ختنه نوزاد

با سلام خدمت شما دوست عزیز
نگرانی و دغدغه شما کاملا قابل درک است.
شما به عنوان یک مادر مسئولیت پذیر، به درست یا غلط بودن این اقدام فکر می کنید و دلتان می خواهد بهترین تصیم را برای فرزندتان بگیرید.
اما توجه داشته باشید که همه مسائل زندگی به این سادگی درست غلطشان مشخص نیست.
شما هنوز در ابتدای مسیر نقش مادر بودن هستید و اگر بخواهید با همین رویکرد (اصطلاحا فرمون!) پیش بروید، متحمل نگرانی و اضطراب بالایی خواهید شد.
اساسا ذات تصمیم گیری به این گونه است که ما در بین تعارضاتی هستیم و تصمیم درست به آن معنا که انتخاب بدون هزینه و زیان داشته باشیم، تصوری غیر ممکن و نشدنی و اشتباه است.
در هر تصمیمی که ما می گیریم سود و زیانی را متحمل می شویم و در مقابل، آن گزینه ای را که رها کرده و انتخاب نمی کنیم دارای مزایای عمده ای بوده که بعضا وزن آن تفاوت زیادی نداشته و معمولا پس از انجام تصمیم این موضوع به ذهنمان خطور می کند که نکند آن یکی انتخاب بهتری بود!
از آنجا که ذهن هم کارش تولید فکر است شروع می کند و بقیه ماجرا…سرزنش خود…پشیمانی…حسرت…احساس گناه و اشتباه و ….
غافل از آنکه این ذات تصمیم گیری است. واقعیت این است که ما در هر موقعیتی، با بررسی موضوع و چالشها و منابع خود و اطلاعاتی که داریم، یک تصمیم را اتخاذ می کنیم.
قطعا با گذشت زمان اطلاعات بیشتری ممکن است به دست آوریم یا عقیده و نیتمان یا هر چیز دیگری در موقعیت جدید، متفاوت شود و بعد به این نتیجه برسیم که تصمیم ما غلط بوده! در حالیکه هر تصمیمی که هر فردی می گیرد در آن موقعیت حتما بهترین تصمیمی بوده که آن فرد می توانسته بگیرد.
پس تصور و باور اشتباه دیگری که اغلب ما داریم این است که به دنبال انتخابی هستیم که بعدا پشیمان نشویم یا تغییری در انتخابمان (یعنی تغییر در باور، دانسته ها و تجربه هایمان) رخ ندهد که اساسا تصور غلطی است.
اگر انتخاب بین گزینه ها و درست و غلط آنها به این سادگی بود که دیگر اسمش تصمیم گیری نبود!
گذشته از اینها، اگر بخواهیم مستقیما درباره محتوایی که شما مطرح کردید صحبت کنیم، انقدر اطلاعات و عقاید در این زمینه گنگ و مبهم هستند که مشخص نیست کدام واقعا درست و کدامیک غلط هستند.
به عنوان مثال همانطورکه خودتان گفتید این یک باور و اعتقادی است که برخی معتقدند بیشتر از مذهبی بودن، ریشه فرهنگی دارد و قدمت آن به خیلی قبلتر می رسد.
از سوی دیگر چنین سنتهایی (مذهبی یا فرهنگی) همیشه و همواره انجام می شده پس احتمالاتی هم که درباره مضرات و خطرات آن می دهند اگرچه محتمل بوده و دور از ذهن نیست، اما آیا در ایران پژوهشی در این زمینه انجام شده که بتوان به آن اتکا کرد یا در این موارد این احتمالات در حد گمانه زنی باقی مانده؟
پس همانطور که ملاحظه می کنید حتی در بهترین حالت اطلاعات ما شاید در واقع درست یا غلط باشند و این نقص انسانیت است و ما قطعا به اندازه وسعمان عمل خواهیم کرد.
تفکر انتقادی شما به این مسائل قابل تقدیر است اما اینگونه حساسیتها در این موارد راه به جایی نمی برد.
شما از چالشهای فرهگی و اجتماعی و حتی فردی که فرزندتان با انجام ندادن این کار با آن روبرو خواهد بود اطلاعی ندارید، دیگران هم ندارد چون همه انجام داده و می دهند.
و انجام ندادن اینگونه رسوم به معنای ایستادن در برابر یک تاریخ و چندین نسل است و گفتید حتی در خانواده خودتان هم حتی همراهی ندارید.
پس این عمل حتی اگر ضرر هم داشته باشد (از نظر اخلاقی که بیان کردید) حداقل قابل پیش بینی است تا حدی ولی از بر عکس آن، یعنی از انجام نشدن آن در این کشور و فرهنگ بعید است نمونه ای بیابید!
مسلما گرایش مغز به انجام امری که نتایج آن حداقل تا قدری قابل پیش بینی است بیشتر بوده و این کار منطقی تر خواهد بود.
به شما پیشنهاد می شود که با بررسی شرایط و موقعیت و منابع و امکاناتی که دارید، یک تصمیم همه جانبه بگیرید که علاوه بر بررسی درست یا غلط بودن با منبع موثق (اگر یافت کردید) شرایط و منابع خودتان را هم برای درگیر شدن و جنگیدن با همه! در نظر بگیرید و از خودتان بپرسید آیا با توجه به اینکه این تنها تصمیم نیست و راه طولانی در نقش مادری در پیش رو دارید، تا چه حد صرف توان و انژی برای آن می ارزد؟ آیا می توان چالشها و مشکلات تصمیم غیر از این را می توان پیش بین کرد؟ چگونه؟ تا چه اندازه؟
بعد تصمیم نهایی را با این پیش زمینه اتخاذ کنید که این تصمیم برای شما (با این منابع، اطلاعات و شرایط زندگی و فرهنگی) بهترین تصمیم است.