سلام من ۲۰ سالمه و دوست پسرم ۲۱ حدودا ۷ ماه از من بزرگتره و هم و تو دانشگاه دیدیم از روز اولی ک من و دید تقریبا متوجه شدم ک ب من حسی داره اما ب روی خودم نمیاوردم تا اینکه بعد از حدود ۶ ماه ک با من چت میکرد و من مدام تاکید داشتم ک رابطه فقط دوستیه معمولیه ن بیشتر بالاخره راضی ب دوستی شدم تا قبل از این با پسری ب عنوان دوست پسر دوست نبودم و اینکه ایشون بچه تهران نیست از شهرستان دیگه ای میاد و دانشگاهمون تهرانه و ایشون نزدیک دانشگاه خونه اجاره کرده تو این مدت تقریبا یک ساله ک با همیم من شاید ۸ یا ۹ بار خواستم ک جدا بشیم ولی اصرار و گریه هاش نمیزاره ک برم و اینکه همش میگه ک دوستم داره و تا حالا پیشنهاد رابطه جنسی بهم نداده و حدودش و رعایت میکنه و خیلی ب من احترام میزاره ولی در مورد مسائل مالی خودش و خانوادش دروغ گفته بود ب من گفته بود وضع مالی خیلی خوبی دارن اما کم کم ازش اعتراف گرفتم و واقعیت و گفت تقریبا میشه گفت خیلی در مورد مسائل جزیی دروغ میگه حتی با دوسه نفر خواستم ک رابطه دوستیش و تموم کنه چون با هم دعوامون شده بود ب من میگفت کاری بهشون نداره اما باهاشون اوکی بود و موارد دیگه من واقعا نمیدونم باید چ کار کنم بمونم باهاش یا ن خودش همیشه میگه قصدش از دوستی با من ازدواجه ولی همه پسرا همین حرف و میزنن و کسی ک انقدر ب من دروغ گفته رو نمیتونم باور کنم .و پدرم و خواهرم ک از من کوچک تره رو دیده و باهاشون اشنا شده و خانواده هامون درجریانن ک ما با هم دوستیم چون پدرم گاهی من و میرسونه دانشگاه حالا من واقعا نمیدونم با این رابطه چ کار کنم؟ اینکه زمانی ک کاری نداریم و اف هستیم از وقتی بیدار میشیم تا ۳ نصفه شب اگ بهش چیزی نگم میخوا فقط حرف بزنه میگه دلم برات تنگ میشه میخوام صدات و بشنوم من باور نمیکنم فک میکنم قصدش کنترل من باشه نمیدونم واقعا وقتاییم ک با خانواده میرم بیرون ۲ ساعت ی بار زنگ میزنه بعد از یونی هم تا میرسم خونه همش حرف میزتیم تا بخوایم بریم بخوابیم ب نظرم این وسط ی چیزی نرمال نیست واقعا نمیدونم ادم مناسبی حتی برای دوستی هست یا ن باهاش بمونم یا ن؟