تردید و دودلی در ازدواج

۱/ خودم ۲۱ سال و نامزدم ۲۸ سال
۲/ خانواده دار بودن،مسئولیت پذیری و شغل مناسب،پختگی و فهم ایشون،وضع مالی نسبی برای شروع زندگی،مهربونی و درک تفاوت های زن و مرد و منطقی بودن ایشون،مورد تایید بودن از نظر خانواده،هم کفم بودن از نظر فرهنگ و اقتصادی
از آشناهای دور خانواده مادرم هستم و چندین سال هست که با خانواده ایشون رفت و آمد داریم و از قدیم ایشون و خانوادشونو میشناسیم
۴/ زمان هایی که بنظرم از نظر ابراز احساسات متعادل هستند و کمتر رفتار افراطی دارند،زمان هایی که باهم بحثمون میشه و خبری ازشون ندارم یه حس دلشوره و نگرانی دارم و دلم میخواد باهم حرف بزنیم،وقتایی که منزل ما هستند در باقی موارد حس خوبی ندارم مثلا تو خونه ی خودشون یا تنها بیزون رفتن که فکر میکنم بخاطر کارا و رفتارای خودشون در ابراز محبت به من باشه که این حسو دارم و یا مقایسه قد ایشون با دیگران چون فکر میکنم اگر بلند تر بودند اون حس خوب و مرد بودن برای من بیشتر میشد
۵/ اخلاقشون و این زیادی بودن ایشون از روز اول که منو همه حوره مطمئن کردند که هستند و اینکه بعد از جلسه بله برون قد ایشون برای من خیلی مهم شد و جثه و همه این چیزا قد من ۱۶۰ و ایشون ۱۷۱
خانواده م به شدت اصرار دارند که نباید این مورد رو از دست بدم خودمم فکر میکنم گزینه خوبی باشند برای زدگی ولی این حس های متناقض و این مقایسه ها منو میترسونه و نمیدونم که اگر ادامه بدم حسم درست میشه؟ خیلی گنگ و گیجم