آزار جنسی در کودکی
سلام من وقتی۱۳سالم بودعموم که مجردم بود اذیتم میکرد هرجا که دور از بقیه گیرم میاورد من الان ۱۹سالمه و ۶سال هست که همش اون صحنه ها روبه رو مه و حالم خیلی بده.اصلا نمیتونم فراموش کنم من سال کنکورمم هست دیگه نمیکشم خسته شدم.یه مشکلی ام هست اینه که اون فکر میکنه من هیچی یادم نیست از اون دوران و کارایی که کرده.الانم هربار میبینیم همو(از رو اجبارچون من به کسی چیزی نگفتم).باهام حرف میزنه منم جلو بقیه به زور خودمو نگه میدارم.خیلی عذاب میکشم اینطوری خیلی.من اصلا نمیتونم حتی به قیافش نگاه کنم..متنفرررم ازش.الان فقط میخام بفهمونم بهش که بام دیگه تا ابد کاری نداشته باشه،حرف نزنه و هیچی.حالمو از این بدترم نکنه.فقط نمیدونم چطوری بگم.حالم ازش به هم میخورره.متاهلم هست اینروزاس بچشون به دنیا بیاد. .بعضی وقتا به انتقام از طریق بچش فکر میکنم و خیلی زود پشیمون میشم … خیلی به کمک نیاز دارم من واسه این موضوع نمیتونم به مشاوری ام مراجعه کنم.چون خانوادم خبر ندارن و تنهایی جایی نمیرم
با سلام خدمت شما دوست عزیز
احساس ناراحتی و درد و رج روانی که دارید کاملا قابل درک است.
متاسفانه اینجور اتفاقات معمولا زخم عمیقی بر جای می گذارند و افراد دچار اضطراب پس از آن رویداد می شوند و به نوعی تروما و ضربه سختی محسوب می شود که بازگشت خاطرات ناراحت کننده و خشم و دردی که تجربه می کنید کاملا قابل درک است.
در این مواقع اگر فرد متجاوز از آشنایان و وابستگان نزدیک باشند موضوع به مراتب پیچید تر و دشوار تر می شود.
هر گونه احساسی از قبیل خشم و ناراحتی و غم که دارید کااملا طبیعی است.
اما باید به ونه ای مدیریت شود و در مسیری پیش بروید که در نهایت به نفع خودتان باشد و آنچه نیاز داری این است ک به گونه ای این موضوع را برای خودتان حل کنید.
و اتفاقا اینکه با هیچ کسی در این زمینه صحبت نکرده اید می تواند درد ناشی از این مشکل را بیشتر کند.
اما شما حتما نیازمند طی کردن پروسه درمان در این زمینه هستید تا بتوانید از این رنج رها شوید و بهبود یابید.
اگر تمایلی به مطرح کردن این موضوع با والدینتان ندارید مسئله ای نیست می توانید به دلیل مشکلات دیگری مانند اضطراب و یا مشکلات درس خواندن از آنها بخواهید شما را پیش یک روانشناس ببرند و از طریق گفتگو به آنها این پیام را رسانید که نیازمند دریافت کمک حرفه ای و تخصصی هستید.
با توجه به اینکه دیگر آن کودک ناتوان نیستید، دلیلی ندارد همچنان خودتان را آسیب پذیر و در معرض خطر بدانید بلکه باید به خودتان کمک کنید تا بتوانید با حل و مدیریت این موضوع بتوانید زندگی طبیعی خودتان را داشته باشید و در خودتان را باید در برابر بهبود خودتان متهعد و مسئول بدانید.
حتی می تواید فعلا به شیوه ها و از طریق تمرینات و تکنیکهایی که از روانشناس دریافت می کنید این دوران را سپری کنید تا بعد از کنکور درمان اصلی را آغاز کنید اما حتما هر چه سریعتر اقدام کنید.