تنهایی، اضطراب

سلام من یک پسر 18-19 ساله و تنها هستم هیچ دوستی ندارم از بچگی همش تو خونه بودم و…
خیلی اضطراب دارم بابت هزار جور مسئله
همش انگشتام رو میشکنم پوست لبم رو میکنم با موهام ور میرم و…

هیچ کس نیست یکم باهام صحبت کنه آرومم کنه شاید تازه بدترم هم بکنن! افراد خونواده رو میگم

یک دختر همسایه داشتیم هم سنم بود خیلی بهش فکر میکنم با اینکه کلا یک سا همسایه بودیم و بیشتر از دو سه بار ندیدمش و اصلا چهره اش رو خوب یادم نیست
اما چند دفعه فکر کنم خوابش رو دیدم و همش بهش فکر میکنم وقتی میرم بیرون ارزومه ببینم و مثلا سلام علیک بکنه یا وقتی میرم مغازه باباش فقط بخاطز دیدن اون میرم ولی هیچ وقت ندیدمش از 2 سال پیش!

خییلی دنبالش گشتم تو اینترنت
تا اینکه یک جا پیداش کردم ولی جوابم رو نمیده من البته خودم رو معرفی نکردم فقط گفتم آشنا هستم اونم میگه صحبت نمیکنه!

راستش خسته شدم
بنظرشما چکار کنم؟
منم دوست دارم یک دختر پیشم باشه چرا نباید باشه؟ چرا توی فامیل هم نباید یک دختر باشه؟ چرا؟ این همه آدم زن دارن یا دوست دختر دارن کیف میکنن!
یا لااقل همه یکی دو تا دختر دارن که باهاش چت بکنن و پیام بدن من بیچاره همش تنهام
بنظر شما چکار کنم؟ اون دختر هم جواب نمیده خودم هم معرفی کنم ممکنه آبرومون بره تازه اصلا نمیدونم خوشم میاد ازش یا نه چون یادم رفته اصلا چهره اش رو و خیلی کم دیدمش
چکار کنم؟؟ میخوام یکی پیشم باشه باهام حرف بزنه خسته شدم از این زندگی بخدا! دانشگاه هم یکسال عقب افتاده و پشت کنکوریم الان!
ممنون