی که هست باید ادامه بدید .
این تنها راهی هست که بتونید مسیر خودتون رو از خانواده جدا کنید .
پس با درک نگرانی خانواده باید روش میانه ای در برخورد کردن رو در پیش بگیرید .
و گرنه با ناراحتی فقط ذهن خودتون رو خسته کردید .
و فرصت تحصیل و موفقیت رو از خودتون گرفتید .
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲
[…] جدا شدن قانونی فرزند از خانواده > مشاوره رایگان > مشا… […]
[…] جدا شدن قانونی فرزند از خانواده > مشاوره رایگان > مشا… […]
سلام من ۱۵ سالمه و تحمل رفتار های پدر ومادرمو ندارم
همش منو مجبور به درس میکنن در صورتی که من خودم روزی ۹ ساعت طبق برنامه ای که مشاورم برام ریخته درس میخونم. در ضمن من مدرسه تیزهوشان هستم.و با اینکه درصد های امتحانم خوب بودن گفتن کمه و منو همون وقت با کمر بند زدن تا جایی زدن که از هوش رفتم و ۳ روز توی بیمارستام بودم .
بعضی وقت ها هم منو تهدید به کشتن میکنن. همش میگن اگه این کارو نکنی ما این رو ازت میگیریم اوم رو میگیریم .
در ضمن من پسر هستم.
من و خواهر و برادم هم عقیده هستیم و از ترس هیچ کاری نمیکنیم .
چند باری خواستم خود کشی کنم ولی موفق نشدم دیگه عقلم به هیچ جا نمیکشه .
لطفا خواهش میکنم التماس میکنم کمکم کنید.
با سلام خدمت شما دوست عزیز
لطفا اطلاعات بیشتری در اختیار ما قرار بدهید تا باهم بیشتر صحبت کنیم.
۱٫ پدر و مادرتان چند سال دارند و میزان تحصیلات آنها چقدر است؟
۲٫ با خواهر و برادرتان نیز رفتارهای مشابه شما را دارند؟
۳٫ شما چگونه به آنها بیان می کنید که تلاش خودتان را می کنید و یا برنامه درسیتان را انجام داده اید؟
۴٫ هردوی انها این رفتارها را دارند ؟
۵٫ در چه زمانهایی رفتارهای آنها با شما بهتر می باشد؟
سلام من ۱۵ سالمه و کلاس نهم هستم. من توی زندگیم خیلی مشکل دارم. من پسرم.هر وقت که توی خونه ام(درتابستان) وقتی که پدرو مادرم از سر کار میان بیخود دعواهاشون رو سر من خالی میکنن.بابام خیلی حرف های زور میزنه. من اصلا هیچ وقت تا حالا با دوست رو رفیق به غیر از مدرسه باکسی نبودم از صبح تو خونه زندانی هستم تا شب. اونموقع حسرت دوستامو میخورم که باهم قرار میزارن و میرن بیرون یا همدیگه رو میبینن خیلی ناراحتم. حتی یک بار تا مرز خودکشی رفتم.یک لحظه به خودم گفتم ولش کن اون دنیای خودتو خراب میکنی و هم آرزوهاتو. ترو خدا کمکم کنید. واقعا دیگه از هرچی زندگی زده شدم.تروخدا جوابمو بدید ممنون
با سلام خدمت شما دوست عزیز
شما در سنی قرار دارید که به استقلال بیشتری گرایش دارید و یناز است که والدین در کنار مراقبت به شرایط سنی شما نیز توجه داشته باشند و شما نیز سعی کنید با /انها راتباط برقرار کنید تا بتوانید در مورد نیازهای خود با آنها صحبت کنید.
۱٫ پدر و مادرتان چند سال دارند؟
۲٫ شما از نیازهای خودتان با آنها صحبت کرده اید چگونه و واکنش آنها چیست؟
۳٫ برنامه تابستان شما به چه نحوی می باشد؟
۴٫ واکنش شما در مقابل دعواهای آنها چگونه می باشد؟
۵٫ روابط والدینتان با یکدیگر خوب می باشد؟
۶٫ شما چه توقعی از آنها دارید؟
سلام میشه خواهش کنم شماره ای یا چیزی بدید و من در واتساپ یا هر پیام رسان دیگر باهاتون در ارتباط باشم؟؟
با سلام خدمت شما دوست عزیز
شما می توانید در تلگرام با آیدی زیر با مشاور صحبت کنید .
https://t.me/kanonmoshaveran_bot
و به صورت تلفنی می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۶۸۵۸۹۵
سلام ببخشید من ۲۰ سالمه و فرزند طلاق هستم میخواستم بدونم ک میشه من مستقل بشم الان پیش پدرم هستم و خیلی ازارم میده تقریبا دو ساله منو خونه زندانی کرده سوظن داده میخوایتم ببینم میتونم قانونی جدابشم اختیارم بیوفته دست خودم مساقل زندگی کنم؟؟؟
با سلام خدمت شما دوست عزیز
شما سن قانونی را گذرانده اید اما دقت کنید که مستقل زندگی کردن می تواند برای شما مشکلات زیادی به همراه داشته باشد.
. منظور شما از اذیت و آزار پدرتان چیست؟
۲٫ از نظر مالی استقلال دارید؟
۳٫ سوء ظن ایشان در چه مورد می باشد و آیا رفتارهای کنترل کننده دارند؟
۴٫ رابطه شما با دوستان و مادرتان چگونه می باشد؟
۵٫ در زمان فعلی برنامه زندگی شما چگونه می باشد؟
من پسر ۱۴ساله هستم من صبح تاشب باید در اتاق باشم شون بیرون میرم پدرم شروع به اینکه این کار انجام بده واینکه اینکار انجام نده و مادم شروع به نفرین میکه هر فقد باخواهر بزرگم دعوا می شود مادر م من می زنه حق را به خواهرم میده پدر در ۱۰ سال گی من میخواست من از خانه بیرون بیندازد من تاحالا به بیرون بادوستانم نرفتم میکنم یک بار دست به خود کشی زدم اما نتوانستم
با سلام خدمت شما دوست عزیز
در این مورد اجازه بدهید باهم بیشتر صحبت کنیم تا بتوانیم نتیجه گیری بهتری داشته باشیم.
۱٫ پدر و مادرتان چند سال دارند؟
۲٫ خواهرتان چند سال دارند و رفتارهای والدینتان با ایشان نیز همین گونه می باشد؟
۳٫ واکنش شما به رفتارهای انها چگونه می باشد؟
۴٫ به چه دلیل آن ها شما را نفرین می کنند و یا برخوردهای تندی دارند؟
۵٫ تا به حال در مورد احساساتتان با آنها صحبت کرده اید؟
من ۱۴ سال دارم و از لحاظ روحی و روانی خیلی تحت فشار خانواده و مخصوصا پدر هستم.بخاطر چت کردن با پسر پدرم قصد کشتن منو داشت و خیلی من رو کتک زد. من رو روانی و افسرده فرض میکنه و مدام منو پیش روانشناس میبره و در اخر که حق رو به من میدن از این کار دست میکشه. هر روز بهم تهمت میزنه و روزی نیست که مورد بی احترامی و فحش های کثیف قرار نگیرم و همیشه تو خونه ی ما دعواس و قبل از اینم پدرم رو مامانم خالی میکرد(در کل روانیه). هیچوقت تاحالا تنهایی بیرون نرفتم و طبق گفته هاشم هیچوقت تا قبل ازدواجم اختیارم در دستم نیست.میخوام ۱۸ سالگی به طور کلی از خانواده برای همیشهههه جدا شم و از ایران برم. میتونم؟شرایط سرپرستی چجوریه؟ میتونم ازش شکایت کنم؟
با سلام خدمت شما دوست عزیز
دقت کنید که شما در سن حساسی هستید و در این سن نگرانی خانواده ها بیشتر می شود بهتر است سعی کنید شرایط سنی خودتان را درک کنید که در این سن گرایش به جنس مخالفت بیشتر می شود و شما تصمیمات هیجانی بیشتری می گیرید .
سعی کنید با تفاوت های فکری که بین شما و خانوادیتان وجود دارد هنجارهای خانوادگی را مورد احترام قرار بدهید با افزایش سن شما و رشد عقلی ، اجتماعی ، عاطفی شما به مرور اعتماد خانواده نیز افزایش پیدا می کند و شما می توانید آزادی بیشتری داشته باشید .
سعی کنید به پدرتان به حکم پدر بودنشان احترام بگذارید و بیان کنید به ایشان که نگرانیشان را درک می کنید و در صورت کمک حتما به سمت ایشان خواهید رفت هرچقد رابطه بین شما و خانوادیتان بهبود یابد می توانید تصمیم گیری بهتری دشاته باشید.
شما در سن ۱۸ سالگی با رشد بیشتری که دارید می توانید در این مورد تصمیم گیری داشته باشید و بهتر است در زمان فعلی تمرکز خود را بر این مسائل نگذارید تا بتوانید از نظر روحی رد شرایط بهتری قرار داشته باشید و سعی کنید برای زندگی روزانه خودتان برنامه ریزی داشته باشید .
سلام خانمی هستم ۲۵ساله یه فرزند دختر۳ساله هم دارم الان۳ساله ازشوهرم جدا شدمو پیش پدرومادرم زندگی میکنم یه برادرازخودم بزرگتردارم که هرکاری بخوام انجام بدم یا هرتصمیمی که بگیرم باید مورد تایید برادرم باشه درغیراین صورت دعواست و منم یه دل سیرکتک میخورم میخواستم بدونم قانونی میشه جدا زندگی کنم و مستقل باشم بادخترم یا باید تا۵سال تو دادگاه برو بیا داشته باشم ممنونم اگه جواب بدین و راهنماییم بکنید
با سلام خدمت شما دوست عزیز
با توجه به شزایط سنی و مطلقه بودن شما امکان مستقل زندگی کردنتان وجود دارد و امکان شکایت از جانب خانواده و یا همسرتان وجود ندارد و شما می توانید در این مشیر اقدام کنید . اما بهتر است قبل از اقدام به این کار شرایط اقتصادی و اجتماعی را نیز مد نظر قرار بدهید تا بتوانید تصمیم گیری بهتری داشته باشید
سلام من یه دختر ۲۲ ساله هستم و ۹۰ درصد مواقع داخل خونه ام و اصلا هیچ ازادی ندارم حتی برای کوچیکترین چیزا باید خواهش و التماس کنم ایا میشه از راه قانونی از خانواده جدا شم
با سلام خدمت شما دوست عزیز
شما می توانید بعد از ۱۸ سال از خانوادیتان جدا زندگی کنید اما نیاز است به شرایط اقتصادی و اجتماعی نیز توجه داشته باشید تا بتوانید تصمیم گیری بهتری داشته باشید .
بهتر است در احترام سعی کنید با خانوادیتان در مورد نیازها و خواسته هایتان در کنار احترام به خانوادیتان و بیان نگرانی های آنها صحبت کنید تا بتوانید تصمیم گیری بهتری داشته باشید.
سلام من بیست ویک سال سن دارم و دخترم, پدر و مادرم هرگز بهم نمیگن چیگار کنم یا راهنماییم نمیکنن گاهی وقتا جوری رفتار میکنن انگار اصلا وجود ندارم خیلی وقتی که توی دردسر میوفتم میگن باید سر پای خودت بایستی چون هر دوشون ازدواج سنتی داشتن به هم عشقی ندارن و اگه من چیزی بخوام که دوست نداشته باشن فقط میگن بهتر ما جدا شیم تا این بچه بتونه زندگی خودشو شروع کنه هر چند شنیدنشون بعد تمام این سال ها به صورت تکراری یه جورایی عادی شده ولی هنوزم استرس و احساس ناراحتی میکنم خیلی ناراحت کنندست که پشتیبانه مالی ندارم اما این اتفاق قراره بیوفته پس لطفا راهنماییم کنید چجوری از صفر شروع کنم ویا این که میتونم ازشون شکایت کنم تا کمی سرمایه برا خودم تا پیدا کردن کار بدست بیارم.
سلام خسته نباشید من دخترم و ۲۱ سال سن دارم
۲ ساله از لحاظ اقتصادی کاملا به خودم متکی هستم و هیچ هزینه ای بابت امرار معاش از خانواده دریافت نمیکنم
بار ها ب دلیل اینکه بیرون میرم کتک هوردم و مورد بازخواست قرار گرفتم
دو ساله ب هیچ تریقی نمیشه گفت من خانواده دارم جز موردای بیرون رفتن یا حتی خرج کردن پول های خودم
بارها شده یک ماه دست و پای من و با زنجیر بستن ک از خونه بیرون نرم
قصد هیچ گونه ازدواجی هم ندارم چون انقد رفتار زننده از مردهای خانواده دیدم از ازدواج بیزار شدم
و فقط میخوام خودم جدا از همه زندگیمو بگذرونم
نیاز به راهنمایی دارم جوری ک نتونن هیچ مدله جلومو بگیرن
تو رو خدا یه راه حل ۱۰۰ در ۱۰۰ جلوم بذارید چون من هیچی از خانواده داشتن نمیفهمم جز گیرای الکی و بستن دست و پامو شکوندن گوشیمو گ کتک خوردن اونم با ۲۱ سال سن
ایمیلمو میذارم لطفا راهنماییم کنید
سلام به شما دوست عزیز
احساسات شما قابل احترام می باشد اما دقت کنید که شما از نظر قانونی با توجه به شرایط سنیتان می توانید مستقل زندگی کنید اما دقت داشته باشید که مستقل زندگی کردن در کنار اینکه هزینه بالایی می تواند برای شما داشته باشد از نظر اجتماعی نیز شما را با آسیب های بیشتری مواجهه می کند .
بهتر است در این مورد از اورژانس اجتماعی کمک بگیرید تا از طریق قانونی برخوردهای خانوادگی شما مورد بررسی قرار گیرد و بتوان در این زمینه به شما کمک کرد.
سلام من دختری ۲۷ ساله هستم. بچه اول خانواده ام. که از وقتی چشم باز کردم فقط دارم درس میخونم و تا ارشد خوندم. از لحاظ مالی خانواده تقریبا مرفهی هستیم. ولی من خیلی محدودم و این محدودیت ها واقعا روانمو پریشون کرده. پدر فوق العاده سخت گیری دارم که ب دوتا برادر کوچکتر از خودم اینقدر سختگیری نمیکنند و برای هرکدوم از اونا ماشین گرفته و آزادند و راحت مسافرت های مجردی میرن. به من حتی پول تو جیبی خیلی کمی میده. ولی هزینه تحصیل و خرید و اینارو با نظارت خودش پرداخت میکنه یعنی خودش انجام میده.. حق حتی حق ندارم بدون اجازه با دوستام برم بیرون… سر کار نمیرم. با اینکه رشته تحصیلیم جوریه سر کار که با آقایون باید در ارتباط باشم میگه هرجایی نمیذارم کار کنی و هر دفه کاری رو به من پیشنهاد میده که اصلا ربطی به رشته من نداره و محیطش هم مثلا خانوما بیشتر باشن.. تا حالا خودم به تنهایی جایی نرفتم و حسرت تمام استقلالهایی که دخترهای هم سن من دارند به دلم مونده.. پدرم هم خودش دانشجوی فوق لیسانسه.. اینطوری بگم که با من اومد دانشگاه درس خوند که منو تحت نظر داشته باشه که کسی سمت من نیاد.. خواستگار میاد میگه دختر من میخواد مستقل باشه در صورتی که خودش نمیذاره من مستقل باشم اونوقت توقع داره پسر مردم بذاره.. خب طرف میگه مگه خودت گذاشتی ک من بذارم. من این زندگی رو نمیخوام ولی جرات خود کشی هم ندارم چون باکره نیستم و میترسم بعد از مرگم بفهمن و مادرمو عذاب بدن با اینکه اون اصلا خبر نداره. میخوام از خانواده جدا شم و برم باز میترسم بابام مادرمو اذیت کنه. پایان نامه ارشدم نیمه کاره مونده چون وضع روحی خوبی ندارم نمیتونم جمعش کنم.. من واقعا کم آوردم نمیتونم این اسارت رو تحمل کنم، اگه میخواستم این همه محدودیت و بیکاری و اسارت بکشم چرا این همه درس خوندم. من اصلا قصد ازدواج ندارم ازدواجم بکنم از طرف جدا میشم چون من اصلا جوونی نکردم. حتی نتونستم درست عاشقی کنم.. عشقمو بخاطر سخت گیریای پدرم از دست دادم. میخوام جدا زندگی کنم ولی از عاقبت مادر بیچاره ام میترسم. مادرم خیلی فرمانبردار بابامه ولی من مثل اون نیستم من میخوام زندگی کنم نه بردگی. میترسم پیدام کنن میترسم آبروم بره.. چیکار کنم تو رو خدا راهنماییم کنید
سلام به شما دوست عزیز
قابل درک هست که در فشار روحی زیادی قرار دارید اما دقت کنید که در این مسیر خودکشی و یا فرار و یا رفتن از خانه می تواند برای شما آسیب بیشتری را به همراه داشته باشد و این موارد کمکی به رفع مشکلات شما نمی کند .
بهتر است بجای سرزنش کردن خودتان در اول برای بهبود شریاط روحیتان به روانشناس مراجعه داشته باشید تا در پروسه مشاروه بتوانیم به شما کمک کنیم تا شرایط روحی بهتری را تجربه کنید و در کنار آن بتوانید در روابط خود با پدرتان نیز تصمیم گیری بهتری داشته باشید .
دقت کنید که ممکن است پدرتان مسیر درستی را برای بیان نگرانی و احساسات خود انتخاب نکرده باشند اما همین کنترل گر بودن ایشان از توجه داشتن به شما می اید هرچند که مسیر مناسبی نیست بهتر است در زمان مناسبی در کنار احترامی که برای ایشان قائل هستید بیان کنید که می خواهید زندگی مستقلی از نظر کاری و توجه به علایق وروابط اجتماعی داشته باشید و از ایشان توقع دارید که نیازها و شرایط شما را درک کنند بیان کنید که نگرانی ایشان را درک می کنید اما می خواهید که در این مسیر با شما همراه شوند تا شما در صورت کمک به سمت ایشان بروید .
دقت کنید که استقلال و تمایلات شما بهتر است به گونه ای نباشد که هم به خودتان آسیب وارد کند (مانند رابطه جنسی که با از دست پرده بکارتتان همراه شده است ) و هم اینکه هنجارهای خانواده زیر سوال رود .
شما تا زمانی که به عنوان عضوی از یک خانواده زندگی می کنید نیاز است در کنار احترام به نیازها و احساسات خودتان شرایط خانوادگی را نیز محترم شمارید .
در این مسیر اولین گام قبل زا هر تصمیم گیری بهبود شرایط روحی شما می باشد.
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۷۶۲
سلام
من دختری۲۲ساله هستم
وعقدکردمو طلاق گرفتم
باپدرمو نامادریم زندگی میکنم این دوباعث شدن مشکل روانی داشته باشم وواقعادیگ بیشترازاین نمیتونم تحمل کنم
ازخونه فرارکردمو بااصرار برادرم اومدم خونه ی ایشون
امامن اینجاهم حالم بده میخوام مستقل باشم واماراضی نیستن
چکارکنم ک ولم کنن مستقل زندگی کنم
سلام به شما پریا جان
عزیزم در این مسیر بهتر است که بجای فرار کردن در اول برای بهبود شرایط روحی خودت اقدام کنی زمانی که شرایط روحی بهتری داشته باشی و احساسات و خودت را بهتر بشناسید می توانید در کنار حفظ روابط مدیریت شده با خانواده مسیر رشدی خودت را سپری کنی .
بهتر است که در زمان فعلی از امکاناتی که دارید استفاده کنید تا به کمک روانشناس شرایط روحی بهتری را تجربه کنید و مسیر پیش رویتان را بهتر بشناسید و بعد در این مسیر به کمک برادر و پدرتان برای یک زندگی مستقل تصمیم گیری کنید.
سلام خسته نباشید
من متولد ۸۳ ام تصمیم دارم وقتی ۱۸ سالم شد از پیش خانوادم برم و داخل خوابگاه زندگی کنم و شروع به کار کردن کنم .
دلیلشم اینه که پدرم زیادی محدودم میکنه و کلا زندگی عادیی ندارم !
از لحاظ مالی پدر و مادرم کم نمیذارن برام (هرچند منت همچیو میذارن)
ولی از لحاظ عاطفی و روانی به شدت تویِ کمبودم .
و خواهر بزرگترم برای اینکه زودتر از این خونه بره با مردی که دوسش نداشت و کلا از ملاک هاش خیل فاصله داشت خیلی عجله ای ازدواج کرد و الانم کلی مشکل دارن .
و اونیکی خواهر بزرگترمم کُلی تلاش کرد ک خودش کار کنه (روانشناسه) ولی هیچجارو پدرم نذاشت بره و وقتی کار مزون رو شروع کرد همش محدودش میکنه که هیچجا نره و خواهرم یواشکی با من میره درصورتی ک ۲۴ سالشه .
من نمیخوام سرنوشتم مثه خواهرام باشه
میخوام وقتی ۱۸ سالم کامل شد بدون اینکه بهشون بگم برم
میخواستم بدونم که اگه ۱۸ سالم باشه و تویِ خوابگاهی شروع به زندگی کنم و شروع به کار کنم
و دانشگاه برم رشتمم انسانیه
میتونن کاری کنن ؟ مثلا برم گردونن بزور یا هرچیزی شبیه به این از لحاظ قانونی میتونن اینکارو بکنن ؟
چون من اونطوری ک تحقیق کردم بعد ۱۸ سالگی همه اختیاراتم بجز ازدواج دست خودمه
فقط میخوام مطمعن بشم خیلی ممنون که وقت گذاشتین و خوندین 🧡
سلام به شما یسنا جان
درک میکنم که این شرایط شما را نگران کرده است اما عزیزم در این مسیر بهتر است اجازه بدهید برای آینده در همان زمان تصمیم گیری کنید در کنار اینکه خب برای فرار از یک موقعیت نامناسب نباید وارد یک موقعیت پر آسیب دیگر شد چون در هر صورت شما حتی اگر بعد از ۱۸ سالگی شرایط اقتصادی هم داشته باشید که هرچند بسیار سخت است که هم بتوانید درس بخوانید و هم کار کنید بازهم اینکه برای رفتن از خانه فرار کنید و بدون اطلاع خانواده در این مسیر تصمیم گیری کنید این مسیر تنها آسیب بیشتری برای شما به همراه دارد در هرصورت شما برای ادامه زندگی خود و در آینده ازدواج نیاز به حمایت خانواده دارید پس بهتر است از این تصمیم گیری های هیجانی خوداری کنید .
در این مسیر بهتر است که شماها در کنار احترام به پدر مسیر رشدی خودتان را طی کنید و در احترام با ایشان در مورد احساسات و این شرایط ایجاد شده در کنار درک تلاش هایی که برای شماها می کنند صحبت کنید در مسیر تعاملی می توان نتیجه گیری بهتری داشت .
در این مسیر خواهرتان نیز اگر مشکلی دارند خودشان در این مورد نیاز است که اقدام کنند و شما نیز بهتر است در مورد شرایط خودت و احساسات و نگرانی هایی که داری با پدر و مادر صحبت کنید.
سلام من فاطمه هستم ۱۵ سالمه و دارم از دست پدر و مادرم دیوونه میشم از همون وقتی که به دنیا اومدم فک کنم نحس بودم وقتی به دنیا اومدم مادرم گریه میکرده چون دخترم. بعد از اون هم از پدر و مادرم سرکوفت های زیادی خوردم مخصوصا پدرم . پدر مادرم تا دم در هم نمیزارم تنها برم میخوان مجبورم کنن که چادر بپوشم اما من نمی پوشم . دائما بهم میگن بچه مردم این کارا کرد بچه مردم اون کارا کرد میگن درس نمیخونی ولی من دارم سعی خودم را میکنم همش بهم سرکوفت میزنن و میگن تو هیچی نمیشی بعد هم بهم توهین میکنن و چند دقیقه بعدش میگن تو چرا اعتماد به نفس نداری! خواهرم هم ۱۹ سالشه و سختی های زیادی کشیده امسال هم پشت کنکور مونده الان میره سالن مطالعه و من و میزاره و غر های مامان بابام یعنی کلن تو ۳۶۵ روز سال ۳۰۰ روزش پدرم سرکوفت و غر میزنم ۶۵ روزش هم مادرم . یه برادر کوچک تر از خودمم هم دارم اما چون پسره فشار روش کمتره مادرم معلم استثنایی هست و به همین خاطر با فضای بهزیستی یکمی آشنایی دارم من بهزیستی و پرورشگاه را به خونمون ترجیح میدم لطفاً کمک کنید اگه تونستید بهم کمک کنید که خدا را شکر اگر هم نتوانستید باید برم سراغ راه های خود کشی چون نمیتونم تحمل کنم
از نگاه هاتون متشکرم
سلام به شما فاطمه جان
درک میکنم که این شرایط برای شما و حتی خواهرتان با فشار روحی زیادی همراه شده است و اینکه ددیگاهای پدر و مادر شما در مورد جنسیت چیست خب بی تاثیر در این مسیر رفتاری و واکنش های دوران کودکی شما ندارد اما در این مسیر این دیدگاها ان ها می باشد و قرار نیست که شما نیز دیدگاه مشابه آن ها را داشته باشید .
هر انسانی با هر جنسیتی که داشته باشد در جایگاه خودش با ارزش می باشد در غیر این صورت خداوند فرصت زندگی را به او نمی داد اما در این مسیر جنگیدن برای تغییر دیدگاهای پدر و مادر را به شما توصیه نمی کنم چون در هرصورت آنها نیز براساس مسیر رشدی که داشته اند دیدگاه و بعد شخصیتی و رفتاری خود را دارند اما قرار نیست شما نیز مسیر مشابه آنها را طی کنید بلکه می توانید مسیر مخصوص به خودت را داشته باشی و شخصیت خودت را شکل بدهی .
در این مسیر در احترام به هردوی آنها نیاز است که برای زندگیت برنامه ریزی کنی و آنها را با دیدگاها و سبک رفتاریشان کنار بگذاری و مسیر خودت را بسازی .
در این مسیر بهتر است در زمان مناسبی در احترام به پدر و مادر بیان کنید که این شرایط و این مقایسه و سرزنش ها برایت چه احساساتی ایجاد کرده است و در اول نیز بهتر است بیان کنید که درک می کنید آنها سعی دارند شرایط مناسبی را ایجاد کنند و حتی با این مقایسه سعی دارند شما را تشویق به بیشتر خواندن و تجربه شرایط بهتر کنند و بعد بیان کنی که این شرایط برایت چه احساسی ایجاد کرده و چه توقعی از انها دارید .
در این مسیر عزیزم خودکشی اصلا راحل محسوب نمی شود و تنها فرصت زندگی را از شما می گیرد در این مسیر بهتر است با شماره ۱۲۳ تماس بگیرید انها شرایط شما را از نظر خانوادگی بررسی خواهند کرد .
سلام و خسته نباشید خدمت شما بنده ۲۱ سال سن دارم و برای لیسانس تحصیل میکنم بنده در حال گرفتن مدارک ارایشگری هم هستم پدر و مادرم با من بد برخورد میکند ناسزا میگویند و اگر چیزی بگویم من را به شدت کتک میزنند بیرون از خونه هم ک قایمکی میروم مادرم که می ایم تا قبل از اومدن پدرم به خونه جلو برادرانم به من تهمت فاحشگی و زنا میزند حتی شناسنامه را پدرم قایم میکند سر کار نمیزارن برم و مادرم هم من میدانم به پدرم خیانت میکند و به زور میخواهند که من ازدواج کنم و همچنین من باکره نیستم و پدرم نمیداند اگر بفهمد که من را میکشد و اجازه بیرون رفتن را ندارم چند بار خودکشی هم کردم ولی متاسفانه سالم موندم یک دفعه که با توجه ب فشار زیاد خانواده گفتم خودم را میکشم منو کردن در حمام ک اگه خودتو نکشتی بیای بیرون ما میکشیمت ولی بازم سالم موندم فرار هم کردم ولی از ترس اینکه پدرم پیدا کنه و من را بکشد مجبور شدم برگردم من با توجه به تحصیلات و مدارک مورد نظر به راحتی میتوانم مستقل شوم نمیدونم چیکار کنم تو رو خدا راهنماییم کنین ……..
سلام به شما سحر جان
درک میکنم تجربه این شرایط برای شما با فشار روحی زیادی همراه شده است اما در این مسیر بهتر است که سعی کنید مسیر تعاملی در احترامی را ایجاد کنید در کنار اینکه مسیر رشدی خودتان را نیز سپری می کنید.
شما یک خانم بالغ هستید و می توانید در صورتی که فضای خانوادگی برای شما با آسیب های جسمی و روحی همراه شده باشد برای استقلال اقدام کنید و در این مسیر به صورت قانونی پدرتان نمی توانند شما را مجبور به بازگشت کنند .
اما خب مستقل شدن نیاز به شرایط مالی و اجتماعی دارد که در اجتماع با مشکلات بیشتری مواجهه نشوید.
بهتر است با اورژانس اجتماعی تماس بگیرید و شرایط روحی و خانوادگی خود را بیان کنید در این مسیر همکاران ما در این شرایط به شما کمک خواهند کرد.
شماره اورژانس اجتماعی ۱۲۳ هست.
سلام من ۱۶ ساله هستم و خب من دوست دارم که ادمی مستقل باشم میخواستم فقط بدونم اگر من به سن قانونی یعنی ۱۸ سال برسم میتونم مثلا برای کار کردن اقدام کنم؟و اینکه اگر برای این کار مخالفتی بشه میتونم شکایت کنم؟
با اینکه اگر مخالفتی برای بیرون رفتن من داشتم باشند میتونم باز هم شکایت کنم؟
سلام به شما دوست عزیز
تمایل به استقلال بیشتر نیازی هست که از دوران نوجوانی شکل می گیرد تا شما بتوانید به مرور در جت مسیر بزرگسالی حرکت کنید و آمادذگی پذیرش مسئولیت زندگی خود را در آینده داشته باشید.
بله شما بعد از ۱۸ سالگی می توانید برای زندگی خود از نظر قانونی تصمیم گیری کنید اما در این مسیر بهتر است که سعی کنید از حمایت خانواده در مسیر رشدی خود استفاده کنید و اگر قرار است کار کنید و یا بیرون بروید و… با تعامل با آنها و داشتن حمایتشان پیش بروید.
سلام دختری ۱۷ساله هستم و چند ماهه دیگه به سن قانونی میرسم و هجده سالم میشه پدر من آدمی مزخرف با افکار و عقاید قدیمی هست و اجازه هیچ کاری و به من نمیده نه میزاره مسافرت برم با دوستام نه خودش منو میبره نه اجازه میده موهامو رنگ کنم و هر وقت اسم از این چیزا میارم میگه هر وقت شوهر کردی اونوقت ولی من دلم نمیخواد ازدواج کنم دلم میخواد خودم تنها باشم و از جوونیم لذت ببرم و کار هایی که دوست دارم انجام بدم
ایا من بعد سن ۱۸سالگی میتونم از خانوادمجدا بشم؟ میتونم برا ی خودم یه جای دیگه زندگی کنم و پدرمباهامکاری نداشته باشه و نتونه برم گردونه لطفا راهنماییم کنید
سلام به شما زهرا جان
ببین عزیزم اینکه شما بخواهید در مسیر زندگی خود استقلال داشته باشید اصلا چیز بدی نیست اما در هرصورت نیاز است که شما به هنجارهای خانوادگی نیز توجه کنید تا بتوانید در شرایط بهتری مسیر رشدی خودتان را دنبال کنید.
پدر شما هرچند بد اما سعی دارند که به شما کمک کنند اگر بخواهید دیدگاه و عقاید یکدیگر را زیر سوال ببرید این باعث می شود که نتوانید نتیجه گیری بهتری داشته باشید.
شما میتوانید در سن ۱۸ سالگی از خانواده جدا شوید اما نیاز است که نه به شکل فرار بلکه در مسیر تعامل با خانواده باشد در کنار اینکه نیاز است زمانی در این مورد تصمیم گیری کنید که شرایط مالی و اجتماعی و سنی مناسب تری برای مستقل زندگی کردن داشته باشند در این حالت می توانید در کنار یک مسیر تعاملی در احترام مسیر رشدی خود را در استقلال بیشتری دنبال کنید.
سلام من خانوم مجرد ۲۴ ساله هستم ، در چه صورتی میتونم کاملا از خانواده جدا بشم بشکلی که بشه در شناسنامه هم ثبت بشه و حتی بتونم فامیلیم رو تغییر بدم.
آیا برای شغلم مشکلی ایجاد میکنه این کار؟ چون هنوز رسمی نشدم
سلام به شما الهه جان
ببین عزیزم خب در این مسیر شما میتوانید در این سن اگر شرایط اجتماعی و اقتصادی را دارید به صورت مستقل زندگی کنید و یا حتی از طریق ثبت احوال برای آن اقدام کنید اما خب این موضوع اهمیت دارد که شما از قبل بدانید کهع به چه دلیل می خواهید این مسیر را طی کنید چون اگر بخواهید هیجانی در این مورد تصمیم گیری کنید و بدون صحبت با خانواده خب احتمالا با واکنش آنها مواجهه می شوید در کنار اینکه خب شما حتی با عوض کردن فامیل بازهم در مسیر زندگی نیاز به حمایت و هویتی که از سمت خانواده دارید و خب نمیتوان برای همیشه از آنها جا شد پس بهتر است که در مسیر تعامل و در احترام در این مورد تصمیم گیری کنید.
سلام پدرم من رو از خونه بیرون کرده مشکل روانی داره من رو از بچگی بد بزرگ کردن الان پیش پدربزرگم زندگی میکنم میخاستم بدونم چطوری میشه خودم برای خودم تصمیم بگیرم من میخام یه کاری انجام بدم میگن باید رضایت نامه پدرت باشه منم از خانواده انداختن بیرون راه قانونی داره که خودم برای خودم تصمیم بگیرم و اسم پدر و مادرم رو از شناسنامه بیرون کنم ؟ من ۲۴ سالمه پسرم
سلام به شما آقا آرین
قابل درک هست که این شرایط برای شما با فشار روحی زیادی همراه شده است اما در زمان فعلی شما برای هیچ کاری نیاز به رضایت نامه پدر در این سن ندارید و خب به عنوان یک آقا جوان می توانید مسیر زندگی خودتان را انتخاب کنید.
در مورد حذف نام پدر و مادر خب این امکان وجود ندارد اما با توجه به مستقل زندگی کردن و داشتن شرایط سنی که نوجوانی را سپری کرده اید مشکلی هم آنها نمیتوانند در مسیر کاری و انتخاب های شما از نظر قانونی ایجاد کنند.
تشکر از راهنماییتون
سلام پسر ۱۵ ساله ای هستم. از خانواده ام بدم میاد. چون از نظر مالی وضعمون داغونه و اینکه پدرم همیشه به من تهمت می زنه فحش هم می ده. نمی دونم چه کار کنم. چند بار می خواستم اقدام به خودکشی کنم ولی گفتم ولش کن اون دنیاتو و ارزوهاتو نابود نکن. ممنون میشم راهنمایی کنید.
سلام به شما دوست عزیز
قابل درک هست که شرایط اقتصادی و سبک رفتاری پدر برای شما با فشار روحی زیادی همراه شده است اما در هرصورت خودکشی کمکی به شما نمی کند و خب در این مسیر شما می توانید در کنار یک رابطه در احترام با پدر از حداقل امکاناتی که دارید برای بهبود زندگی اجتماعی و اقتصادی خودتان در آینده تلاش کنید چون در این حالت می تواند در آینده شرایط اقتصادی بهتری را برای خودتان بسازید .
سلام من ۱۸ سالمه از بچگی مادرم مشکل اعصاب و روان داشت و همیشه منو خواهرم رو کتک میزد از پدرم طلاق گرفته و الان ازدواج کرده میخام مستقل باشم ولی همیشه تهدیدم میکنه و چندباری قصد کشتنم رو داشته
با خیلیا چت کردم و این از نظر اون مشکل بوده و میخواد شکایت کنه و میگه میخوام بفرستمت کانون اصلاح تربیت
پدرمم زندانه بگید چیکار کنم ؟؟
هزینه تحصیل هم نمیده بهم
میتونم خودم کار کنم و مستقل بشم؟
سلام به شما دوست عزیز
قابل درک هست که این شرایط برای شما با فشار روحی زیادی همراه شده است اما در این مسیر بهتر است که تا جای ممکن در مسیر تعامل با مادرتان و کمک اعضای خانواده مثل خاله، دایی و هرکسی که ارتباط بهتری با مادر دارد پیش بروید تا بتوانید با کارکردن و درس خواندن مسیر استقلال بیشتری داشته باشید.
در هرصورت در زمان فعلی که شرایط مالی دارید و در شرایط سنی حساسی هم قرار دارید خب جدا شدن را به شما پیشهاد می کنیم.
بهتر است اگر امکا تعامل از طریق خانواده و خود شما وجود داشت با شماره گیری ۱۲۳شرایط خودتان را برای اورژانس اجتماعی توضیح بدهید تا آها تا جای ممک به شما برای بهبود ای مشکلات و تصمیم گیری کمک کنند.
سلام من ۱۷ سالمه از لحاظ روانی واقعا توی خانواده اسایش ندارم و بهم اسیب های زیادی وارد شده میخواستم بدونم چطور میتونم از نظر قانونی تو این سن از پدر مادرم جدا شم ایا حتما باید ۱۸ ساله باشم؟ و اینکه بعد از اقدام قانونی شرایط به چه صورته باید مستقل بود ؟ چون من قصد دارم بعد از جدا شدن مستقل بودن رو ادامه بدم
سلام اگر اسیب دیده اید و حمایت قانونی می خواهید نیاز است به اورژانس اجتماعی به شماره ۱۲۳ مراجعه فرماید