تردید در دوران عقد
سلام
بنده خانم هستم 18 سالمه حدود 3 ماه هست که با شخصی که هیچگونه علاقه ای بهش ندارم عقد کردم کردم بنا به دلایلی آشنایی در عرض یک هفته صورت گرفت و سریع عقد کردیم ، بنده راضی نبودم چون به سرعت صورت گرفت ولی توکل کردم به خداوند بزرگ و به دلیل اینک نامزدم شخص دین داری هست و خانواده خوبی داره قبول کردم (به گفته دیگران که عشق و علاقه بعد بوجود میاد) ، انتخابم عاقلانه بود و براساس عشق و علاقه نیست
الان دوماهه که همش تو فکرم خیلی اذیتم و به زندگی قبلم فکر میکنم و اینده رو اصلا در کنار نامزدم نمیتونم تصور کنم ، نامزدم بهم علاقه پیدا کرده ولی من نمیخام بیشتر از این وابستش کنم و بهش ظلم کنم و از عشق در زندگیش محرومش کنم درواقع اگر به زندگیم ادامه بدم و زیر یه سقف زندگی کنیم هم به خودم ظلم میکنم هم ب خودش ، چون حس میکنم آمادگی ازدواج ندارم
واقعا متحیرم و آرامش درونی ازم گرفته شده و دچار سردرگمی شدم خواهشمندم راهنماییم کنید
سلام به شما دوست عزیز
احساساتی که دارید قابل احترام هست اما عزیزم در این مسیر نیاز است که شما در این مسیر هیجانی تصمیم گیری نکنید و سعی کنید که با مراجعه به روانشناس به صورت حضوری شرایط روحی ، معیارهای ، مسیر زندگیتان ، نوع ارتباطی که دارید و… را بررسی کنید تا بتوانید در این مسیر تصمیم گیری بهتری داشته باشید .
بهتر است در همین دوران عقد در مورد این سردرگمی تصمیم گیری کنید چون بله با این شرایط وارد زندگی مشترک شدن مورد تایید نیست اما بهتر است که با بررسی دقیق در این مرود تصمیم گیری داشته باشید .