اختلال در راه رفتن کودک
سلام خانم. وقتتون بخیر. یه سوالی از خدمتتون داشتم.
من دختری ۳ ساله دارم که نارس و با وزن یک کیلو به دنیا اومد. به همین دلیل تمام مراحل تکاملیش با تاخیر همراه بود. کودک من در دو سالگی تقریبا راه افتاد ولی همچنان پاهای قوی نداره، زیاد زمین میخوره، سرپنجه راه میره و درکل با همسالانش تفاوت داره در راه رفتن. الان یک سال هست که کاردرمانی انجام میدیم و انصافا پیشرفتش چشمگیر بوده. ولی این دفورمیتی پاها و بدفرم راه رفتنش واقعا داره منو اذیت میکنه. تمام مدت در حال خودخوری هستم. بچه ام با شیرین زبونی حرف میزنه، من وقتی به سمتش برمیگردم اول به پاهاش نگاه میکنم و تذکر میدم که زانوهاتو درست کن، بعد بهش گوش میکنم و لبخند میزنم
خیلی وقتا وقتی زیاد زمین میخوره عصبی میشم و سرش داد میزنم. از دو جهت استرس دارم، میترسم این وضعیت پاهاش براش باقی بمونه و تو بزرگسالی اعتماد بنفسش رو کم کنه برای همین خیلی سختگیری میکنم . از طرفی هم میترسم این سختگیری ها تو روحیه بچه ام اثر بزاره و از من دورش بکنه و دچار مشکلات روحی بشه
غیر از اون نگم براتون که چه بلایی داره از نظر روحی سر خودم میاد. ممنون میشم کمکم کنید.
از نظر ذهنی البته بچه به شدت هوشیار و تیزی هست و فقط مشکل در ضعف عضلات پا داره
سلام به شما دوست عزیز
نگرانی و احساسات شما برای کودکتان قابل احترام هست اما عزیزم در هرصورت نارس بودن نوزاد تاثیر زیادی می تواند در فرایند رشدی او داشته باشد و در این مسیر بهتر است بجای به دبنال مقصر بودن به او کمک کنید تا بتواند در شرایط بهتری و با کمک کار درمانی مسیر رشدی خودش را بهتر طی کند.
در مورد وضعیت پاها که بهتر است با کتخصص کودک و یک ارتوپد مشورت کنید تا شرایط کودکتان به صورت دقیق بررسی شود .
اما در مورد شرایط روحی او در اول دقت کنید که در این مسیر بازهم تکرار می کنم که به دنبال مقصر نباشید شما تمام تلاش خود را در این مسیر تا جای که اطلاعی دارید انجام می دهید اما نیاز است که کودکتان را همین گونه که هست دوست داشته باشید و مورد پذیرش قرار بدهید در کنار اینکه به او کمک کنید تا فرایند درمانی خود را طی کند و بتواند رشد بهتری را تجربه کند .
در این مسیر بهتر است که در احترام به او پیش بروید و به ویژگی های مثبت او توجه نشان بدهید در کنار اینکه همین که فرایند درمانی را پیش ببرید و در زمان لازم بدون سرزنش بلکه با کمک سعی کنید که بهتر راه برود .
این فرایند هم برای خود شما و هم او می تواند فشار روحی به همراه داشته باشد اما نیاز است که مسیر ارتباطی خود را بازسازی کنید و توجه کنید که شما در این رخداد نقشی ندارید پس از سرزنش کردن خود خوداری کنید شما در آن زمان تلاش لازم را داشته اید در کنار اینکه در زمان فعلی نیز با اطلاعات و آگاهی که دارید در این مسیر برای کمک به فرزندتان پیش می روید .