با سلام و احترام،

بنده ۲۷ سالمه و به تازگی در مقطع کارشناسی ارشد یکی از رشته های فنی از دانشگاه سراسری فارغ التحصیل شدم. برای انجام تز ارشدم زحمت زیادی کشیدم و در این مسیر سختی ها و ناملایمات بسیاری رو تحمل کردم. تا به امروز بیشترین تمرکزم در زندگی به روی تحصیلاتم بوده و در این مسیر تلاش شبانه روزی بسیار زیادی داشتم. به گونه ای که خیلی از تفریحات و سرگرمی های موجود رو از زندگیم حذف کردم و تمام وقتم رو صرف تحصیل کردم. اما با وجود در دست داشتن دو مقاله بین المللی و یک مقاله ژورنال و ارائه کار پژوهشی سطح بالا، به دلیل درگیری هایی که بین استاد راهنما و یکی از اساتید داور وجود داشت و لجبازی شدید استاد داور، موفق به کسب حداکثر نمره ممکن نشدم و در حقم اجحاف شد، در حالی که هیچ تقصیری به گردن منه دانشجو نبود. و این اتفاق در حالی رخ داد که بسیاری از دانشجویانی که در جریان بودم هیچ تلاشی برای پایان نامه انجام ندادند، پایان نامه خریداری شده ارائه دادند، کپی برداری انجام دادند یا نوآوری خاصی در کار پژوهشی خود نداشتند و … به دلیل باندبازی ها و روابطی که میان یکسری از اساتید گروه وجود دارد، نمره کامل رو کسب کردند. این ماجرا و نادیده گرفتن تلاش بسیار زیادی که در این مسیر داشتم تاثیر بدی به روی روحیه‌م گذاشته و هیچ انگیزه ای برای ادامه زندگی ندارم. در کل تحمل پذیرش ناملایمات رو در زندگی ندارم و در چنین مواقعی به اصطلاح به سرعت از کوره در میرم. ذات نمره از اهمیت بالایی برخوردار نیست، اما وقتی میزان تلاش خودم رو با دیگران مقایسه میکنم و نتیجه حاصله رو میبینم، تحمل پذیرش این واقعه رو ندارم. احساس میکنم دنیا به پایان خودش رسیده و آتش و خشم درونم خاموش نمیشه. از اون روز مدام خودخوری میکنم و چون میدونم دستم به جایی بند نیست و دانشگاه هم حمایتم نمیکنه دارم به مرز جنون میرسم. حس خفگی شدید و درد سنگین قفسه سینه امونم رو بریده و تمام ذهنم پر شده از فکر انتقام.
ممنون میشم راهنمایی بفرمایید چطور میشه با ناجوانمردی هایی که در حقمون میشه کنار بیاییم و به روال عادی زندگی برگردیم؟

با تشکر از شما