بی علاقگی و دلسردی نسبت به همه چیز
با سلام من یه دختر20ساله ام که از 12سالگی اتفاقای بد زیادی برام افتاده…زندان رفتن بابام دعوای شدید و شکسته شدن حرمتها بین خونواده خودم و خونواده مادرم ک تهمت تجاوزی ک به بابام زده شد…که بعد اینا من دچار ناراحتی معده شدم که واقعا الان با قرص هم دیگه خوب نمیشم.اونا رو فراموش کردم ولی دچار وسواس فکری شدم و یه چندسالی واقعا آزارم میداد تا وقتی دانشگاه قبول شدم و فکر میکردم دیگه ناراحتیام تموم میشه…روز اول ترم یک دخترعمم مرد و خوشحالی روز اولم شد عزاداری چندماه بعد عاشق همکلاسیم شدم به چندتا رفیق نارفیق اعتماد کردم راز دلمو گفتم و بعد ک باهاشون به مشکل خوردم نمیدونم پشتم چیکار کردن…فکر میکردم کسی ک عاشقش شدم از دانشگاه رفته که بعدا فهمیدم خودش نمیخواد بدونم هنوزم هست و از من متنفره و دلم واقعا شکست…بعدشم ک کرونا اومد…باز فراموش کردم اما الان برخلاف دفعه های قبل به همه چیز بی علاقه و دلسرد شدم.هیچی خوشحالم نمیکنه نمیتونم از ته دل بخندم چیزایی ک قبلا حالمو خوب میکرد دیگه نمیکنه احساس میکنم وجودم یخ زده…من چیکار کنم حالم از زندگی بهم میخوره…آیا من واقعا افسردگی گرفتم؟
سلام به شما دوست عزیز
قابل درک هست که تجربیات گذشته می تواند برای شما با فشار روحی زیادی همراه بوده باشد اما دقت کنید که زندگی سرشار از تجربیات خوشایند و ناخواشیند هست انسان احساسات مختلفی از شادی تا غم و اندوه را تجربه می کند و در این مسیر نمی توان تنها یک مسیر را تجربه کرد در کنار تمامی این تجربیات بهتر است که انسان بتواند به خود فرصت تجربه و گذشتن بدهد گاهی تجربیات بسیار تلخ و دردناک خواهند بود اما اگر زاویه دیدمان را مقداری تغییر بدهیم و بپذیریم که این تجربیات جزی از زندگی ما می باشد می توانیم از کنار آن بگذریم و مسیر زندگی را ادامه بدهیم .
در زمان فعلی بهتر است که به صورت حضوری به روانشناس مراجعه داشته باشید میزانی از علایم افسردگی در شما مشاهده می شود اما در این مورد بدون مصاحبه بالینی نمی توانیم تشخیص گذاری داشته باشیم اما آنچه از اهمیت برخودار می باشد این است که شما شرایط روحی خوبی ندارید و با هر تشخیص گذاری نیاز است که شما بتوانید مسیر بهتری را تجربه کنید .
عشق و دوست داشتن برای انسان ها معناهای متفاوتی دارد و اینکه معنای ذهنی شما چیست در این مسیر تاثیر زیادی می گذارد بهتر است دقت کنید که در این موراد شما به احساسات خودتان احترام بگذارید چون دوست داشتن و دوست داشته شدن یک امر طبیعی در زندگی هر انسانی هست و قابل احترام حتی اگر از طرف فرد مقابل مودر پذیرش قرار نگیرد شما در مکان و زمان های دیگر و با افراد دیگر در قالب های مختلف می توانید این احساس را تجربه کنید .
شما با بهبود شرایط روحی خود می توانید مسیر رشدی بهتری را تجربه کنید .