نمایش نظرها (10)

• «عدم تمركز حواس»، موضوعى است كه بسيارى از جوانان، به دلايل مختلفى، از آن رنج مى‏برند. تمركز حواس در هر كارى از جمله مطالعه و درس خواندن - از ضروريات است. تمركز حواس، حالتى ذهنى و روانى است كه در آن تمام قواى حسى، روانى و فكرى انسان، روى موضوع خاصى متمركز مى‏شود و تضمين كننده امر يادگيرى و انجام دادن صحيح كارها و رهايى از خطرات احتمالى است. در يك جمع‏بندى كلى، بيشتر افراد به دلايل زير، با عدم تمركز فكر و حواس‏پرتى روبه‏رو مى‏شوند:

  1. كسانى كه خود را به انجام دادن كار يا مطالعه درسى مجبور مى‏كنند؛ در حالى كه تمايل درونى چندانى به آن ندارند. در اين صورت قواى ذهنى و روانى‏شان، به طور خودكار از آن موضوع دور شد، و دچار حواس‏پرتى مى‏گردند. اينان ممكن است مدت‏ها با بى‏علاقگى، كارهايى را انجام دهند و يا به دنبال درس و رشته تحصيلى خاصى، تلاش‏هايى كنند و به عبارت ديگر خود را مجبور به انجام دادن آن كار يا مطالعه ببينند!

  2. فشارهاى روانى، از عوامل عمده پراكندگى فكرى است. بيشتر افراد در مواجهه با موضوعى، اگر معتقد باشند زمان كافى براى حل آن ندارند و يا توانايى حل مسئله و كسب توفيق را در خود نبينند، دچار نگرانى و اضطراب مى‏شوند و در نتيجه اين ترس از شكست، افكار منفى، عدم اعتماد به نفس و خيال‏بافى‏هاى منفى‏گرايانه، توان عمل و ابتكار و خلاقيت را از آنان سلب مى‏كند و به جاى اينكه روى موضوع خاص متمركز شوند، بر ترس و احتمال شكست خود تمركز مى‏كنند و يأس و نااميدى بر آنها چيره و موجب حواس‏پرتى مى‏گردد.
  3. گاه بعضى از حوادث و اتفاقات، فضاى روانى فرد را دچار اختلال مى‏كند. مسائلى نظير آنچه در زندگى شخصى، تحصيلى، خانوادگى، اجتماعى، اقتصادى و ... رخ مى‏دهد، تمركز حواس را از بين مى‏برد.
  4. گاهى عدم رعايت بهداشت مطالعه و اصول و قوانين آن و بهره نگرفتن از روش مناسب، باعث خستگى جسمى و روانى شده و آمادگى روانى لازم براى مطالعه و درس را از بين مى‏برد. در نتيجه احساس بى‏علاقگى و به دنبال آن عدم تمركز حواس، بر شخص مستولى مى‏شود.
  5. گوناگونى فعاليت‏هاى فرد - به خصوص اگر در توان او نباشد - باعث عدم تمركز حواس مى‏شود. راه‏هاى مقابله با عوامل حواس‏پرتى‏ براى مقابله با هر يك از عوامل ياد شده، بايد به راه‏كار خاص و مناسب آن توجه كرد.

  نكات زير مى‏تواند به عنوانراه‏كارهاى كلى، مؤثر واقع شود:

  1. در ابتدا و قبل از هر چيز، براى تمام فعاليت‏هاى درسى و غيردرسى، برنامه‏ريزى كنيد. اوقات شبانه‏روز را در يك جدول زمان‏بندى شده - از هنگام بيدارى تا موقع خواب - يادداشت و براى هر كارى، زمان خاص و مناسب معين كنيد. بكوشيد طبق همان برنامه تنظيم شده، به فعاليت‏هاى مشخص (كلاس، مطالعه، استراحت، عبادت، ورزش و ...) بپردازيد. زمان معينى را در طول روز، براى انديشيدن درباره موضوعات مختلف با تخيلات و افكار مزاحم، اختصاص دهيد. اين كار حداقل دو فايده مهم دارد: نظم و انضباط در تمام فعاليت‏ها - حتى در انديشه‏ها و افكارتان - راه پيدا مى‏كند كه خود بسيار ارزشمند است و نيز اگر افكار مزاحم در غير زمان معين، به سراغتان آمد و باعث حواس‏پرتى شما شد، مى‏توانيد به خود وعده بدهيد كه زمان انديشيدن در اين باره، فلان زمان خاص و معين است. پس براى هر كار و فعاليتى وقتى، مشخص كنيد و در آن زمان به هيچ امرى، غير از آن نپردازيد.
  2. اصول و قوانين لازم براى يك مطالعه سودمند را بشناسيد و آن را به دقت رعايت كنيد. در اينجا به چند مورد اشاره مى‏شود: الف. با تبيين هدف خويش از مطالعه و درس خواندن، احساس نياز و انگيزه براى مطالعه را در خود افزايش دهيد. ب. به هنگام مطالعه يا حضور در كلاس، از افكار يأس آفرين، كسل كننده و غيرمنطقى بپرهيزيد و همواره اميد، قدرت و توانايى را در ذهن خود حفظ كنيد. ج. هنگام مطالعه يا سر كلاس، كاغذ و قلمى داشته باشيد و يادداشت برداريد يا مطالب را خلاصه كنيد تا در فضاى روانى درس و مطالعه قرار داشته باشيد؛ نه اينكه به دنبال افكار و ذهنيات خود باشيد. د. با پيش مطالعه وارد كلاس شويد و پرسش‏هايى كه درباره درس به ذهنتان مى‏رسد، بلافاصله از استاد بپرسيد. به خود اجازه ندهيد سؤال مطرح شده، ذهنتان را به خود مشغول دارد و به تدريج از فضاى روانى كلاس خارج شويد. با اين روش ساده، مى‏توانيد فرايند تدريجى و محتواى درسى كلاس را پى‏گيرى كنيد و خود را در فضاى درسى يا مطالعه قرار دهيد.
  ه . زمان و مكان مطالعه، بايد از نظر فيزيكى و روانى، از شرايط مناسب برخوردار باشد و عامل حواس پرتى (نظير سر و صداها، سرما و گرما و نور كم يا خيلى شديد) از محيط مطالعه حذف شود.
  3. در صورتى كه گوناگونى كارها و فعاليت‏هاى غيردرسى، باعث عدم تمركز مى‏شود، آنها را به حداقل ممكن برسانيد و به خود بگوييد: در اين دوره و زمان، مهم‏ترين وظيفه و كار من، مطالعه و درس‏خواندن و ارتقاى سطح علمى است و فعاليت‏هاى جانبى متعدد، مزاحم وظيفه اصلى من است. 4. اگر مشكلات شخصى، اجتماعى، خانوادگى و ... باعث عدم تمركز حواستان مى‏شود؛ بدانيد كه: الف. زندگى فردى هيچ‏كس، خالى از مشكل و ذهن هيچ فردى، به طور كامل خالى نيست. از طرف ديگر با صِرف فكر كردن و مشغوليت ذهنى درباره چنين مشكلاتى، هيچ دردى دوا نخواهد شد. پس به خود تلقين كنيد كه هنگام درس يا مطالعه، ذهن خود را از آن مسائل برهانيد. ب. به هنگام مزاحمت آن افكار، به خود قول بدهيد: در اين باره خواهم انديشيد (و زمانى را براى اين كار در شبانه‏روز اختصاص دهيد).
  ج. در صورت امكان به اتفاق يكى از دوستان خود، مطالعه يا مباحثه كنيد.
  5. در صورتى كه موضوع يا موضوعات خاص و محدودى، باعث حواس‏پرتى شما مى‏شود، به دنبال راه حل مناسب آن باشيد؛ چرا كه اين در حكم علت عدم تمركز حواس شما است. پس براى مقابله با آن، ابتدا علت و عامل اصلى را شناسايى كنيد و در پى حذف يا تقليل آن برآييد؛ ولى اگر موضوعات مختلف، باعث حواس‏پرتى شما مى‏شود؛ به نكات چهارگانه بالا حتماً توجه كنيد. تمركز حواس چيست؟ يكى از مهم‏ترين عوامل يادگيرى و ياد سپارى و باز يافت اطلاعات، تمركز حواس است. اساس تمركز حواس هماهنگى ذهنى است، يعنى اراده معطوف به هدف؛ و به زبان ساده‏تر، به خود ياد آورى كنيم چه كار يا هدفى را پى مى‏گيريم. پاسخگو خود به ياد دارد اين مسأله در عبادت و نيايش بارها برايش اتّفاق افتاده است. هرگز فراموش نمى‏كنم، حدود 22 سال پيش وقتى نوجوان بودم، عدم حضور قلب در نماز يا نداشتن حواس متمركز بر عبادت نگرانم مى‏ساخت. اين مشكل را با بزرگى كه مدرّس قرآن بود، در ميان گذاشتم. فرمود: قبل از نيت و تكبيرة الاحرام، به خود تلقين كن در اين لحظات در برابر مهم‏ترين كار قراردارى و بايد آن را در مدّت معيّن و شرايط خاص به نحو احسن انجام دهى. در وسط عبادت و نماز هم چند بار به خودياد آورى كن. بعد از مدتى اين رفتار يا تلقين درونى مى‏گردد.

  سپس تمرين دوم را انجام بده و آن تامل بر كلمات و عبارات نماز يا دعا است. بنده سال‏ها است از اين تجربه گرانبها استفاده مى‏كنم و لذّت مى‏برم. نتيجه بحث تا اين‏جا چنين است: اگر ما حواس خود را براى انجام كارى هماهنگ كرده، به آن كار معطوف كنيم، تمركز حواس ايجاد كرده‏ايم و هر چه تمركز بيش‏تر باشد، يادگيرى دقيق‏تر و كامل‏تر و ماندگارتر خواهد بود. تمركز كم به گسستگى مطالب و بى‏نظمى ذهنى و آشفتگى روانى و فراموشى مى‏انجامد. عوامل ايجاد تمركز حواس‏ 1. قصد تا انگيزه و نياز به چيزى نباشد، تمركز حواس و توجّه به آن امر دقيق نخواهد بود. براى آن كه به چيزى توجّه پيدا كنيم، بايد انگيزه‏اى نسبت به آن در ما پديد آيد. در خصوص امور درسى و تحصيلى مقاصدى چون پيشرفت، موفقيت، رقابت سالم، اتمام تحصيل، يافتن شغل، مقام و منزلت اجتماعى، رفع نيازهاى مادّى زندگى، ازدواج و... مى‏تواند موجب تمركز حواس گردد. 2. زمان و مكان و شرايط مطالعه‏ مطالعه منظم در زمان‏هاى تعيين شده در مكان ويژه اين كار، به شرط تداوم، در ايجاد تمركز تأثير به سزا خواهد داشت. وقتى در مكان تعيين شده يا مثلاً پشت ميز كار خود قرار گرفتيم، به آرامى تمركز در ما شكل مى‏گيرد. البتّه اگر شرطهاى زير رعايت شود: الف) لَم ندهيم. ب) از شل شدن بيش از حد عضلات جلوگيرى كنيم. ج) از لباس خواب و راحتى بهره نگيريم. د) ارتباط خود را با دنياى خارج قطع كنيم. ه) گرماى مكان مطالعه را طبيعى و متوسط نگهداريم. و) از سر و صدا دورى كنيم. ز) از برنامه‏هاى تلويزيونى دور بمانيم. 3. پرهيز از خيالبافى‏ خيالبافى، غرق شدن در خاطرات گذشته و ياد كرد مشكلات از عوامل مُخلّ تمركز است و سراغ مطالعه گرانى مى‏آيد كه مجال لازم را به آن‏ها مى‏دهند. عبادت ارجمند و مطالعه هدفمند اجازه خيال بافى نمى‏دهد. 4. تعارض انگيزه‏ها براى نداشتن تمركز حواس، بايد به بلا تكليفى خود پايان دهيم؛ از ميان انگيزه‏هاى مختلف و متنوعى كه ما را احاطه كرده‏اند، با انتخاب درست، يكى را برگزينيم و بقيه را به حاشيه ذهن برانيم. 5. مرور ذهنى‏ مرور فعاليت قبل از انجام آن كه اصطلاحاً نقشه ذهنى خوانده مى‏شود، تمركز زا است؛ چنان كه آغاز كار با اضطراب و بدون برنامه و مقدمه تمركز زدا است. وقتى سير فعاليت علمى را در ذهن به سرعت مرور مى‏كنيم، آموخته‏ها و اطلاعاتِ نهفته در حافظه دراز مدّت به صفحه هشيار حافظه حاضر مى‏شوند و در نتيجه براى تمركز حواس در يادگيرى، آمادگى فزون‏تر به دست مى‏آوريم. تمرينات تقويت حافظه و تمركز بسيار سومند است. اين تمرينات بارها در كارگاه‏هاى فراوان به فراگيران آموزش داده شده و به رضايت بسيار آن‏ها انجاميده است.

• با سلام خدمت شما مادر عزیز
  تغییر رفتار کودکتان چنانچه فقط در این سال تحصیلی به وجود آمده است لطفا دوستانش را چک کنیدو پیگیر فضای کلاس درس باشید وقتی معلم آب زیرکاه را برای ایشان به کار برده است پس روابط جمعی مطرح است و معلم فقط ظاهر روابط کودکان را می بیند و ممکن است ماجرا به رهبری کودک دیگری اتفاق بیفتد لذا با یکی از معلمان از در دوستی در آمده و از ایشان تقاضا کنید که کودکتان را زیر نظر بگیرد احتمال دارد که دوستان او به عبارت روزمره جو می دهد و او به دام می افتد یکبار برای کم نیاوردن و ....و چنانچه مربوط به دوستانش است کلاس یا جای او و روابطش باید کنترل شود.

• باسلام طرز برخوردوتربیت فرزندپسر،نه ساله چگونه باید باشد؟

  • کودکان 9 ساله احساسات متفاوتی را تجربه می‌کنند. ممکن است یک لحظه خوشحال و لحظه‌ای دیگر ناراحت باشند. آنها به آسانی آزرده می‌شوند و حتی ممکن است گاهی با دوستان خود درگیر شوند.

    استقلال
    بسیاری از کودکان 9 ساله مستقل هستند و می‌توانند از پس بیشتر کارهایشان برآیند. آنها از رفتن به سینما، خوابیدن در خانه دوستان‌ و تقسیم نظرات و افکارشان لذت می‌برند.

    اعتماد به نفس
    کودکان 9 ساله به شدت دوست دارند توسط دیگران پذیرفته شوند و به همین دلیل به آسانی از انتقاد ناراحت و شرمگین می‌شوند. آنها می‌توانند دچار عدم اعتماد به نفس شوند. در این سن دوستان و نظرات‌شان برای آنها اهمیت دارد. والدین می‌توانند با آنها درباره اهمیت مستقل بودن و چیزی که درست است، حتی اگر مخالف نظر دیگران باشد، صحبت کنند. آنها را تشویق کنید تا بهترین انتخاب را بکنند و با خود و دوستانشان مهربان باشند.

    استرس
    درست شبیه بزرگسالان، کودکان نیز می‌توانند برای کارهای روزانه خود استرس داشته باشند. در سن 9 سالگی تکالیف کودکان بیشتر می‌شود. ممکن است آنها در فعالیت‌های فوق برنامه مثل ورزش، موسیقی که احتیاج به تمرین دارد، شرکت کنند. برای بیشتر کودکان 9 ساله انجام این کارها می‌تواند باعث استرس و ناراحتی شود.

    کودکان 9 ساله از خطرات و حوادث دنیای واقعی آگاه‌تر می‌شوند. ترس درباره حوادثی چون جرم و طوفان یا ناراحتی درباره مرگ والدین در آینده جای ترس از ارواح را در آنها می‌گیرد. والدین می‌توانند با آنها درباره این مسائل صحبت کنند و به آنها این اطمینان را بدهند که از آنها حمایت خواهند کرد. همچنین باید از مقدار خواب کودکان و برنامه‌های تلویزیونی که مشاهده می‌کنند، آگاهی یابند، زیرا کم‌‌خوابی می‌تواند روی حالات آنها تاثیر بگذارد و فیلم‌های خشن، ترسناک یا ناراحت‌ کننده موجب ناراحتی آن‌ها شوند.

    رشد
    کودکان 9 ساله در آستانه نوجوانی هستند. در سال‌های آینده آنها تغییرات بارزی را در بدن خود مشاهده می‌کنند. والدین می‌توانند درباره این تغییرات و انتظاری که کودکان باید داشته‌ باشند، صحبت کنند تا این دوره را ساده‌تر پشت سر بگذارند.

    ممکن است آنها در این سن بلندتر یا کوتاه‌تر از دیگران باشند. شما همچنین باید تفاوت‌های دیگری را در بدن او انتظار داشته باشید. چیزی که در این دوران اهمیت دارد این است که آنها هنوز تحت تاثیر والدین خود هستند و به تبع فرم بدن و فعالیت‌های فیزیکی آنها نیز متاثر از آنها است. زمانی که والدین ورزش می‌کنند، غذای سالم می‌خورند و به وزن و فرم بدنشان اهمیت می‌دهند، الگوی خوبی برای کودکان خواهند بود و آنها نیز همان گونه رفتار می‌کنند. معمولا سن بلوغ برای پسران بین 9 تا 14 و برای دختران 8 تا 12 سالگی است.

    مهارت‌های حرکتی
    مهارت‌های حرکتی کودکان 9 ساله قوی‌‌تر از کودکان کوچک‌تر است. این توانایی باعث می‌شود آنها مهارت‌های فیزیکی خود مانند سرعت و قدرت و دیگر فعالیت‌های بدنی مثل رقص را در خود تقویت کنند.

    شما می‌توانید فعالیت‌های بدنی متفاوتی را از او انتظار داشته باشید. کودکان 9 ساله هماهنگی، تعادل و تحمل بیشتری دارند. بعضی‌ها می‌توانند در ورزش‌هایی چون اسکیت و شنا یا در ورزش‌های گروهی و رقابتی مثل فوتبال یا بسکتبال شرکت کنند.

    رشد شناختی
    کودکان 9 ساله درباره جهان اطرافشان کنجکاوند. آنها پر از سوال‌هایی درباره چرا و چگونگی اشیا هستند. آنها ممکن است درباره هر چیزی از چرایی جنگ گرفته تا چگونگی بهبود طبیعت و رنگ آبی آسمان بپرسند. آنها می‌توانند منتقادانه فکر کنند یا حتی نظرشان را راجع به چیزها بگویند.

    حال بهترین زمان برای معرفی ابزار تحقیق مثل وب سایت‌های بچه‌ها و مجلات جدید است. کتابخانه نیز مکانی مناسب برای کسب اطلاعات درباره چیزهای مورد علاقه او است. کودکان در این سن تمرکز بالاتری دارند. آنها قادرند روی چیزی به مدت 1 ساعت یا حتی بیشتر تمرکز کنند و از تحقیق کردن درباره چیزی که به آن علاقه دارند لذت ‌ببرند، می‌خواهد خواندن کتاب باشد یا بازی بسکتبال.آنها به خوبی در گروه‌ها عمل می‌کنند و دوست دارند در یک رشته خاص تا کسب مهارت کافی فعالیت کنند. والدین می‌توانند از آنها حمایت و آنها را برای ادامه دادن راهشان تشویق کنند.

    خواندن و نوشتن
    کودکان 9 ساله مهارت کافی برای خواندن و نوشتن دارند و قادرند تا احساسات و نظرات خود را با لغات پیچیده بیان کنند. شما می‌توانید از آنها انتظار داشته باشید تا انواع مختلف متون واقعی و تخیلی مانند بیوگرافی‌ها، اشعار، داستان‌های تاریخی و.. را بخوانند و انواع مختلف متون مانند گزارشات، مقالات، داستان‌ها تخیلی را بنویسند. همچنین می‌توانند با استفاده از مواد لازم تحقیق کنند و اطلاعات کافی را به دست آورند و پس از نتیجه‌گیری گزارشی تهیه کنند.

• سلام وقتتون بخیر من دو تا پسر دارم که پسر بزرگم ۹ و پسر کوچیکم ۷ سالشه پسر بزرگم توی انجام تکالیف و کارهای عادی که باید در طول روز انجام بده سرپیچی میکنه و یه مدتی هست که میبینم نسبت به جنس مخالف یا خیلی عذر میخوام آلت تناسلی خودش کنجکاو شده و این موضوع ذهنمو درگیر کرده نمیدونم چجوری باهاش کنار بیام :inlove: ?:-)

  • اگر کودک از انجام تکالیف مدرسه اجتناب می‌کند یا می‌گوید که نمی‌تواند آنها را انجام دهد نیاز به کمک برای افزایش توان شنیدن و تمرکز دارد. اولین کاری که باید انجام دهید این است که علت را بیابید.

    برای این کار می‌توانید از محیط مدرسه و معلم شروع کنید. مطمئن شوید که معلم، مدیر، همکلاسی‌ها و حتی فضای کلاس هیچ‌کدام موجب آزردگی کودک نشده است. بعد از آن سراغ خود او بروید و ببینید آیا او ناتوانی یا اختلال در یادگیری دارد یا صرفا نمی‌تواند تمرکز کند. هر کدام از این عوامل نیاز به راهکارهای متفاوتی دارد اما برخی راهکارها را می‌توانید در پیش بگیرید.

    اتاق تکلیف درست کنید
    اگر می‌توانید برای کودک یک فضای آرام و کنترل شده برای انجام تکالیف اختصاص دهید. حواس‌تان باشد که در این فضا هیچ وسیله‌ای که باعث حواس‌پرتی کودک شود نباید وجود داشته باشد.

    به او کمک کنید
    هر زمان که کودک‌تان از شما کمک خواست به او کمک کنید. به او بگویید که این چالشی است که او باید بتواند از عهده آن بربیاید و می‌تواند روی کمک شما هم حساب کند. یکی از کمک‌های شما می‌تواند این باشد که درباره موضوعی از درس که او ابراز بی‌علاقگی می‌کند، یک نمایش یا حتی اردو راه بیندازید.

    جایزه بگذارید
    اگر کارهایش را انجام داد یا زمانی که به یک سؤال سخت پاسخ داد، جایزه‌ای هرچند کوچک برايش در نظر بگیرید. حتی اگر جایزه‌ای که می‌گیرد عصبانی‌اش کرد، شما آرامش‌تان را حفظ کنید و به سیستم پاداش‌دهی ادامه دهید.

    زمان تعیین کنید
    حواس‌تان باشد که زمان دیروقت را برای انجام تکالیف درنظر نگیرید و کمی بعد از آمدن از مدرسه و استراحت او را به اتاقی که باید تکالیفش را انجام دهد، راهنمایی کنید. اگر مشق را به دیروقت موکول کنید، کودک خسته خواهد شد و تمرکزش را برای مطالعه از دست خواهد داد.

    از همکلاسی‌ها کمک بگیرید
    اگر دوست یا همسایه‌ای دارید که همسن کودک‌تان است و از قضا درسخوان هم هست، می‌توانید از او کمک بخواهید و در هفته یکی، دو برنامه بچینید که آنها با هم درس بخوانند تا کم‌‌کم فرزندتان به درس علاقه پیدا کند.

    قاطع باشید
    با لحن قاطع اما مهربان به فرزندتان بگوييد كه نمي‌تواند با كوچك‌ترين بهانه‌اي مدرسه رفتن را تعطيل كند. به همين منظور برايش قانون بگذاريد؛ براي مثال اگر بهانه بیماری را برای نرفتن به مدرسه عنوان کرد بگوييد كه حتما بايد تب بالا يا علائم روشني از بيماري يا يك دليل قانع‌كننده و درست داشته باشد تا بتواند به مدرسه نرود.

    نداشتن تمرکز می‌تواند بی‌علاقگی ایجاد کند
    اگر فرزندتان زمانی که دیکته می‌نویسد یکی، دو کلمه را جا می‌اندازد یا نقطه‌ها و سرکش‌ها را کم و زیاد می‌گذارد يا کتاب و دفترهایش را گم می‌کند و باید دنبال آنها بگردد، فرزند شما از کمبود تمرکز رنج می‌برد. این وضعیت در صورتی که ادامه پیدا کند باعث کاهش علاقه کودک به تحصیل می‌شود. تمرکز پایین به معنای آن است که کودک توانایی تداوم و نگهداشتن توجه خود را به روی هدف تعیین شده نداشته باشد و با کوچک‌ترین محرک‌های محیطی هنگام انجام تمرین مبتلا به حواس‌پرتی و دچار افت عملکرد شود. این دسته از کودکان از فضای مدرسه خسته شده هر روز برای نرفتن به مدرسه بهانه‌تراشی می‌کنند.

    به عوامل محیطی توجه کنید
    باید توجه داشت که هر شیطنتی اختلال در تمرکز نیست. گاهی اوقات به طور واقعی در محیط کلاس حجم صداهای جانبی بالاست یا کودک در کنار دانش‌آموزی نشسته که بسیار شلوغ است و باعث حواس‌پرتی‌اش می‌شود یا به خاطر جثه ریزش از توجه معلم دور می‌ماند، بنابراین باید درنظر داشته باشید که اول به فاکتورهای محیطی توجه کنید. والدین عزیز باید بدانند که راه‌های علاقمند کردن کودکان به مطالعه و فضای آموزشی بدون افزایش تمرکز کودک امکان ندارد چراکه این یک قانون علمی است که انسان‌ها به موضوعی بیشتر علاقه‌مند می‌شوند که به آن تسلط بیشتری داشته باشند.

    به این توصیه‌ها عمل کنید
    - قبل از ورود کودک به مقطع پیش‌دبستانی از توانایی و مهارت او در انجام بازی‌های واقعی مطمئن شوید و وقت بیشتری را به بازی‌هایی که چشم و دست در آن درگیر می‌شوند، اختصاص دهید (توپ‌بازی، پرتاب دارت، تیله‌بازی و...)

    - زمانی که کودک نقاشی می‌کند توجه کنید که رنگ‌آمیزی او کامل و با دقت باشد. این کار را با بازی و شوخی همراه کنید و از تذکر افراطی بپرهیزید.

    - همیشه در وسط خانه میزی را به عنوان میز مطالعه و گفت‌و‌گو قرار دهید و قبل از اینکه کودک موضوعی را در کلاس درس یاد بگیرد درباره‌اش صحبت و گفت‌وگو کنید و کتاب‌ها و فیلم‌های مرتبط را به او نشان دهید. اینکه بتوانید کاربرد آن موضوع را در زندگی روزمره مورد بحث قرار دهید، کنجکاوی و علاقه‌مندی کودک را به فراگیری آن مطلب بیشتر خواهید کرد و در این صورت کار معلم در این رابطه آسان‌تر خواهد شد.

    - از اینکه کودک را بارها صدا کنید، خودداری کنید. فعال شدن بیش از حد والدین و تکرار وظایف برای کودک صرفا به افزایش نقطه ضعف او و درنهایت کاهش اعتماد به نفس در او منجر خواهد شد، بنابراین راه‌هایی را به کار بگیرید که در آن بیشتر کودک فعال شود.

    - در صورتی که کودک‌تان به واسطه عدم تمرکز دچار افت تحصیلی شده است حتما با روانشناس کودک در این مورد گفت‌و‌گو کنید.

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید

    021-22689558

• سلام وقت بخیر، من پسر 9 ساله ای دارم که وقتی مدارس شروع میشه استرس من بیشتر میشه چرا ؟ چون پسرم همش توی حیاط مدرسه در حال دویدن هست با بچه ها کتک کاری نه از روی بدجنسی توی کلاس خانم بصورت تک نفره نشونده بدلیل اینکه مدام با بچه ها صحبت می کنه
  خانم ناظم و معلمشون خیلی از دستش شکایت می کنن . خیلی بچه ی با هوشی هست ولی متاسفانه این شلوغی ها رو داره فکر کنید یک یا دوبار از روی شعر درسی بخواند کاملا حفظ میشه بی ادب نیست ولی جنبشی و شیطون هست . میشه راهنمایی بفرمایید که ما چکار کنیم تا این بچه اینقدر اذیت نشه نا گفته نمونه من تنبیه بدنی هم ایشون رو کردم ولی واقعا خودم خیلی ناراحت این موضوع هستم. ممنون می شم کمک کنید. متاسفانه پدرش قبول نمی کنه که پیش روان شناس بریم و بچه رو ببرم.

  • دوست عزیز در این مورد باید با روانشناس کودک مشورت کنید .
    روانشناس کودک با تغییر دادن رفتارهای شما و کودک به درمان مبادرت خواهد کرد .
    و باعث خواهد شد که فرزند شما در مدرسه مورد پذیرش قرار بگیره .
    اگر در این مورد به چشم تردید نگاه کنید و شیطنت ایشون ادامه پیدا کنه .
    بخاطر حفظ ارامش مدرسه ایشون از بقیه بچه ها دور خواهد ماند .
    و در آینده ضربه های بیشتری رو خواهد خورد .

    مشاوره روانشناسي تلگرامي:
    http://t.me/kanonmoshaveran_bot

    در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
    021-88472864

    شاید شما هم این موضوع را شنیده باشید که در گذشته های نه چندان دور بسیاری از کودکان به دلیل آنچه بی توجهی، شیطنت و یا بازیگوشی نامیده می شد در دوران دبستان کنار گذاشته می شدند.

    والدین و آموزگاران نمی دانستند که با مشورت با یک متخصص می توانند به این بچه ها کمک کنند و آنها را با شرایطی عادی به گروه همسالان خود بازگردانند.
    آنچه این کودکان را از دیگر همسالان خود متمایز می کرد «اختلال بیش فعالی» خوانده می شود.

    بیش فعالی که به اختصار ADHD خوانده می شود نوعی اختلال شایع است که حدود هشت تا 10 درصد کودکان را مبتلا می کند.
    این بیماری در پسران شایعتر از دختران است که هنوز دلیل اصلی آن مشخص نشده است.
    ویژگی های اولیه بیش فعالی از سال های اولیه رشد یعنی قبل از ورود به مدرسه شروع می شود.

    بیش فعالی دارای ویژگی های بارزی است که شامل پرتحرکی، کمبود توجه و تمرکز، بروز اعمال ناگهانی و غیرقابل پیش بینی می شود.
    این اختلال سه نوع است؛ در گونه اول که کودک فقط در توجه و تمرکز مشکل دارد.
    در نوع دوم فقط پرتحرکی دیده می شود و بالاخره نوع ترکیبی که کودک هم پرتحرک است .
    و هم مشکل توجه و تمرکز دارد این اختلال در کودکان دبستانی و در پسرها سه تا پنج برابر شایع تر از دختران است و بیشتر در پسران اول خانواده مشاهده می شود.

    معمولا اختلال از سه سالگی به بعد تشخیص داده می شود.
    کودکان مبتلا در دوره شیرخواری اکثرا پرتحرک هستند و دست ها و پاهای خود را زیاد حرکت می دهند؛ کم خواب، کم غذا هستند و زیاد گریه می کنند.

    تشخیص بیش فعالی
    برخی از والدین با دیدن پرتحرکی فرزندان خود به بیش فعالی آنها مشکوک می شوند اما باید دانست که جنب و جوش زیاد نشانه قانع کننده ای برای این اختلال نیست.
    ناتوانی در تمرکز و نداشتن صبر در گوش کردن، ناتوانی در توجه به جزئیات، ناتوانی در انجام تکالیف مدرسه و سایر وظایف محوله، بی دقتی و بی نظمی، گم کردن مدام وسایل.
    بی قراری (معمولا نشستن آرام در یک جا برای این کودکان مشکل است) و ناتوانی در انتظار کشیدن از دیگر علائم این اختلال است.

    کودکان بیش فعال احساس خطر نمی کنند و به کارهای خطرناک علاقه نشان می دهندن که گاهی اطرافیان این موضوع را نشانه شجاعت کودک به حساب می آورند.
    در صورتی که این مورد یکی از علائم بیش فعالی به شمار می آید.

    تشخیص بیش فعالی با یک آزمون خاص امکانپذیر نیست. مجموعه ای از این علائم باید (حداقل در مدت شش ماه) مورد بررسی قرار بگیرد.
    کودک این موارد را معمولا قبل از هفت سالگی نشان می دهد. همچنین کودکی که دارای این نشانه هاست .
    با رفتارهایش اطرافیان خود را در محیط های مختلفی مانند مدرسه یا خانه دچار مشکل می کند .
    و حتی با گروه دوستان و همسالان خود نیز به راحتی کنار نمی آید.

    در مقابل این دسته از پدر و مادرها، والدینی هستند که نمی خواهند مشکل کودک خود را بپذیرند.
    و معمولا با بهانه آوردن از هشدارهای معلمان و سایر اطرافیان طفره می روند.
    این افراد از درمان این اختلال واهمه دارند و گمان می کنند داروهایی که توسط پزشک تجویز می شود برای فرزندشان عوارض دارد.
    این در حالی است که اگ راین کودکان در زمان مناسب درمان نشوند.
    نمی توانند در امور آموزشی و فعالیت های اجتماعی خود موفق عمل کحنند و ممکن است برای خودو اطرافیانشان مشکل آفرین باشند.

    دلایل بیش فعالی
    علت به وجود آمدن بیش فعالی احتمالا ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است.
    احتمالا این کودکان در بخش های مربوط به توجه و تمرکز در مغز دچار نقس جزئی هستند.
    از عواملی که می توانند در بروز این اختلال موثر باشند سیگار کشیدن و یا مصرف الکل در دوران بار داری توسط مادر است.

    حتی استنشاق تحمیلی دود سیگار توسط مادر باردار، باعث اختلال در رفتار کودک می شود.
    استرس مادر هم با این موضوع ارتباط دارد.
    تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده باینگر این است که این اختلال معمولا در خویشاوندان نزدیکاین افراد هم وجود دارد.

    مسمومیت ناشی از سرب حاصل از دود اتومبیل و آلودگی هوا، غذاهای محتوی مواد افزودنی مثل شیرین کننده های مصنوعی
    و یا رنگ دهنده های خوراکی، مواد جلوگیری کننده از فاسد شدن غذا که در بعضی از غذاهای آماده وجود دارد، نیز در ایجاد این اختلال سهیم هستند.

    در صورت بی توجهی به کودکان بیش فعال و معالجه نشدن آنها احتمال اینکه این افراد در آینده به افسردگی مبتلا شوندو یا در نوجوانی رفتارهای ضد اجتماعی و گاه بزهکارانه داشته باشند زیاد است.
    بنابراین به والدین توصیه می شود که حتما در دوران کودکی برای معالجه فرزند خود اقدام کنند.
    این بیماری دردوران مدرسه بیشتر مشکل آفرین می شود زیرا کودک تمرکز کافی برای گوش دادن به درس ندارد و مدام برای بیرون رفتن از کلاس اجازه می خواهد.
    این بچه ها نمی توانند آرام روی صندلی بنشینند، معمولا پرحرف هستند و مدام سر کلاس با دوستان خود حرف می زنند.
    و این موضوع باعث می شود از لحاظ تحصیلی با مشکل مواجه باشند.

    والدین باید به رفتار کودکان خود دقت داشته باشند و تنها در صورتی که مجموعه از این نشانه ها را در مدت طولانی مشاهده کردند با یک متخصص مشورت کنند.
    در غیر اینصورت نمی توان به هر کودک پرتحرک برچسب بیش فعالی زد.

    درمان بیش فعالی
    درمان سریع برای ADHD وجود ندارد اما علائم آن قابل شناسایی و کنترل هستند.
    بهتر است والدین برای کمک کردن به خود و کودکشان در مورد این اختلال اطلاعات بیشتری کسب کنند.
    همچنین برنامه تربیتی ویژه ای را متناسب با نیازهای فرزند خود طرح ریزی کنند.
    درست است که کنار آمدن با کودکان بیش فعال کار ساده ای نیست اما والدین باید بدانند.
    که این افراد ذاتا بد نیستند اما بدون مصر ف دارو و رفتار درمانی نمی توانند رفتار خود را کنترل کنند.

    در این مورد خانواده، معلم و مدرسه باید با یکدیگر همکاری داشته باشند.
    والدین باید از تنبیه بدنی کودک خود جدا خودداری کنند و با او با محبت رفتار کنند.
    دارودرمانی هم در صورت تجویز پزشک کمک بسیاری به این دسته از کودکان می کند.

    مطالعات نشان داده است رژیم های غذایی هم می تواند برای کمک به این افراد کارساز باشد.
    آنها باید از زیاده روی در مصرف شکر و غذاهای حاوی آن مانند کیک، شیرینی، شکلات، بیسکویت و نوشابه های شیرین که تحریک کننده هستند خودداری کنند.

    تعدادی از کودکان بیش فعال و کم توجه تا بزرگسالی با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند.
    حتی ممکن است در برخی از بالغین برای نخستین بار تشخیص اختلال بیش فعالی داده شود که البته معمولا سابقه آن از کودکی وجود دارد.
    این افراد در سنین بالاتر کمتر با مشکل پرتحرکی روبرو هستند و بیشتر احساس بیقراری می کنند.

• سلام وشب بخیر خدمت شما یه سوال داشتم میخواستم در مورد پسرم که ۹ سال داره و مدام به بهانه های مختلف گریه می‌کنه(مثلا چیزی رو که خیلی بلد هست و نمره خوبی هم گرفته یکدفعه گریه میکنه ومیگه بلد نیستم) که خیلی بی معنی هم هست سوال کنم در کل پسر خوب و حرف گوش کنی هم هست به نظر شما چکار کنم.اگر لازم هست که به دکتر مراجعه کنیم چه تخخصصی باشه.ممنون

  • با سلام خدمت شما دوست عزیز گاین سوال نیاز به بررسی دقیق تر دارد تا بتوانیم در این مورد نظری را بیان کنیم.
    1. نسبت شما با این پسر چیست؟
    2. چند مدت می باشد که این واکنش ها را دارد ؟ و لطفا مثال های دیگری نیز بیان کنید؟
    3. واکنش پد رو مادرشان چگونه می باشد؟
    4. بیماری و یا مشکلات خاصی در زمان تولد نداشته است؟
    5. سطح درسی و روابط او با دوستان و اعضای خانواده چگونه می باشد؟
    6. او بیشترین زمان خود را با چه کسی می گذراند؟