مشاوره ازدواج
سلام، اوقات شریف بخیر
پرسشی دارم، ممنون میشم پاسخ بفرمایید:
در مورد دختر و پسری که ۱۸ و ۲۰ ساله هستند و حدود یک سال پیش با هم به دلیل علاقه رابطه ای به قصد ازدواج در آینده داشته اند و به دلیل نرسیدن به بلوغ فکری و عاطفی و اقتصادی، مجبور به ترک رابطه شده اند تا در اثر زمان پخته تر بشوند و بعدتر تکلیف خود را با همدگیر مشخص کنند، چه خدمات مشاوره ای به اون ها داده خواهد شد؟
آیا لازم است که اکنون برای مدیریت رابطه و این که متوجه بشوند احساسات دو طرفه و گاه گنگی که همچنان پس از ترک رابطه دارند، احساساتیست با منشأ نیاز که نشان میدهد آن دو مکمل همدیگر از لحاظ شخصیتی هستند یا این که این عواطف صرفا به دلیل وابستگی هاییست که در طول رابطه به وجود آمده، به مشاور ازدواج مراجعه کنند و آیا دریافت مشاوره ی ازدواج برای آنها در این زمینه موثر خواهد بود؟
با سلام خدمت شما دوست عزیز
روابط عاطفی که در دوران نوجوانی رخ می دهد به علت هیجانات بالای نوجوان ممکن است بدون شناخت یک سری روابط ایجاد شود و یا قولهایی داده شود که به شرایط عقلی ، عاطفی ، اجتماعی و اقتصادی و.. انها هماهنگی ندارد .
و بخاطر بعد عاطفی بالایی که در این سن وجود دارد نوجوان ممکن است تصور کند بدون این رابطه دوام نخواهد یافت و این نهایت تجربه دوست داشتن می باشد که می تواند برای هردو نوجوان آسیب هایی را ایجاد کند بسته به سبک شخصیتی و مدیریت خانواده ها و… که می تواند باعث شود واکنش نوجوان متفاوت باشد
در اول نیاز است بدانیم این سوال از سمت چه کسی مطرح می شود؟
۲٫ در این یک سال این دو فرد حتی به صورت کم باهم رابطه داشته اند؟
۳٫ آیا این قول و قرار ها تحت نظر خانواده ها صورت گرفته است؟
۴٫ واکنش عاطفی و احساسی آنها چگونه بوده است؟
۵٫ ایا ترک این رابطه تاثیر منفی بر عملکرد هریک از آنها گذاشته است؟
لطفا به این سوالات پاسخ بدهید تابیشتر با یکدیگر صحبت کنیم
این سوال از طرف من که اون دختر باشم مطرح شده. این رابطه یک ساله بود و از جدایی ۳ ماه به طور علنی میگذره… میگم علنی چون در ماه های اخر رابطه، فاصله های زیادی بین ما ایجاد شد ولی به جدایی منجر نشد تا سه ماه پیش. این رابطه و قول و قرار هاش زیر نظر مادر بنده بوده و هست ولی ایشون وقتی با مادرشون صحبت کردند، مادرشون به طور قطع با این رابطه از این جهت که سن مناسبی نداشتیم مخالفن کردند نه این که با شخص بنده مشکلی داشته باشند، به خصوص که در آشناهاشون روابط ناموفقی که به این شیوه بوده را ملاحظه کرده بودند، اقا پسر هم با این موضوع درگیر بودند چون هم از لحاظ فرهنگی و خانوادگی و اجتماعی هر دوی ما این شکل رابطه رو نمیتوانستیم عمیقا بپذیریم…در طی این سه ماه که از جدایی گذشته، آقا پسر همچنان هر از گاهی پی ام میدن به من و جویای احوالاتم میشن، البته با رعایت مواردی که قبل تر نبود، یعنی الان گفتگو کمی رسمی تره. بعد از جدایی من زیر بار صحبت و چت معمولی نمیرفتم ولی خب وقتی باهاش چت کردم با اکراه، ایشون ابراز خوشحالی کردند که چقدر خوبه باهام حرف میزنی… به نظرم این حرف نشانه ای از نیاز روحی ایشون به من هستش. چون همیشه در طول اون یکسالی که رابطه بود، همراز و شنونده ی خوبی بودم…موردی که لازم میدونم بگم اینه که ما حدودی رو در رابطمون از جهت محرم و نامحرم رعایت میکردیم، هر چند بسیار صمیمی بودیم و علاقه شدیدی بینمون وجود داشت…هر دو شخصیت های معناگرایی هستیم و همین یکی از دلایل ترک رابطه بود، چون معنای خیلی چیزهای زندگی را هنوز درک نکرده بودیم و نکرده ایم و این خود ترسی به همراه خودش داره…ایشون در گفتگویی که چند هفته پیش داشتیم فرمودند که بعد از کنکور من، مینشینیم و صحبت میکنیم… من خودم به شخصه احساس میکنم نیاز به مشاوره ازدواج داریم، از این لحاظ که احساس میکنم شخصیتمون شکل گرفته و الان که حدود ۲ سال و نیمه ایشون رو میشناسم، اشتراکات و تفاوت هایی را بین خودمون متوجه شدم که احساس میکنم میتونه ما رو تبدیل به یک تیم کنه، یک زوج موفق.مورد جالب و مثبتی که هست اینه که ایشون دانشجوی روانشناسی هستند و این رشته علاقه مشترک ماست که هر دو این علم رو قبول داریم و به نظرم این میتونه امتیاز مثبتی باشه که ما از علم روانشناسی استفاده کنیم و یک رابطه عالی بسازیم نه از جهت علاقه ی مشترک به این علم بلکه مظورم پذیرفتن این علمه…هر چند همچنان قبول دارن که شرایط، شرایط مطلوبی نیست…دفعات زیادی این رابطه به مو رسیده، ولی پاره نشده…شاید این نشونه ای هست برای این که ما میتونیم به درستی و خوبی کنار هم باشیم
در انتها هم باید اصافه کنم که من شخصیتی برونگرا، شهودی، احساسی و ادراکی دارم
برای من در ابتدا خیلی سخت و غم بار بود ترک رابطه و به وسواس فکری و بدگمانی و حالات افسردگی و خشم دچار شدم که کم کم کمرنگ تر شد و الان خیلی بهترم و روحیمو به دست اوردم با این که تازگی بیماری و جراحیمو پشت سر گذاشتم و به زودی کنکور دارم و روز هاب پراسترسی رو میگذرونم…در ضمن اقا پسر یکی از ذلایلی که رابطه تموم شد رو اهمیت ذرس و کنکور من گفتند…و واقعا این حرفشون رو قبول دارم و میدونم که راسته،چون همیشه و همچنان پیگیر درس خوندنم هستند و وتسشون خیلی مهمه که پیشرفت کنم چون خیلی قبولم دارند و همیشه تاکید دارند که اینده درخشانی دارم و لایق پیشرفتم.
با سلام مجدد خدمت شما دوست عزیز
دقت کنید که در زمان فعلی با توجه به موضوع کنکور شما بهتر است از تمرکز بر این موضوعات خوداری کنید و تمرکزتان را بر روی درس بگذارید و بعد از پایان امتحانات خود می توانید با ایشان در مورد این موضوع صحبت کنید تا اگر این احساس هنوز در ایشان وجود دارد و در شرایط اقتصادی ، اجتماعی ، و.. بهتری قرار دارند تحت نظر خانواده ها به مشاوره پیش از ازدواج مراجعه کنید تا بررسی کامل تری صورت گیرد و در این مسیر تصمیم گیری به هردوی شما کمک شود .
با توجه به احساسات هردوی شما نیاز است که یک مشاور در بررسی موضوعات مهمی چون ابعاد شخصیتی ، تفاوت های اجتماعی، اقتصادی ، قومیتی و دیدگاها و… به هردوی شما کمک کنند
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۷۹۰
سپاسگزارم از پاسخگویی سریع و راهنمایی های ارزشمندتان…برقرار باشید
م