نمایش نظرها (3)

• با سلام و احترام خدمت شما
  زودرنجی و حساس بودن شما یک مسئله است . و گریه کردن شما در موقع دفاع و جر و بحث یک مسئله دیگر این دو را با هم مخلوط نکنید. برای اینکه زودرنجی و حساسیت شما کاهش پیدا کند می بایستی روی عزت نفس شما کار شود و تفاوت دیدگاه دیگران و خود را بهتر از قبل درک کنید و با توجه به اینکه شما بیست ساله هستید کار بر روی عزت نفستان و بالا بردن آن نیازمند کمک گرفتن از روانشناس است و نیازمند چند جلسه تغییر نگرش و قضاوت خودتان نسبت به خودتان هستید. اما گریه شما در هنگام جر و بجث و دفاع از خودر مربوط به نحوه ی ابراز احساسات شما است که ریشه در کودکی شما دارد و تغییر این مسئله به مراتب سخت تر از مسئله قبلی است و نیازمند درمان است . روانشناسان کانون مشاوران ایران دراین زمینه می توانند کمکتان کنند 88422495

• سلام
  یک مشکلی در محیط کار برام پیش اومده،یک فردی که سابقه داردر انجام کارهای دستی بود از اول امسال به من گفتن که کارسیستمی رو یادش بده،ما شروع کردیم تا 10 روز پیش اتفاقی افتاد،ایشون شیفتهای کاری خودش را در صورتی که زیاد کار نبود نمیومد،یک هفته ایشون 2 روز مرخصی بود روز بعدش اومده بودن سرکار وکارهای دیروز عصر مربوط به ایشون میشد صبح روزی که اومده بود سرکار کارهای دیروز رو پیگیری نکرده بود،من عصرش اومدم این وضعیتو که دیدم ناراحت شدم رفتم پیش رییس و وضعیت یادگیری و روند کارشون رو توضیح دادم وخاستم که از ایشون بپرس چه کارهایی انجام دادن،توضیح دادم ایشون بعضا اشتباهاتی هم درکار میکنن ومن بهشون توضیح میدم واصلاح می کنم.ولی رییس دوروز بعد در جلسه ای که من از برگذاری اون خبر نداشتم وگفتن من هم باشم،ایشون رو جابه جا کردن،ولی همکارهای دیگه تواین جلسه کلا بنای جابه جایی ایشون رو انجام دادن ولی به هیچ وجه من حرفی از جابه جایی ایشون وحتی انتخاب جایگزین برای ایشون هیچ نقشی نداشتم حتی گفتم از ایشون بپرسید ولی رییس حرفمو قطع کردمیخام بدونم من مقصرم؟
  وایشون خیلی ناراحتن من چیکارکنم؟عذاب وجدان شدیدی دارم

  • خیر شما مقصر نیستید و به وظیفه سازمانی خودتون عمل کردید ... ایشون در کارش سستی و اهمال داشتن و شما نباید به خاطر رفتار این فرد دچار عذاب وجدان بشید
    چون اگر سکوت کرده بودید امروز شما جای ایشون جابجا شده بودید