1
با سلام
من یک برادر۱۶ ساله دارم که خیلی زود رنج هست و نمیتونه جلوی بغض خودشو بگیره این موضوع نه تنها تو خونه بلکه تو مدرسه هم هست و خیلی از دوستاش به خاطر گریه هایی که تو مدرسه میکنه مسخره‌اش میکنن.پدر مادرمم هر کاری که بتونن انجام دادن ولی نشد.من و برادرم دوقلو هستیم و تنها بچه های خانواده هستیم و خیلی به هم نزدیکیم.می خواستم بدونم من میتونم کمکی کنم؟
با سلام خدمت شما
برادر شما خیلی خوش شانس و خوشبخت باید باشد که برادر حامی و مهربانی مانند شما دارند.
احساس نگرانی و حمایت شما از برادرتان بسیار قابل احترام و قابل درک است.
درباره اینکه آیا این رفتارها همیشه وجود داشته اند و یا به تازگی بروز پیدا کرده اند توضیح نداده اید.
ممکن است ایشان به صورت سرشتی از خلق و خوی حساس تری برخوردار باشند و شرایط روحی- روانی خاص دوران نوجوانی و بلوغ هم به آن اضافه شده باشد و ایشان به دلیل اینکه نمی دانند با هیجانات خودشان چه کنند چنین واکنشی از خودشان نشان می دهند.
و یا اینکه به خاطر همین ویژگی احساس ضعف یا درماندگی می کنند و اگر یاد بگیرند که چگونه خواسته ها و نیازهایشان را از طریق موثری برآرده کنند، بسیار کمک کننده خواهد بود.
بنابراین به نظر می رسد شما همین که در کنار ایشان باشید و در مواقع لازم به ایشان همدلی دهید و از ایشان بخواهید که احساساتشان را به شما توضیح دهند و اینکه بیشتر در چه مواقعی احساس ناکامی می کنند و یا چه انتظاراتی از دیگران دارند که آن را دریافت نمی کنند (چون خیلی از اوقات این انتظارات غیر واقع بینانه و نشدنی هستند) و به طور کلی همراه ایشان باشید کافی است.
ایشان نیاز به بررسی بیشتر و تلاش برای توانمندسازی دارند که به نظر می رسد راه درست این باشد که از والددینتان بخواهید برای ایشان وقت مشاوره بگیرند.
مشاور با انجام ارزیابی های لازم می تواند با ارائه راهکارهای مفید در این زمینه به ایشان در توانمند سازی و افزایش احساس خودکارآمدی که بخش اصلی عزت نفس است، کمک کنند.
شما هم در این مسیر می توانید حامی و همراهشان باشید ولی اجازه بدهید خودشان با مشکلاتشان روبرو شوند تا بیاموزند که برای حل چالشها و مسائلشان چگونه اقدامات موثری انجام دهند.