نمایش نظرها (17)

• در این گروه سنی (به ویژه دو تا چهار سالگی) ، کودکان مقاومت و لجبازی بیشتری نشان می دهند. توصیه می شود که والدین کودکان خود را آماده کنند تا بتوانند به تدریج مسئولیت های جدید و بیشتری را بپذیرند (به تنهایی لباس بپوشند، به تنهایی دست و صورت خود را بشویند، به تنهایی حمام کنند و …) البته آنها به کمک بزرگترها نیاز دارند ولی می توانند بیشتر کارهای روزانه خود را انجام دهند.

  بازیگوشی کردن کودک نوعی جلب توجه والدین و تقاضای محبت بیشتر است.

  زمانی که به کودک اجازه می دهیم مهارت های جدیدی را بیاموزد و به شیوه زندگی تازه ای قدم بگذارد، با مشکلات تازه ای نیز رو به رو خواهیم شد زیرا کسب مهارت های جدید با دشواری های مخصوص به خود همراه است.

  در این گروه سنی، کودکان نمی توانند سرعت عمل داشته باشند. زمان بندی و تنظیم یک برنامه روزانه فشرده برای آنان مفهومی نخواهد داشت. بازیگوشی کودکان راهی غیر مستقیم است برای جلب توجه والدین، یاری خواستن از آنان و تقاضای محبت بیشتر.

  اگر فرزند شما تقاضای کمک می کند ، بهتر است به جای این که او را وادار کنید که کارش را انجام دهد به او کمک کنید ؛ اما مراقب باشید! آیا او به کمک شما نیاز دارد؟ به طور مثال اگر فرزند چهار تا شش ساله شما برای بستن بند کفش خود از شما کمک می خواهد به او کمک کنید ؛ اما اگر روی صندلی نشسته و از شما می خواهد که کفش او را برایش ببرید تا بپوشد ، تسلیم نشوید، حتی اگر وضعیت را بدتر کند. زیرا در مدت کوتاهی او به کودکی تنبل و وابسته به شما تبدیل خواهد شد.

  راه حل دیگری که برای حل مسئله بازیگوشی کودکان مطرح می شود این است که وقت بیشتری در اختیارشان بگذارید تا کارهای روزانه را به موقع انجام دهند. اگر لازم است می توانید یک جدول مصور تهیه کنید. تصاویری از کارهایی که از صبح تا شب باید انجام دهد تهیه کنید. مثل لباس پوشیدن، غذا خوردن، مسواک زدن، کتاب خواندن و … و روی یک پوستر بزرگ بچسبانید. می توانید از فرزند خود عکس بگیرید و آنها را در جدول مصور بچسبانید. در یک طرف جدول عکس ماه و ستاره بچسبانید که شب را نشان بدهد و در طرف دیگر عکس خورشید را بچسبانید تا نشان دهنده ی صبح و کارهای مخصوص به آن باشد. روزهای اول که کودک به جدول نگاه می کند ممکن است کمی گیج شود اما به تدریج با مسئولیت های خود آشنا خواهد شد. می توانید شب قبل لباس های او را مرتب کنید. در این مرحله باز هم بر تحسین کردن و جایزه دادن تأکید می کنیم. بداخلاقی و ترشرویی والدین تأثیر خوبی نخواهد گذاشت.

  مهمترین نکته ای که والدین باید به آن توجه کنند این است که انجام کارهای روزانه و مسئولیت های جزئی، بخش اصلی زندگی یک کودک چهار تا شش ساله را تشکیل نمی دهند بلکه بازی کردن، جالب توجه ترین بخش زندگی او به شمار می رود. او از بازی کردن با کودکان دیگر، و با کسانی که به چیزهایی نیاز دارند که او نیاز دارد، و چیزهایی را دوست می دارند که او دوست دارد لذت می برد. بازی کردن با کودکان دیگر در این سن بسیار با اهمیت است.

  همیشه به خاطر داشته باشید که کودک به خودی خود از احساسات همسن و سال های خود اطلاعی ندارد، نیاز به همکاری و همدردی و کمک به آنان را درک نمی کند ؛ او باید این نوع مهارت ها را از بزرگترها بیاموزد. مهارت هایی که به او کمک می کند تا به یک موجود اجتماعی تبدیل شود. در این بخش هم تشویق و تحسین کودک راه مناسبی برای آموزش مهارت هاست. کودک نیاز به راهنمایی های شما و تمرین بیشتر دارد.

  همکاری کردن با دیگران، رعایت نوبت در بازی ها و رفتار عادلانه داشتن و حفظ آرامش ، مهارت هایی هستند که باید یاد گرفت و تنها یک اشاره کوچک شما کافیست ؛ ولی باید صبر کنید و تمرین داشته باشید تا به نتایج مطلوب برسید.

  تا سن پنج سالگی، کودکان می توانند مهارت های پایه را برای بازی های کودکانه یاد بگیرند، به ویژه آنان که از سال های قبل با بچه های هم سن و سال خود بازی می کردند . در هر صورت همه ی آموزش ها نیاز به فرصت کافی دارند.

  گفتار پایانی
  اغلب والدین امروزی، احساسات خود را مانند اضطراب داشتن، نگران بودن، عجله داشتن و … در رفتار با کودکان خود منعکس می سازند. بیشتر والدین توقع دارند که فرزندانشان پیش از آنکه آمادگی کافی را کسب نمایند فرد مسئولی باشند. از فرزندانشان می خواهند که خوش اخلاق و مؤدب باشند، با بچه های دیگر مشغول بازی شوند، همکاری داشته باشند، مفید باشند، سریع راه بروند، سریع صحبت کنند و … و بالاخره به سرعت رشد کنند و بزرگ شوند.

  در حالی که کسب همه مهارت های فوق نیاز به فرصت کافی دارند. دانشمندان معتقدند که بزرگ شدن فرآیندی آرام تر و پربارتر از آن چیزی است که واقعاً هست.

  بهتر است که فشارها را از روی فرزندانمان برداریم و به آنها فرصت کافی بدهیم تا بتوانند به آرامی و با کاردانی در مراحل رشد خود قدم بردارند.

• :chic:

  • سلام خسته نباشید من پسری دارم دوم ابتدایی ریتالین استفاده میکنه ولی من فقط موقع درس خواندن ومدرسه بهش میدم ودر مواقع دیگر نه ولی توی اون فاصله خیلی اذیت میکنه که ریتالین نمی خوره منم بخاطر اینکه مترسم عوارض داشته باشه مرتب نمیدهم بهش نمی دونم چیکار کنم لطف بفرماید ومرا راهنمایی کنید

    • در این مورد حتما" تحت نظر پزشک معالج دارو داده شود و برای کاهش و یا ترک باید تحت نظر اینکار صورت بگیره ...به عنوان یکی از شایع ترین و جدی ترین اختلالات رایج در سنین کودکی و نوجوانی شناخته می شود.این اختلال با بی توجهی، ناآرامی، كاهش بازدهی در مدرسه و مشكلات اخلاقی و رفتاری مشخص می شود. خواب خوراك این كودكان معمولا غیرعادی است، در منزل بسیار ناراحت و در مدرسه غیرقابل تحمل هستند...

      در انجام دادن تكالیف تحصیلی نظم و ترتیب خاصی ندارند و به دشواری غذا می خورند؛ به علاوه به راحتی نمی توان آنها را حمام كرد، لباس پوشاند و خواباند.حواس پرتی، منفی گری، لجبازی، عدم ثبات عاطفی و هیجان پذیری از مشخصات این كودكان است همچنین ناپایداری در آنها از ماه های اول زندگی به صورت حساسیت به نور، گریه زیاد و خواب كم، فرار از آغوش مادر، جیغ زدن و لگد زدن مشخص می شود. این كودكان در مقابل انضباطی كه برایشان مقرر شده، عكس العمل شدیدی نشان می دهند و به كودكان سرکش نیز معرف اند...

      در حالی كه تشخیص این بیماری بیشتر در كودكان بخصوص پسرها متداول است اخیراً پزشكان این بیماری را در بزرگسالان هم تشخیص می دهند و برای آن دارو تجویز می كنند....

      در حال حاضر سه میلیون کودک در سراسر جهان برای مشکلات تمرکزشان از دارو استفاده میکنند...
      استفاده از این داروها در کوتاه مدت به طور موقت به دانش اموزان کمک می کند تا عملکرد بهتری در مدرسه داشته باشند. با این حال استفاده ی طولانی مدت و بیش از اندازه ی این داروها نه تنها منجر به بهبود عملکرد تحصیلی نمی شود، بلکه مشکلات رفتاری کودکان را نیز افزایش داده و عوارض جبران ناپزیر خطرناکی برای این کودکان به همراه خواهد داشت...

      ****

      با وجود اینکه مصرف این داروها ، منجر به افزایش توانایی توجه و تمرکز در کودکان می شود، اما توانایی های گسترده تر یادگیری را بهبود نمی بخشد .مصرف طولانی مدت این داروهای محرک منجر به کاهش وزن وبی اشتهایی میشود. این داروها به مرور زمان، اثرات منفی بر روی رفتار خواهد داشت .این اثرات در بزرگسالان هم ممکن است واکنش های مشابهی در پی داشته باشد.
      تا به امروز، هیچ مطالعه ای نشان نداده است که استفاده طولانی مدت از دارو بر عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی و یا مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به بیش فعالی- کم توجهی تاثیر مفیدی داشته باشد.
      تا همین اواخر، بیشتر مطالعات انجام شده بر این داروها اثرات مثبتی را به وضوح نشان نداده است اما به روشنی معایب این داروها مشخص شده است.
      در سال 2009، حدود 600 کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی- کمبود توجه و تمرکز مورد مطالعه قرار گرفتند. گروهی از این کودکان تحت درمان دارویی به تنهایی قرار گرفتند و گروه دیگر تحت درمان رفتاری- شناختی و نوروفیدبک قرار گرفتند. در ابتدا این مطالعه نشان داد که درمان با دارو بهترین نتایج را به دنبال داشته است. با این حال، پس از سه سال ماندگاری اثربخشی مصرف دارو از بین رفت . در حالیکه اثربخشی درمان رفتاری – شناختی و نوروفیدبک بعد از گذشت 3 سال هم چنان پابدار باقی مانده بود...

      پس برای ایجاد انگیزه و تمرکز با مشاوران کودک مشورت کنید تا با رفتار درمانی مشکل کودک شمارو تحت درمان و کنترل قرار بدهند ...

      در این مورد میتونید با این شماره مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
      021-22354282

      021-88422495

• سلام من یک پسر 6 ساله دارم که پیش دبستانی میره
  پسرم پرخاشگره و خیلی زود عصبانی میشه،
  هر اتفاقی بیرون از خونه بیافته به من و باباش نمیگه حتی اگه بچه ها توی مدرسه کتکش بزنن چیزی نمیگه وقتی خودمونم متوجه میشیم یا دروغ میگه و میگه دعوا نکردیم یا صداش رو بلند میکنه و میگه ازم نپرسید
  دست بزن داره بخصوص به روی خودم نمیتونم بهش چیزی بگم که برخلاف میلش باشه سریع به حمله میکنه و موهامو میکشه و چنگم میندازه
  خیلی زود گریش درمیاد
  علاقه زیادی به بازی با بچه ها داره وقتی باهاش بازی نکنن حاضره تمام اسباب بازیهاش رو بده به بچه های دیگه تا اونا بزارن فقط شاهد بازیشون باشه و توی بازی راهشم ندان وقتی من و باباش با رفتنش پیش بچه ها مخالفت میکنیم بیش از یک ساعت با صدای بلند گریه میکنه و اشک میریزه جوری که بعضی وقتها استفراغ میکنه

  • 1. مهم ترين كار در بر طرف كردن مشكلات رفتاري كودكان، بر قرار كردن ارتباط عاطفي با كودك مي باشد. ممكن است بگوئيد هر مادري فرزند خود را دوست دارد و به او عشق مي ورزد؛ بله اين مطلب درست است اما منظور من رعايت كردن نكات ريزي است كه ممكن است از ديد شما مخفي بماند. براي اينكه بهتر به اهميت اين ارتباط پي ببريد، مثالي براي شما ذكر مي كنم : تصور كنيد نخي را به يك ماشين اسباب بازي بسته ايد و با اين نخ قصد داريد اين ماشين را جا به جا كنيد، تا زماني كه اتصال نخ به ماشين بر قرار است، شما به راحتي ماشين را جا به جا مي كنيد، ناگهان نخ پاره مي شود؛ هر چه انرژي وارد مي كنيد فايده اي ندارد، چرا كه اتصال شما با ماشين قطع شده است. دقيقاً ايجاد ارتباط عاطفي با كودك نقش اين نخ را بازي مي كند، نقش پلي بين شما و كودكتان را دارد. تا زماني اين پل بين شما و كودك ايجاد نشده است، تلاش هاي تربيتي شما فايده اي ندارد و به هيچ نتيجه اي نمي رسد. پس در اولين گام بايد تلاش كنيد كه اين پل بين شما و كودكتان بر قرار شود. به اين روش :
    - با كيفيت ترين زماني را كه در آن حوصله ارتباط و بازي با كودك خود را داريد انتخاب كنيد.
    - با كودك خود گفتگو كنيد و همراه او بازي مورد علاقه او را انتخاب كنيد.
    - در طول روز در طول زماني كه در بند يك انتخاب كرده ايد با كودك خود بازي كنيد (حداقل يك ساعت). شايد اين مطالب به نظر شما ساده بيايد اما در حل مشكلات رفتاری كودكان اين تكنيك كارايي زيادي دارد.
    2. زماني كه كودكتان شروع به پرخاشگري مي‌كند، صبور بوده و زود از كوره در نرويد. از چنين فرصت هايي براي آموزش كودك خود بهره بگيريد. با آرامش با او صحبت كنيد و به او بگوئيد چگونه براي به دست آوردن خواسته هاي خود بايد عمل كند.
    3. كودكان از نوع برخورد اطرافيان، واكنش بعدي را انجام مي دهند؛ بنابراين شايسته است گاه در مقابل برخي از رفتارها و واكنش هاي او بي تفاوت باشيد تا آن رفتار در وي خاموش گردد؛ زيرا چه بسا توجّه شما خود به خود باعث تقويت رفتار در كودك گردد. به عنوان مثال وقتي كودك مي بيند شما در برابر خود زني او برآشفته شديد تازه ياد مي گيرد كه براي آشفته شدن شما بايد چه كند.
    4. زمينه بروز اين گونه رفتارها را در فرزند خود كاهش دهيد. به عنوان مثال اگر تجربه نشان داده مثلاً زماني با تندي با او برخورد مي شود او دست به پرخاشگري مي زند، سعي كنيد خود و ديگران چنين رفتاري با او نداشته باشيد.
    5. با توجّه به موقعيّتي كه او اقدام به پرخاشگري مي كند، سعي نماييد در برخي از مواقع از روش محروم سازي به جاي تنبيه كلامي و رفتاري براي كاهش رفتار نادرست فرزند خود بهره گيريد؛ به اين صورت كه پس از اقدام وي به پرخاشگري به او اجازه ندهيد با اسباب بازي هایش بازي نمايد. به او توضيح دهيد كه چرا او را از اسباب بازي هايش محروم كرديد. او را از اسباب بازي هايش دور كنيد تا مهلت يابد كه دريابد چرا او را از اسباب بازي هايش، دور نموده ايد ( براي مدت زياد او را از اسباب بازي ها دور نكنيد؛ زيرا در اين صورت فراموش مي كند كه چرا چنين رفتاري با او داشته ايد). به وي بگوييد كه اگر به شما قول دهد كه ديگر اين كار را تكرار نكند او را دوباره به محل بازي باز مي گردانيد.
    6. در انتخاب‌ فيلم و كارتون نيز دقت‌ نموده و شرايطي‌ فراهم‌ آوريد فيلمي‌ كه مناسب‌ سن‌ وي‌ نيست را نبيند.
    7. يكي از دلايل تكرار رفتار پرخاشگرانه اين است كه كودك به اين نتيجه مي‌رسد كه نه ‌تنها رفتار پرخاشگرانه‌اش منجر به پيامد بدي نمي‌شود بلكه تقويت هم مي‌شود. مثلاً والدين گاهي چون حوصله سر و صدا و داد و فريادهاي كودك خود را ندارند يا از رفتارهاي پرخاشگرانه او مي‌ترسند، هنگام بروز رفتار پرخاشگرانه از سوي كودك سريع او را به خواسته‌اش مي‌رسانند تا او را آرام كنند، در نتيجه كودك ياد مي‌گيرد براي رسيدن به خواسته‌اش پرخاشگري كند.
    8. گاهي هم كودك تنها براي جلب توجه والدين به خود و قراردادن خود در كانون توجه خانواده پرخاشگري مي‌كند و والدين نيز بدون آنكه متوجه باشند با توجه به او (توجه مثبت مثل دلسوزي كردن) او را به خواسته‌اش مي‌رسانند و به اين ترتيب احتمال اينكه در دفعات بعد براي جلب توجه والدين، پرخاشگري كند را افزايش مي‌دهند. پس بايد مراقب باشيد كه با رفتار خود موجب تقويت رفتار منفي در او نشويد.
    9. اگر بد رفتاري‌ كودك نشانه اعتراض وي است، به او و اعتراضش گوش دهيد؛ زيرا گاه بد رفتاري‌ در بچه ها نشانه اعتراض آنهاست. اين نوعي رفتار تلافي جويانه است كه برخي از كودكان در پيش مي گيرند؛ زيرا احساس مي كنند فقط با اينگونه رفتارها است كه مي توانند نارضايتي خود را نشان دهند.
    10. در موارد عدم پرخاشگري، رفتارهاي مثبت كودك مورد تشويق و توجه قرار گيرد. جهت تقويت رفتارهاي مثبت مي توان از جدول رفتاري و امتياز دادن بهره برد. البته با توجه به سن فرزندتان (6 سال) بايد بيشتر بصورت ديداري باشد تا بتواند بفهمد. يعني قرار گرفتن و بالا رفتن امتيازات را ببيند.
    11. در مخالفت هاي خود با كودك ، دقت داشته باشيد كه پاي « نه گفتن » خود بايستيد تا كودك تصميمات را جدي بگيرد. جديت شما ، آرامش و امنيت را براي كودك به ارمغان مي آورد. البته منظور ما از قاطعيت به موقع، خشونت و ديكتاتوري در برابر فرزند نيست (در تربيت او كم نه بگوئيد اما محكم).
    12. آنچه مي گوييد واقعي و درست باشد؛ مثلاْ اگر بچه كار خوبي انجام داد و به او قول هديه داديد، بايد سر موقع هديه اش را به او تحويل دهيد. اين كار باعث مي شود كه فرزند روي حرف والدينش حساب باز كند و براي تقويت رفتارهاي خود و جلب رضايت پدر و مادرش، تمام تلاش خود را به كار گيرد؛ اما اگر به او قول دهيد و در عمل به قولتان، سستي به خرج دهيد، كودك به حرفتان اعتماد نمي كند و كم كم نسبت به انجام كارهاي مفيد و خوب بي رغبت مي گردد. در مقابل اگر بچه كار اشتباه و عمدي را انجام داد و او را تنبيه محروميتي كرديد. بايد حتماْ تنبيه محروميتي خود را عملي كنيد؛ اگر اين كار را نكنيد ، كودكتان اين برداشت را مي كند كه انجام كارهاي اشتباه، تنبيهي را برايش به همراه ندارد و تنبيه هاي ذكر شده توسط والدين ، هرگز عملي نخواهد شد.
    13. اگر كودك شما عصباني و خشمناك شد، شما در برابر او عصباني نشويد.
    14. سن كودك شما سن پر مخاطره ای است؛ يعني سني است كه كودك در آن دست به رفتارهاي نامناسب مي زند، بنابراين با صبوري اجازه دهيد تا كودكتان از اين مرحله عبور كند.

    و مراجعه حضوری به مشاوران کودک تا بر اساس شخصیت و نوع رفتار ایشون راهکارهایی رو ارائه دهند
    در این مورد میتونید با این شماره مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    021-22354282

• با سلام دختری دارم ۷ساله که خیلی بازیگوشه؛اصلا حرف من گوش نمیده؛واس جلب توجه کردن خیلی خواهر کوچیکش اذیت‌میکنه؛سال اول دبستانش درساش زیاد خوب نبود مخصوصا املا؛با اینکه از نظر هوشی مشکلی نداره؛من خیلی اذیت میکنه؛اتاقش تمیز نمیکنه؛مهمون واسم میاد خیلی اذیت میکنه؛جایی میرم با بچه ها سازگاری نداره همش گریه میکنه که بچه ها با من بازی نمیکنن؛زیاد ب حرف گوش نمیده ؛از وقتی که خاهرش بدنیا اومده که داره دو سال میشه شب ادراری پیدا کرده؛غیر از اذیتهایی که میکنه چیزی که من نگران کرده شب ادراری و درسشه؛راهنماییم کنید ممنون

  • هنگامی که یک کودک دارای شب ادراری است که در پایان 5 سالگی شب ها خود را خیس کند. هر قدر میزان شب ادراری در کودکی بیشتر باشد، بیماری وی شدیدتر است و این گونه کودکان نیازمند مداخله زودرس و تهاجمی هستند....

    شب ادراری در دوران کودکی یک مشکل نسبتا شایع است. در سن چهار و نیم سالگی 30 درصد کودکان دچار شب ادراری هستند که در 21 درصد آن ها این امر بیش از 2 بار درهفته اتفاق می افتد و در 9 درصد بقیه شب ادراری کمتر از 2 بار در هفته می باشد. در نه و نیم سالگی میزان شیوع شب ادراری به 9.5 درصد کاهش می یابد. هر قدر میزان شب ادراری در کودکی بیشتر باشد، بیماری وی شدیدتر است و این گونه کودکان نیازمند مداخله زودرس و تهاجمی هستند. یک بررسی بزرگ نشان داد که در سن 7 سالگی هنوز 2.6 درصد از کودکان بیش از 2 بار در هفته دارای شب ادراری هستند. در هنگام روز با پر شدن مثانه، کودکان احساس رفتن به دستشویی می کنند و کودک کم کم یاد می گیرد که خود را کنترل کرده و در زمان مناسب مثانه خود را خالی کند. ما موقعی می گوییم که یک کودک دارای شب ادراری است که در پایان 5 سالگی شب ها خود را خیس بکند. به دست آوردن کنترل شبانه ادرار مدت زمان بیشتری از کنترل روزانه ادرار طول می کشد. میزان شیوع شب ادراری در پسران 2 برابر دختران است. شب ادراری را به 2 دسته بزرگ تقسیم می کنند: اولیه و ثانویه. اگر کودگی از بدو زندگی هیچ وقت کنترل ادرار شبانه نداشته است، به آن شب ادراری اولیه گفته می شود. اگر کودکی پس از مدت زمانی که شب ها خشک بوده و دارای کنترل ادرار بوده است، دچار شب ادراری شود، به آن شب ادراری ثانویه می گویند.
    شب ادراری اولیه یک نقص تکاملی است و مراکزی از مغز که کنترل شبانه دفع ادرار را به عهده دارند، به خوبی تکامل پیدا نمی کنند و معمولا این نوع شب ادراری با گذشت زمان خود به خود بهبود پیدا می کند. در شب ادراری ثانویه ما باید به دنبال یک علت برای آن بگردیم.
    علل: برای شب ادراری 3 علت عمده ذکر شده است:
    • اختلال در خواب
    • کاهش شبانه ظرفیت مثانه
    • پرادراری شبانه (حجم ادرار هنگام شب ازدیاد پیدا می کند)
    عوامل مساعد کننده شب ادراری
    یک عده عواملی هستند که کودک را مستعد ابتلا به شب ادراری می کنند:
    • توارث: شب ادراری یک زمینه ارثی دارد. اگر هیچ کدام از والدین کودک دارای سابقه شب ادراری نباشند، شانس وجود شب ادراری در وی 15 درصد است. اگر یکی از والدین دارای سابقه شب ادراری باشد، این میزان به 40 درصد افزایش می یابد و اگر هر دو والدین دارای سابقه شب ادراری بوده اند، این میزان به 75 درصد می رسد. در کودکانی که دارای سابقه فامیلی شب ادراری هستند، حجم مثانه اندک است.
    • 23 درصد کودکانی که دارای شب ادراری می باشند مبتلا به عدم کنترل دفع مدفوع و بی اختیاری ادراری روزانه نیز می هستند.
    • همان طور که ذکر شد شب ادراری یک بیماری نقص در تکامل می باشد. بنابراین تعدادی از این کودکان دارای نقص تکاملی در سایر اعضاء مثل سندرم داون (مونگولیسم) می باشند، حتی اگر تاخیر در بلوغ جسمی وجود نداشته باشد، این کودکان ممکن است مبتلا به بیش فعالی و اختلالات رفتاری باشند.
    • ممکن است کودک دارای یک بیماری عصبی مثل استخوان دنبالچه دو شاخه و یا فلج مغزی باشد. کودکانی که دارای مشکلات جسمی هستند احتمال این که دارای بی اختیاری ادراری روزانه و بی اختیاری مدفوعی باشند زیاد است.
    • یبوست می تواند سبب مشکلات مثانه ای شود. در یک بررسی دو سوم کودکانی که دارای یبوست شدید بوده اند، با درمان یبوست، شب ادراری آن ها نیز بهبود پیدا کرده بود.
    • 3 درصد پسران و 33 درصد دخترانی که دارای شب ادراری هستند، مبتلا به عفونت ادراری می باشند.
    • سایر عوامل مستعد کننده شب ادراری عبارتند از: سن مادر هنگام تولد کودک کمتر از 20 سال باشد، کودک اختلال خواب داشته باشد، مادر بیش از 10 عدد سیگار در روز در منزل بکشد، کودک فرزند اول نباشد.
    • انسداد راه های هوایی هنگام خواب و خرخر کردن بچه.
    • استفاده از نوشیدن های حاوی متیل گزانتین که بیشتر در نوشابه های انرژی زا یافت می شود. سایر نوشیدنی های حاوی متیل گزانتین عبارتند از: چای، قهوه، کولا و شکلات. استفاده از این مواد، شب ادراری را تشدید می کند.
    • استرس در زندگی کودک مثل جدا شدن از والدین.
    ارزیابی کودکی که دارای شب ادراری می باشد: برای این که تصمیم بگیریم که کودک نیاز به چه بررسی هایی دارد، دانستن موارد زیر مهم است:
    • آیا کودک دارای علایم ادراری در روز است مثل تکرر ادرار (ادرار کردن بیش از 7 بار در روز)، فوریت در ادرار کردن، بی اختیاری ادراری روزانه، زور زدن هنگام ادرار کردن، جریان ادرار ضعیف و درد در هنگام ادرار کردن.
    • آیا کودک در گذشته بدون درمان حداقال 6 ماه فاقد شب ادراری بوده است؟ اگر جواب مثبت است دنبال تغییرات در زندگی کودک مثل عوامل اجتماعی، هرگونه بیماری، عوامل محیطی مثل کودک آزاری و یا جدا شدن والدین باشید.
    باید سوالات زیر مطرح شوند:
    • کودک در شب چند بار و در هفته چند بار خود را خیس می کند؟
    • آیا به نظر می رسد که حجم ادرار خیلی زیاد باشد؟
    • آیا شب ادراری دارای نظم خاصی است مثلا در ساعت مشخصی از شب و یا در شب های مشخصی اتفاق می افتد؟
    • آیا کودک بعد از این که خود را خیس کرد از خواب بیدار می شود؟
    • میزان استفاده کودک از دستشویی در روز چگونه است؟
    • آیا کودک دارای یبوست یا بی اختیاری مدفوعی نیز است؟
    ما باید مشخص کنیم که کودک دارای یک یا چند مورد از موارد زیر است یا نه:
    • مشکلات تکاملی، مشکل در یاد گیری و مشکل در توجه
    • مشکلات رفتاری و هیجانی
    • وجود مشکلات خانوادگی
    • آیا کودک بابت شب ادراری تنبیه می شود؟
    • آیا کودک دارای بیماری قند است یا نه؟
    بهتر است از فرم های خاصی که در آن تعداد، خصوصیات و میزان شب ادراری کودک درج می شوند استفاده کرد. مثلا دفع مقادیر زیاد ادرار در ساعات اولیه شب نشان دهنده وجود شب ادراری است. دفع مقادیر اندک ادرار در دفعات زیاد نشان دهنده مثانه بیش فعال می باشد.
    درمان
    درمان شب ادراری در کودکانی که فاقد علایم در طی روز می باشند:
    • اگر کودک کمتر از 5 سال دارد باید به والدین اطمینان داد که تا 5 سالگی تعداد قابل توجهی از موارد شب ادراری بهبود پیدا می کنند و زیر 5 سالگی اقدام به درمان صلاح نیست.
    • کودک باید در روز حدود 1500-1000 میلی لیتر مایع مصرف کند و از مصرف مایعات بیش از حد در طی روز خودداری نماید. قبل از خواب نباید از نوشیدن های حاوی کافیین استفاده کرد.
    • باید کودک را تشویق کرد که قبل از خواب مثانه خود را خالی نماید و در ضمن باید دسترسی به دستشویی راحت و آسان باشد.
    • اگر کودک بیش از 6 ماه روزها خشک بوده است، بهتر است از پوشاندن پوشک اجتناب و به جای آن از شلوار و لباس زیر ضدآب استفاده کرد. اگر مفید بود می توان ادامه داد.
    • اگر کودک در هنگام شب بیدار می شود باید وی را تشویق کرد که قبل از دوباره خوابیدن مثانه خود را خالی کند. بیدار کردن کودک در ساعات مشخصی فقط در کوتاه مدت مفید است و اثر درمانی دراز مدت ندارد.
    • اگر کودک در بعضی از شب ها خشک است می توان برای وی جایزه در نظر گرفت.
    در موارد زیر باید کودک حتما توسط پزشک متخصص بررسی شود:
    • وجود علایم ادراری روزانه
    • سابقه عفونت ادراری مکرر
    • وجود هر نوع مشکلات فیزیکی و عصبی
    • وجود مشکلات رفتاری، مشکل در یادگیری و وجود مشکلات خانوادگی
    انواع درمان: برای درمان شب ادراری ساده در کودکان راه های زیادی وجود دارد، عمده ترین آن ها عبارتند از:
    • استفاده از تشک هشدار دهنده. تشک هشدار دهنده اولین خط درمانی است. این نوع تشک ها با خیس شدن شروع به زنگ زدن کرده و کودک را بیدار می کنند (شکل). اگر کودک هر از چندگاه خود را خیس می کند و یا دارای مشکلات هیجانی می باشد، نباید از تشک هشداردهنده استفاده کرد. نتیجه درمان باید پس از 4 هفته ارزیابی شود، اگر بهبودی اتفاق نیفتاده است، استفاده از این نوع درمان باید قطع شود. اگر تشک هشداردهنده مفید بود باید تا حداقل 14 شب خشک ادامه داده شود. اگر بعد از 3 ماه هنوز بهبودی قابل توجه اتفاق نیفتاده است باید درمان دیگری را برای کودک در نظر گرفت.
    • استفاده از داروهای ضد ادرار: تجویز این داروها به مدت چند ساعت ترشح ادرار از کلیه ها را قطع می کنند. در کودکان بالاتر از 7 سال که می خواهیم درمان سریع اتفاق بیفتد و در مواردی که درمان با تشک هشداردهنده ناموفق بوده است می توان این داروها را تجویز کرد. در حقیقت داروهای ضدادرار خط دوم درمانی هستند. نتیجه درمان باید پس از 4 هفته بررسی شود، اگر قدری بهبودی حاصل شده است تا 3 ماه می توان به درمان ادامه داد. از این داروها می توان در کودکان با مشکلات رفتاری، هیجانی، و یادگیری نیز استفاده کرد. هنگام استفاده از این داروها حتما باید مصرف مایعات حداقل 2 ساعت قبل از خواب محدود شود.
    پیش آگهی
    بسیاری از کودکانی که دارای مشکلات عصبی و یادگیری شدید نیستند، سرانجام بهبود خواهند یافت. در شب ادراری اولیه بدون علایم روزانه، هر سال 15 درصد از کودکان مبتلا، بهبودی پیدا خواهند کرد حتی وقتی که کودک درمان شد، ممکن است گهگاه باز خود را شب ها خیس کند. در کودکانی که دارای سابقه فامیلی شب ادراری هستند و در کودکانی که دارای مشکلات رفتاری و یادگیری می باشند، شب ادراری دیرتر بهبود می یابد. پسران دیرتر از دختران بهبود می یابند. در یک درصد کودکان شب ادراری تا دوران بعد از بلوغ ادامه می یابد. هر قدر شب ادراری شدیدتر باشد، امکان ادامه آن تا سن بلوغ بیشتر است....
    پس در مورد بالا باید سریعا" کار بررسی و درمان رو شروع کنید

    ****
    در مورد بازیگوشی کودکان بيشتر والدين، رفتارهاي ناشايست کودک خود را به گردن همکلاسي‌ها و دوستان کودک خود مي‌اندازند. اما هر کسي که مقصر باشد، اگر رفتارهايي مثل خشونت و دعوا با ساير کودکان، دروغگويي، قلدري و فرار از کلاس زياد طول بکشد، کودک را به‌مرور آشوبگر و دردسرساز مي‌کند. حالا سوال اين است که از کجا بايد بفهميم رفتارهاي کودک‌مان طبيعي و سالم است يا غير طبيعي و آشوبگرانه؟ 4 مرحله زير را طي کنيد تا پاسخ اين سوال‌تان را بگيريد....

    مرحله اول: کارآگاه باشيد

    در رفتارهاي فرزند خودتان و کارهاي او کنکاش کنيد و از نزديک نظاره‌‌گر باشيد. با نگاه به رفتار کودکان مي‌توانيد از مراحل تکامل کودک خود باخبر شويد. يکي از نقش‌هاي مهم والدين درک تکامل کودکان است. ببينيد در هر مرحله سني کودک بايد چه رفتارهاي مناسبي را انجام دهد.

    در يک زمان خاص يک رفتار خاص ممکن است مناسب آن سن نباشد. مثلا براي يک کودک سه ساله پرتاب کردن يک شي امري طبيعي است اما براي يک فرد 16 ساله اين کار بسيار قبيح و غيرطبيعي است، بنابراين مشکلي وجود دارد.

    حالا به رفتارهاي خودتان نگاهي کنيد.

    رفتارهاي ما واقعا چگونه است؟ هر چه بيشتر شما بتوانيد رفتار خودتان را شرح دهيد، بيشتر قادريد درک کنيد که چرا او واقعا اين‌گونه رفتار مي‌کند. بازخورد شما بايد شامل سوالات زير باشد:

    رفتار کودک تا چه حد ادامه خواهد يافت؟ اين اولين باري است که کودک دروغ مي‌گويد، قلدري مي‌کند يا از کلاس فرار مي‌کند يا شما باز هم اين رفتارها را از او مشاهده کرده‌ايد؟!

    آيا رفتارش تغيير کرده است؟ آيا رفتارش بهتر شده است؟ يا نه بدتر شده؟ برخي از کودکان در مدرسه يا کلاس جديد در شروع سال جديد مشکلاتي دارند اما آنها به تدريج خو گرفته و رفتارشان بهتر مي‌شود. از هرگونه رفتاري که با گذشت زمان بدتر شود، بايد نگران شد.

    رفتار بد بيشتر کجا اتفاق مي‌افتد؟ تنها در مدرسه يا در خانه، يا خانه دوستان؟ اين رفتار تنها جلوي شما اتفاق مي‌افتد يا نه در مقابل پدر و مادربزرگ، معلمان و دوستان هم به همين ترتيب کودک آنها را انجام مي‌دهد؟

    اگر کودکان در تمامي مراحل زندگي اين مشکل را دارند نشان‌دهنده يک مشکل فراگير است.

    اين رفتار چه‌قدر شدت دارد؟ آيا کودک شما با کودکان ديگر مدام در حال جدال و بحث است يا آنها را تنبيه مي‌کند؟ اگر درگيري فيزيکي وجود دارد، چه قدر موضوع جدي است؟ دعواي کودکان معمولا نبايد بيشتر از يک هول دادن باشد. اگر کودک 7 ساله‌اي داريد که کودک ديگر را کتک مي‌زند يا چند بار زدن را تکرار مي‌کند، در کنترل خشم و عصبانيت خود مشکل داشته و بايد مورد توجه قرار گيرد.

    در زندگي کودک شما چه حوادثي رخ داده است؟ غالبا رفتارهاي ناشايست و بد از کودکان سر مي‌زند، وقتي آنها قادر نيستند با استرس در زندگي خود دست و پنجه نرم کنند. اتفاقاتي مثل جابه‌جايي خانه يا محل زندگي يا حتي طلاق براي کودکان استرس‌آور است. اينها مي‌تواند علامت هشداردهنده‌اي از وجود يک مشکل زمينه‌اي باشد. اين کودکان در مدرسه مشکل دارند. علاقه به بازي‌هاي خشونت‌بار ويديويي دارند يا حتي خواب مناسب و کافي ندارند. شما بايد همچنين در جستجوي رفتارهايي مثل قلدري در مدرسه يا آزار ديگران باشيد. کودک در مورد اين چيزها با شما صحبت نمي‌کند و شما به عنوان يک والد از رفتارهاي آنان آگاهي نداريد. کودکان مي‌توانند افسردگي و عصبانيت خود را در مقابل کارها و رفتارهايي که بيرون انجام داده‌اند، مخفي کنند.

    هنگام انجام اين بازرسي‌ها از کودک، با معلم کودک خود يا هر فردي که به طور معمول با کودک شما تماس دارد، صحبت کنيد. سرانجام با يک فرد باتجربه نشسته و سوالات خود را از او بپرسيد. از او در مورد رفتارها و درک خود از رفتار کودک‌تان و مشکلات حاضر صحبت کنيد.

    مرحله دوم: صادق باشيد

    قبل از اقدامي براي اصلاح رفتار کودک خود لازم است دنبال مشکل اصلي باشيد. گفتن اين جمله که فرزند من بدون هيچ نقص و اشکالي است و ديگري مسوول اين دعوا بوده نگرشي است که در حل مشکل هيچ تاثيري ندارد. هميشه با فرد صادق باشيد و به خود دروغ نگوييد.

    صداقت موجب مي‌شود که شما به دنبال اقدامي براي رفع مشکل باشيد. کار ديگري که نبايد انجام دهيد اين است که هرگز خود را در موقعيت نزاع نيندازيد تا از کودک خود حمايت کنيد. والدين گاهي خود را در معرکه مي‌اندازند تا رفتار فرزند خود را توجيه کنند. اين کار رفتار کودک را بدتر مي‌کند. به عبارت ديگر، اگر فرزندتان متوجه شود به خاطر ترک کلاس دليلي يافته است، اين کار را تکرار خواهد کرد. وقتي فرزند شما مدام با نتايج اعمال‌اش مواجه شود به تدريج ياد مي‌گيرد که چگونه دعوا و نزاع را به نفع خودش تمام کند.

    مرحله سوم: به او کمک کنيد

    حالا که شما مشکل را شرح داديد، فرد مناسبي را براي کمک پيدا کنيد تا مشکل خود را با او مطرح و آن را حل کنيد. با فردي شروع کنيد که با شما صادق است و از رفتارهاي کودکان مطلع است. فردي مثل معلم، مشاور مدرسه يا پزشک اطفال. اگر آن فرد مشکل را حل نکند و مشکل آن‌قدر شديد است که تهديدکننده روابط يا ايمني کودک شما است، پزشک شما ممکن است شما را به يک روان‌پزشک اطفال يا روان‌شناس براي بررسي‌هاي بيشتر معرفي کند. اين ارزيابي به تعيين اينکه رفتار کودک علامتي از مشکلات رفتاري يا برخي مشکلات بيولوژيکي ديگر است کمک مي‌کند. اختلالاتي نظير بيش‌فعالي، کم‌توجهي يا افسردگي.

    مرحله چهارم: به او انگ نزنيد

    زدن انگ آشوبگر يا دردسرآفرين به کودک مي‌تواند روي شخصيت‌ آينده کودک اثرگذار باشد و اعتماد به نفس کودک و تصوير ذهني او از خود را تغيير دهد. کودکان هميشه آن طوري عمل مي‌کنند و آن‌گونه مي‌شوند که ديگران در مورد آنها فکر مي‌کنند و آنها را صدا مي‌کنند.

    پس مراقب باشيد هيچ‌وقت به کودک خود کلمه بد نگوييد. به جاي آن بيشتر صفت‌هاي مثبت را به کار برده و صفات منفي را حذف کنيد.

    شما مي‌خواهيد رفتارهاي مثبت را در کودک ايجاد کنيد، بنابراين حرف‌هايي را به کودک بزنيد و صفاتي را برايش به کار بريد که دوست داريد آنها را انجام دهد و درواقع رفتاري صحيح است.

    ترک رفتارهاي منفي به معني آن است که به کودک اجازه مي‌دهيد که با واژه‌اي غيراختصاصي بداند که شما تحمل رفتارهاي بد او را نداريد. اين کار هميشه ساده و آسان نيست. وقتي در حال صحبت در مورد رفتارهاي بد هستيد، رفتار خوب و مناسب را که دوست کودک‌تان انجام
    مي‌دهد به او نشان دهيد. مثلا به جاي تنبيه کودک از کلمات مناسب استفاده کنيد. اين کار را مدام تکرار کنيد و وقتي کودک‌تان رفتار خوب از خود نشان داد به او جايزه بدهيد. سعي نکنيد همه رفتارها و مشکلات کودک را خودتان حل کنيد. در هر زمان که کودک رفتار نامناسبي نشان داد، همان موقع در مورد همان رفتار بد با او صحبت کنيد و کارهاي بد ديگرش را در آ‌ن زمان به او تذکر ندهيد.

    اگر روي بسياري از رفتارها در يک زمان تمرکز کنيد، هرگز در رفتار کودک تغييري حاصل نمي‌شود. صبور باشيد. ممکن است اصلاح و تغيير رفتار کودک 3 تا 4 هفته با تکرار مدام طول بکشد تا نتيجه مثبت حاصل شود. شما تغييرات را تدريجي در کودک خواهيد ديد. هرگز عصباني نشويد. مدتي طول مي‌کشد تا رفتار خوب جايگزين رفتار بد کودک شود.

• متین جان سلام ، همانطور که می دانی بیش فعالی به دلیل کم کاری لپ پس سری مغز به صورت ژنتیکی اتفاق می افتد ،،، و انواع مختلفی دارد ،،،، 1 عدم تمرکز 2 عدم تمرکز به همراه رفتارهای تکانشی و خطر زا 3 عدم تمرکز و شیطنت ،،،، که احتمالا فرزند شما از نوع سوم هست ، و مدام در حال جنب و جوش هست عموما این کودکان خواب کمتری نسبت به همسالان دارند و حتی در زمان خستگی بیشتر شیطنت میکنند
  تحمل این شرایط با توجه به زندگی های آپارتمانی صبر زیادی می خواهد والبته همانطور که می دانید کودک بعد از مصرف ریتالین تا حدود 3 ساعت تمرکزدارد پس می تواند فعالیتهای سرگرم کننده ای برای خودش مثل کودکان دیگر داشته باشد اما مصرف دارو دارای عوارضی هست که گاها عوارض اصلی در متون ترجمه شده دارو شناسی فارسی نمیبینید و من به شما تبریک میگویم که به خاطر راحتی خودتان حاضر به صدمه زدن به کودکتان نیستید
  راهکار
  درمان بیش فعالی در 3 بخش هست ، دارو درمانی ، رفتار درمانی و کار درمانی شما فقط ی بخش درمان را انجام دادید و برای رفتار درمانی باید به روانشناس کودک و نوجوان و برای کار درمانی و فعال کردن لپ پس سری و بالا بردن تمرکز نزد کار درمانگر بروید که مجموع این مثلث درمانی با هدف بالابردن تمرکز و حذف دارو هست
  برای درمان قطعی سریعتر اقدام کنید

• سلام خواهر من 15 سالشه ولی از بچگی همیشه عادت داشت کارای افرادی که 5-4 سال از خودش بزرگترن رو انجام بده. چندماهی هست که اهنگ های رپ خواننده مطرود (sh.n)رو گوش میده ینی از صبح بیدار میشه تا شب موقع خواب همش هندزفری داره و این اهنگارو گوش میده و توی صفحه های اجتماعی همش مطالب اون رو میخونه و دنبال افکار و رفتارای اونه.خیلی نگرانشم جون کاملا از حرفا و رفتاراش مشخصه که روی اعتقادش کاملا اثر گذاشته ینی یجورایی خیلی چییزارو قبول نداره این واقعا تکان دهندست چون سن و تجربش واسه این چیزا واقعا کمه و توی اجتماع اگه با این نگاه وارد شه واقعا اسیب میبینه و از درس و ... فاصله گرفته واقعا نمیدونم چی کار کنم....اگه میشه راهنمایی کنید ممنون

  • در این موارد دوستان تاثیر زیادی روی افکار خواهرتون دارن ... بهتره شما هم با قبول کردن عقایدش و تایید خواننده محبوبش بهش نزدیک بشید و بعد که تونستید اعتمادش رو جلب کنید به ارامی با نقد کردن خودتون و کمک خواستن از ایشون برای کمک فکری به شما مسیر ذهنش رو تغییر بدید ... اول باید با قاعده خودش بازی کنید و بعد بهش نزدیک بشید
    این روش رو حضرت ابراهیم در برخورد با بت پرستان اجرا میکرد ...

• خشونت پسرم

• سلام و خسته نباشید
  من پسری دارم که هجده ماهه است, تمام حرفهای خود را با اشاره و به صورت ناله کردن به ما میفهماند,من خیلی با او صحبت میکنم و تمام کلمات را برای او کامل میگویم ولی نتیجه ای نگرفتم در ضمن هنوز به طور کامل راه رفتن را یاد نگرفته خیلی نگران هستم خواهش میکنم کمکم کنید.

  • در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    021-22354282

    021-88422495

    021-88472864

    021-22689558

• سلام مادر گرامی اینکه شما به کودکتان آموزش های ویژه ای زودتر از زمان موعود داده اید ، تفکر بر انگیز است ؟ آیا با روانشناسان کودک در این مورد مشورت کرده اید؟ می دانید بسیاری از والدین که خواندن و نوشتن را زود تر از زمان مقرر شروع کرده اند به طور غیر عمدی کودک خود را در معرض اختلالات قرار داده اند ، می دانید آموزش زود هنگام ربطی به هوش ندارد بلکه رسش مغز باید کامل شود . و اگر قصد دارید به کودکتان آموزش های ویژه ای در که مربوط به دوره پیش از دبستان می شود بایستی کتابهای مربوطه را جستجو کنید تا قبل از دبستان بر توجه حافظه و .. کار می شود نه اموری که شما به آن پرداخته اید و حتی ممکن است ناخواسته کاری کنید که هیجان منفی نسبت به یادگیری پیدا کند با تشکر

• سلام.دختر نه ساله ای دارم،پرجنب و جوش،بازیگوش،فقط کارتن تماشا کردن و نقاشی کشیدن و بازی کردن را دوست دارد،ولی چند روزی است رفتارش عجیب و نگران کننده شده،به طور مثال: میگه نامان من پارسال این حرفو به دوستم زدم،یا میگه مت چن وقت پیش قاشق دهنی دوستمپ خوردم،یا طی روز هر بازی یا هر حرفی بین خودشو دوستش رد و بدل میشه رو میاذ میگه،احساس میکته اگه نگه گناه کرده،الان دو شبه میگه مامان ببخشید مت تو دلم بهت فحش دادم،هر چقدر میگم نیازی نیست به من بگی ،میگه نه اگه نگم آروم نمیشم،راهنمایی کنید.

  • در این مورد حتما" با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    021-22354282