سلام وقت بخیر
من ۲۰ سالمه و چهارساله که با پسرداییم تو رابطه ام. ایشون ۳۴ سالشونه. اون از ۱۴ سالگیم بهم پیام میداد و ابراز علاقه میکرد تا اینکه از ۱۶ سالگی باهم دوست شدیم. و دوسال در حد چت و پیام بودیم و دیدارمون خونه مادربزرگمون و یا کافه البته هرچندماه، چون اون تهران زندگی میکنه. تا اینکه من دانشگاه تهران قبول شدم و اومدم تهران. از وقتی اومدم تهران اونم عوض شد و گفت دیگه بزرگ شدی و وقتشه کمی بهم نزدیک بشیم و کمی همو ارضا کنیم. دیگه حرفامون همش جنسی شده بود و چتامون سکس چت. و دیدارمون برا معاشقه البته بدون دخول. تا اینکه کم کم داشت منو اماده میکرد که سکس کامل داشته باشیم. اما من قبول نمیکردم و اونم تمام حرفش این بود که به اندازه اون دوستش ندارم، اینقدر بحث داشتیم که اسفند دیگه نتونستم ادامه بدم و کلا کات کردم باهاش و خطم رو عوض کردم. کل عید جایی که اون بود نرفتم و واقعا میخواستم تموم بشه همه چی.
اما برای تولدم که اردیبهشت بود بهم دایرکت داد وخواست که برگردم بهش و اصلا حالش خوب نیست.
من خیلی دوستش داشتم و دلتنگش بودم واسه همین بخشیدمش و اون ازم خواست باهاش زندگی کنم چون خونه گرفته بود. من کل تابستون تهران بودم و اخر شهریور باهم اومدیم شهرمون و باهم برگشتیم و تا بهمن باهم زندگی کردیم. و رابطمون خیلی خوب بود، تا اینکه بخاطر کرونا من دانشگام تعطیل شد اومدم شهرم و اون اخر هفته یا دوهفته درمیون میاد همو میببنیم. اون اصلا درمورد اینده حرف نمیزنه. و ابراز علاقه ی زیادش فقط زمانیکه سکس داریم. هیجکس نمیدونه ما باهمیم جز داییم که چندبار تو این دوران کرونا مارو تو خونه باغ دید.
من هر زمان که میگم رسمیش کنیم من خسته شدم از دوری فقط میگه منم ولی الان برات زوده و نمیتونی از پس زندگی بربیای! میدونه که نیاز جنسی زیادی دارم و حتی درطول هفته خودارضایی میکنم. اما براش فرقی نداره.
من بخاطر علائمی که مشکوک به بارداری بود، ازمایش دادم و مثبت شد. بنظر شما باید بهش بگم که باردارم؟ من میدونم اون میگه سقط کن و از طرفی نمیخوام بخاطر حاملگی فکر کنه مجبوره باهام ازدواج کنه و تصمیم دارم بدون اینکه اون بدونه سقطش کنم. ایا کار اشتباهیه؟