اعتیاد به گوشی

با سلام خدمت شما دوست عزیز
احساس نگرانی و اضطراب شما درباره فرزندانتان کاملا قابل درک است.
توجه داشته باشید که خشونت و تهدید و دیگر رفتارهای کنترل گرانه مانند سرزنش کرن، برچسب خاصی به آن ها زدن (مانند تنبل و یا خوش گذارن، بی فکر و…) توهین و تحقیر و غر زدن و تنبه کردن هیچ کدام راه به جایی نخواهند برد و از همه بدتر باعث تخریب رابطه بین شما و در شدن بیشتر آن ها از شما در بلند مدت خواهد شد.
گفتگو کردن تنها مسیر موثری هست که دارید اما بسیار مهم است که این گفتگو چگونه انجام شود و اگر تهدید آیز یا نصیحت گرانه باشد بی فایده خواهد بود.
بهتر است در ابدا تکلیفتان را با خودان مشخص کنید که واقعا خواسته حقیقی شما است این که صرفا کودکان درس خوان با نمرات بالا داشته باشید یا این که فرزندان سالم و خوشحالی داشته باشید که خودشان بتوانند مسیر خودشان را انتخاب کنند نه این که مدام نیازمند فشار و یا تذکر از بیرون باشند؟
پاسخ به این پرسش می تواند در رفتارهایتان و مسیری که در پیش می گیرید بسیار تعیین کننده باشد.
همچنین در نظر گرفتن قوانین و رویه خاصی که در پاسخ به نیازهای آن ها و در مقابل خواسته ها و انتظارات شما از آنان باشد نه این که در پاسخ به نگرانی ها و دغدغه های خودتان و یا ترس های درونی که دارید.
دقت کنید که بعد از آن وضوع مهم در نظر گرفتن نیازهای اساسی آن ها بر اساس سن و سالشان است.
نیاز به آزادی و استقلل رای یکی از نیازهایی است که در دوران نوجوانی بروز می کند و برای فرزندان در این سنین بسیار مهم است که بتوانند خودشان انتخاب کننده و یا تصمیم گیرنده باشند.
از سوی دیگر باید این پیام در خانواده دریافت شود که والدین در جایگاه خاصی هستند و می توانند در مواقع خاص تصمیما خاصی بگیرند و همه اعضای خانواده هم موظف به انجام آن قوانین هستند.
اا مهم است که این قوانین با مشورت کردن و رسیدن به توافق مشترک دو سویه باشد آن ها هم این احساس را داشته باشند که به آن ها و نظر و عقایدشان بها داده شده است نه ین که آن را کاملا یک سویه و از نظر آن ها ع=غیر نصفانه و یا نا عادلانه باشد.
به عنوان مثال ساعاتی را در خانه برای استفاده از فضای مجازی در نظر بگیرید و بعد از آن گوشی ها کنار گذاشته شن که میزان و ساعت آن حتما باید از طریق گفتگو و مذاکره با خود آن ها به دست بیاید و به گونه ای باشد که نیازها و خواسته های هر دو طرف در آن لحاظ شود.
چنین روند قانون گذاری می تواند درست باسد حتی باید برای آن در صورت پیروی نکردن پیامدهایی هم از پیش در نظر گرفته شود و در این پیامدها هم مه است که خودشان نظر بدهند و موافی باشند و پیامد تناسب داشته باشد با آن رفتار و هر کسی بداند در صورت نقض قوانین چه تبعاتی در انتظارش خواهد بود.
این شکل از رفتار دیگر مفهوم تنبیه شدن ندارد که باعث تخریب رابطه و یا لجبازی و پرخاشگری بشود.
همچنین از طریق این روند آن ها متوجه می شوند که آن ها هم حق انتخاب دارند و نیازها و خواسته هایشان در نظر گرفته و دیده شده و به احساساتی که دارند همچین علایقشان توجه شده و از طریق احساس ارزشمندی هم که از این طریق دریافت می کنند رابطه شما هم بهبود می یابد و در بلند مدت احتمال همراهی و ممکاری و مشارکت شما و همچنین اثربخشی شما و میزان اهمیتی که آن ها هم متقابلا به دغدغه ها و خواسته های شما می دهند افزایش خواهد یافت.
مساله بسیار مهم دیگری که در این فرایند شکل می گیرد مسئولیت پذیری انتخاب ها و رفتارها و متعهد شدن به آن ها است.
به این ترتیب وقتی از قبل درباره همه چیز به صورت واضح مشخص صحبت شده است، دیگر هر کسی تکلیف خودش را می داند و شما هم قرار نیست هربار با آنها چانه زنی کنید و وارد بحث شوید.
اگر هم این روند پییش نرود باید دوباره طی تشکیل یک جلسه رسمی درباره ایرادات آن صحبت شده و در صورت لزوم تصمیمات جدیدی اتخاذ شود و یا تغییراتی باز هم با توافق خود آن ها انجام شود و از آن ها هم درباره راه حل این موضوع نظر خواهی شود و به صورت مستقیم در این فرایند مشارکت داده شود.
این موضوع می تواند به صورت یک روال عادی درباره موضوعات مختلفی انجام شود و اختلافات و تعارضات بین فردی که همواره وجود دارند از این طریق پیگیری شوند.
نکته مهم دیگر این است که وقتی مسئولیت درس خواندن آن ها سبک تر است خوب است که تقسیم وظایف در امور خانه وجود داشته باشد و هر کسی یک سهمی داشته و موظف به انجام آن باشد.
در این زمینه هم شما می توانید کارهای خاصی را که فکر می کنید می توانید کم کم با نظارت به آن ها بسپارید را لیست کنید و طی یک جلسه به همان صورتی که توضیح داده شد به گفتگو بنشینید و توافق انجام شود.
با توجه به این که پیگیری ین روند واقعا نیازمند مهارت خاصی است به شما توصیه می شود حتما از یک متخصص فرزندپروری و یا یک روانشناس و مشاور که در حوزه نوجوان فعال هستند ر این خصوص مشورت کرده و جلسات مشاوره حضوری و یا غیر حضوری دریافت کنید تا از کمک حرفه ای و تخصصی و نظارت این متخصصان استفاده کنید و مسیر را به درستی یاد گرفته و انجام دهید تا بتوانید با احساس تسلط و کارآمدی بیشتر و در نتیجه موثرتر رفتار کنید.
در آخر باز هم تاکید می شود که مهمترین مسئله به خصوص در این سنین داشتن رابطه خوب و سالم و با کیفیت است که آن ها شما را به عنوان افراد امنی ببنند که می توانند نظراتشان را با شما بدون ترس از قضاوت و یا سرزنش شدن در میان بگذارند و از ست شما احساس ارزشندی و توجه دریافت کنند و در کنار آن قوانین هم باید به صورت قاطعاه و نه پرخاشگرانه، پیگیری شوند. ینابراین قبل از هر رفتاری از خودتان بپرسید چنین اقدامی شا را به فرزندانتان نزدیک تر واهد کرد یا دورتر؟ حمایت و همدلی و گفتگوی همیشگی برای حل مشکلات معمولا بهترین شیوه های حفظ رابطه به صورت سالم و موثر و با کیفیت هستند.