با سلام
پسری هستم بیست و پنج ساله. چند ماهی است با دختری که یک سال از خودم کوچکتره رابطه دارم. رابطه ما در حد معمول روابط دوستی امروزی است. دو طرف به همدیگه علاقه دارند. اما مشکلی که هست غروره! هر دو طرف همدیگه رو به داشتن غرور متهم می کنند. دختر مقابلم به شدت آدم احساساتی و البته مغروریه. علاوه بر اینکه بیش از حد نیاز به شنیدن و ابراز علاقه داره، شدیدنم نیاز به شنیدن تعریف و تمجید از خودش داره (خودش هم اینو اعتراف کرده). اما غرور خودش اجازه رفتار متقابل با منو نمیده و خودش رو بالاتر میبینه. خب طبیعتا منم تمایلم به تعریف ازش کم میشه… قضیه به اینجا کشیده شده که با هر بار برآورده نشدن خواستش در این زمینه تهدید به رفتن و ادامه ندادن میکنه (با اینکه بیشتر نمایشی به نظر میاد) اما این کار براش عادت شده و الان تقریبا 4-5 باری تکرارش کرده. حتی تو این موقعهام انتظار داره طرفش ازش خواهش کنه که بمونه و خودش میگه که اگه بگی نرو نمیرم! به هر حال منم شخصیت و غرور خودمو دارم و شاید بعد از چندبار دیگه ازش نخوام… و مدام به من میگه که همین مقاومتت در برابر گفتن نرو غروره… به نظر شما این واقعا غروره؟ این که هر بار یه نفرو تهدید به رفتن کنی خدشه دار کردن عزت نفس و شخصیتش نیست؟ و اینکه تا من نگم برگرد برنمیگرده غرور از طرف اون نیست؟
ممنون میشم اگه راهنماییم کنید و با توجه به چیزایی که گفتم بگید که ریشه این مشکل کجاست و کی واقعا این وسط مغروره؟
با تشکر