احساس تنهایی شدید و خیال پردازی
دختری 18 ساله هستم.امسال کنکور دارم و وضع درسیم تا امسال خوب بوده ولی برای کنکور هیچی درس نمیخونم و همین باعث شکستم میشه.راستش من از بچگی حس میکردم که چند سالی از سنم بیشتر میدونم و همچنان همین حس رو دارم.من تقریبا از 14 سالگی به ازدواج فکر میکردم و حتی ویژگی های همسر آینده ام رو تو ذهنم انتخاب کرده بودم و اون کسی رو که میخواستم تو خیالم ساخته بودم و باهاش خیال پردازی میکردم…همین باعث شد که من پیشنهاد رابطه ی دوستی هر کسی رو تا این سنم رد کنم. چون دوستی و این چیزا از نظر من بچه بازیه و آدم باید فقط با کسی باشه که میخواد باهاش ازدواج کنه.همیشه کسایی که میومدن طرفم از نظر من منطقی نبو که باهاشون باشم و اصلا به اونا اهمیتی نمیدادم.هیچ کدوم از اونها مثل کسی نبودن که من تو ذهنم داشتم…همینا باعث میشه من هر روز بیشتر و بیشتر برم تو خیالاتم و با اون آدمی که چند ساله دارمش خیال پردازی کنم….ولی این موضوع واقعا داره وقتو انرژی خیلی زیادی از من میگیره…و این برای منی که امسال کنکور دارم و رتبه ی زیر 1000 میخوام چون تو تیزهوشان درس خوندم خیلی بد و مضره…راستش نه شرایط ازدواج دارم ون اصلا تو این سن خواستگار مناسب ندارم و نه اهل دوستی ام…اگرم بخوام با کسی باشم حتما میخوام که اون فرد بیشتر از 5 سال ازمن بزرگتر باشه و تا یکسال هم به ازدواج ختم بشه که این هم شدنی نیس ولی واقعا تنهایی آزارم میده و احساس میکنم به یکی نیاز دارم…همینا باعث میشه بیشتر خیال پردازی کنم و درسم نخونم . اینم بگم که من تو رفاه کاملم و هیچ مشکلی از لحاظ خانوادگی ندارم….البته خیلی پولدار نیستیم ولی هر امکاناتی که بخوام در اختیارمه.لطفا راهنمایی ام کنید.
با سلام و احترام خدمت شما
این خیال پردازی ها و احتمالا به دنبال آن خودارضایی ، با هدف کاهش اضطراب نیز می تواند باشد بی انکه خودتان متوجه باشید و البته یک چرخ معیوب برای کاهش اضطراب است بهتر است با یک مشاور که روانشناس نوجوان است جلسات مشاوره داشته باشید و علائم خود را بررسی کنید . زیرا این چرخه معیوب اضطراب و افسردگی شما را بیش از بیش می کند . روانشناسان کانون مشاوران ایران در این زمینه می توانند کمکتان کنند ۸۸۴۲۲۴۹۵
سلام.به نظر من با خانواده مطرح کنید…خصوصا مادر.یعنی خودتون رو پیش یکی خالی کنید.وقتی خالی بشید خیلی تاثیر داره.حداقلش اینه که چیزی رو درون خودتون نمیریزید و خالی میشید.اینجوری خوبه.نزد کسی هم برید که درکتون کنه و همیشه بتونه به حرف ها و درد و دلاتون گوش کنه.ولی به همه و به هر کسی هم نگید.خیلی تاثیر داره…واقعا تاثیر داره.خوبم تجربه کردم…اصلا سراغ کسی نرید برای دوستی…تا الان بهترین کار رو کردید.من یک پسرم..مطمئن باشید بیشتر پسر هایی که قصد دوستی دارن و دوست میشن، برای ازدواج با ان شخص همراه نمیشن.چون پیش خودشون مبگن همینطور که با ما اومد با ۱۰۰ نفر دیگه هم میره.در ضمن حتی اگر پسر خوبی هم پیدا بشه( که محاله) وقتی وابستگی پیدا کنید، افکارتون از اینی که هست خیلی خیلی بیشتر درگیر میشه و کلا ارامش زندگیتونو از دست میدید.متاسفانه خیلی از دختر ها و نوجوان، اسم این وابستگی ها را عشق و علاقه میگذارند، شاید برای همدیگر هم بمیرند ولی این یک وابستگی زود گذره…اگه مدتی هیچگونه ارتباطی نداشته باشند…این وابستگی از بین میره و همه چی تموم میشه.خیلی ها بر اساس همین وابستگی(که خودشئن عشق تصور میکنن) ازدواج میکنن ولی بعد ازدواج، وقتی چند روز با هم بودن، تخلیه میشن و این وابستگی تموم میشه…و حتی طلاق هم بگیرن.در روابط دوستانه رفتار های غیر عادی هم هست که ۲۵ مورده و از یکی از روانشناسان که اسمش یادم نیست بیان میشه.( تو اینترنت با همین مضمون روابط دوستی پسر و دختر بزنید باید پیدا بشه…) یعنی رفتار ها دروغیه و بعد ازدواج میبینند انچه که تصور میکردند و در دوستی بودند نیستند. رابطه ی دوستی همینطور که خودتان هم بهش معتقد هستید…فقط یک تصور خیالی و خوشگذرانی بیش نیست که افراد با این که فکر میکنند خیلی خوشبختند ولی در حقیقت بد بخت میشن.حتی در بیشتر مواردی که به ازدواج ختم میشه.میتونید توی همین سایت بگردید و پیدا کنید…
سختی ها و فشار ها نباید باعث بشه شما دنبال کسی بروید…همینطور که گفتم مشکلاتتون رو در خودتون نریزید و خودتونو نزد کسی خالی کنید.و اگه میتونید خیالاتتان رو به صورتی مثلا داستانی روی برگه بنویسید.خوبه.یا کلاس های مختلف برید .( حتما به یک مشاور حضوری مراجعه کنید…البته مشاور خوب نه مشاوری که تازه پیشنهادی به شما بده که اوضاعتونو بدتر کنه.)
در ضمن سن شما هم خیلی پایین نیست برای ازدواج. اتفاقا خیلی هم خوبه زود ازدواج کردن…البته با کسی که تفاهم و توافق داشته باشید.
به خدا توکل کنید…التماس دعا یا زهرا.