رابطم با همسرم
سلام خسته نباشید من بیست و پنج سالمه و۷ ساله ازدواج کردم و یه پسر ۴.۵ ساله دارم .همسر من اخلاق هاش خیلی تنده خیلی عجوله خیلی استرسیه و گاهی اوقات خیلی عسبی میشه بچه رو میزنه خیلی بچه رو دوست داره ولی نمیتونه عسبانیتش رو کنترل کنه من و خیلی تحت فشار قرار میده وجالب اینجاست اونم همین نظر رو راجع به من داره میگه تو اینجوری هستی من تیریید کم کار دارم میگم عسبانی نشو اذیت میشم میگه تیرویید هم شد بهانه ات زندگیم خیلی سخت میگذره میرم خونه مامانم باهام دعوا میکنه میرم خونه خواهر خودش باهام دعوا میکنه کلا دوست داره بمونم خونه بیرون نرم این برا من خیلی سخته وقتی مشکلاتم میگم میگه انشالله من بمیرم تو راحت شی راستی همه ی فامیل میگن شوهرم هی تعریفمو میکنه ازم میپرسن چیکار میکنی فقط از تو میگه ولی وقتی با هم میشینیم من این حس رو ندارم اگرم از من خوشش بیاد به روی من نمیاره نمیدونم چرا اینجوریه خیلی مهربون و دلسوزه ولی خیلی عسبیه من و دق میده به همه چیم کار داره رابطم با خانوادم رابطه ی من با خانواده ی خودش نمیدونم چرا اینجوری میکنه
با سلام خدمت شما دوست عزیز
احساس ناراحتی شما با توجه به شرایطی ک توصیف کردید کاملا قابل درک است.
به اینکه این مسائل از چه زمانی آغاز شده اند و شما تا به حال برای بهبود رابطه تان چه تلاشی کرده اید اشاره ای نکردید.
در نظر داشته باشید که با غر زدن، قضاوت ایشان، سرزنش کردن و تحقیر و یا برچسب زدن، قهر و بی توجهی و یا حتی باج دادن و غر زدن مشکلات بین فردی افراد حل نخواهد شد و اینگونه رفتارها اگرچه با نیت ایجاد تغییر در طرف مقابل انجام می شوند ولی در نهایت رابطه بین افراد را به شدت تخریب می کنند.
تنها راهی که در این زمینه وجود دارد گفتگوی بدون هیچ یک از این رفتارهای مخرب است.
به این ترتیب که در یک فرصت مناسبی که هیجان خاصی مانند خشم بر شما یا ایشان غلبه ندارد، درباره دیدگاه و احساساتی که در مورد پرخاشگری های ایشان دارید با او صحبت کنید و در نهایت خواسته و انتظاری که از ایشان دارید را مطرح کنید.
به او هم اجازه بدهید متقابلا صحبت کند و از نظرات و احساساتش بگید و در صورت لزوم به او همدلی دهید و سعی کنید موضوع را از زاویه دید او هم بببینید و ادراک او را بشنوید.
در نهایت ببینید چگونه می توانید کاری انجام دهید که هر دو نفر شما رضایت نسبی داشته باشد و به خواسته اش برسد.
تاکید بر این نکته مهم است که نیاز رابطه مهم تر از نیاز هر یک از شما به صورت فردی است.
بنابراین گزینه انتخابی شما باید مورد توافق هردوی شما باشد.
ممکن است ایشان از یک مسئله درونی در عذاب باشند به خصوص اگر به تازگی رفتارهای پرخاشگرانه شان آغاز شده است ک در این صورت می توانید به او اعلام کنید که حاضر هستید او را کمک کنید و یا به او پیشنهاد بدهید که کمک حرفه ای در این زمینه دریافت کند و مهارت مدیریت خشم هم که برای هر دوی شما ظاهرا مورد نیاز است.
البته گزینه بهتر این است که هر دو نفر شما به همراه یکدیگر به یک روانشناس و زوج درمانگر مراجعه نمایید تا بتوانید در مسیر بهبود رابطه تان و ارتقای کیفیت زندگی مشترکتان گام های موثری بردارید و نکات لازم در این زمینه را دریافت کنید تا بهتر با اختلافات و چالشهای بین فردی خودتان روبرو شوید و بتوانید با تقویت توانمندی هایتان پدر و مادر والگوی رفتاری خوبی هم برای فرزندتان باشید.