حرص خوردن کودک
سلام خسته نباشید
دختر یکساله ای دارم زمانی که چیزی برخلاف میل اون باشه مثل ندادن وسیله ای که مناسبش نیست .البته من تا جایی که امکان داشته باشه بهش اجازه دست زدن و کنجکاوی کردن و کشف کردن رو میدم اما یه جاهایی واقعا خطر تهدیدش میکنه مثل چاقو و…به این صورت حرص میخوره که یه حالت لرزشی میگیره و میخواد که گاز بگیره دخترم نمیتونه حرف بزنه ایا این حرص خوردن طبیعیه و بخشی از فرایند تکامل رشد احساسات کودک هست یا خیر
و اگر خیر چگونه به کودک یکساله ای که فقط مفاهیم ساده ای مثل نه و خداحافظ و بده به من رو متوجه میشه نه بیشتر اموزش بدم که نباید حرص بخوره و زندگی پر از مشکله که حرص خوردن نه تنها کاری رو درست نمییکنه بلکه فقط به خودت اسیب میزنه
درباره ی گاز گرفتنش هم قبلا خانواده برای بیان احساسات و ابراز علاقه زیاد از گاز استفاده میکردن اما بعدا فهمیدیم که کار درستی نیست و دیگه مدتیه که کسی اونو گاز نگرفته.
اوایل که میخواست دندون دربیاره چون لثش خارش میکرد و دلش مخواست گاز بگیره ما هم ممانعت نمیکردیم.دندون هم که در اورد اجازه میدادیم تا گاز بگیره چون درد انچنانی نداشت و لذت بخش بود و شده بود برامون مثل یه بازی.الانم که عصبانی میشه و حرص میخوره دوس داره که گاز بگیره وما ممانعت نمیکنیم.اما هیچ وقت سینه رو گاز نمیگرفت تا اینکه دو باری این کار رو کرد و با محروم کردن کودک ازسینه در عرض چند ثانیه فهمیدکار درستی نیست بدون داد و بیداد یا دعوا.
من نگران ایندشم که دندونای بیشتری در میاره و خب مسلما غیر قابل تحمل میشه گاز گرفتنش و همچنین حرص خوردنش.اصلا ممکنه زمان دعوا با همسن و سالاش حرص بخوره و گازشون بگیره که این هم به خودش و هم به دیگران اسیب میزنه ویا در اینده یه ادم عصبی بشه که سر هر مشکل کوچیکی حرص بخوره و جوش بیاره
به نظرتون بهترین شیوه تربیتی تو اینشرایط با این سن و سال چیه
در ادامه این هم اضافه کنم که دوتا خواهر بزگترهم داره ۱۸و۱۴ ساله که اکثر مواقع درحال دعوا کردن هستند فحش میدهند و گاهی هم کتک کاری میکنند که فکر میکنم این موضوع هم بی تاثیر نباشه اما رابطشون با کودک به شددددددت عالیه
با سلام خدمت شما دوست عزیز
نگرانی شما در این زمینه قابل درک است اما توجه داشته باشید که کودکان و خردسالان هم مانند بزرگسالان هیجانات واحساساتی مانند خشم را تجربه می کنند و به هرحال واکنش هایی را هم ابراز می کنند.
بنابراین ابراز واکنش هایی که بیانگر خشم و ناراحتی هستند به خصوص در مواقعی که آنها را از کاری منع می کنیم، کاملا طبیعی است.
اما این واکنش ها گاهی ممکن است ناکارآمد و اسیب رسان باشد مانند همین گاز گرفتن که در این شرایط باید به کودک اعلام کنیم که این کار ممنوع است.
البته بدون تنبیه و پرخاشگری و با قاطعیت باید برای کودک حد و مرز تعیین کنیم تا بداند مجاز به انجام هر رفتاری نیت و آسیب زدن و به خودش یا دیگران هم جزو همین خطوط قرمز هستند.
کودکام در برخی مواقع از این رفتارها برای جلب توجه هم استفاده می کنند زمانی که دریابند اینگونه رفتارها توجه اطرافیانشان را بر می انگیزد، بنابراین خوب است در کنار آن، زمانی که به شیوه درست رفتار می کند هم به او توجه ویژه کنیم تا متوجه آن باشد ولی به گونه ای که بتواند بین آنها به مرور تمایز قائل شود.
به طور کلی آموختن رفتارهای درست به جای منع کردن از رفتارهای نادرست معمولا پیشنهاد و راهکار بهتری است.
نکته مهم دیگری که می تواند کمک کننده باشد این است که توضیح دادن و توصیف هیجانات و احساسات به کودکان به خصوص زمان که حرف زدن را می آموزند بسیار مهم است.
از این طریق آنها می توانند با نام گذاری احساساتشان با آنها آشنا شوند و بتوانند بهتر آنها را در وجود خودشان بپذیرند و باعث تسهیل روند مدیریت و پذیرش احساسات و هیجانات ناخوشایند در آنها بشود که با دریافت همدلی اطرافیان بهتر هم خواهد شد.
اینکه ما از روی یک رفتار آینده بد و ناخوشایند و آسیب زایی را برای فرزندمان متصور شویم و بعد نگران شویم که یکسری افکار هستند با محتوایی به همراه پیشگویی منفی و خاصیت ذهن است و مشخص است که باید با آگاهی از افکارمان به آن دسته از آنها بها دهیم که بتوانند برای ما کمک کننده و راهگشا باشند.
فرزندان ما در هر برحه ای ممکن است رفتار خاصی پیدا کنند که پس از مدتی با درایت و صبر و برخورد درست اطرافیان آن رفتار کمرنگتر شده و به مرور از بین می رود.
گاهی ممکن است به خاطر یکسری ویژگی های سرشتی برخی بچه ها حساستر باشند و از نظر هیجانی متفاوت باشند اما مهم این است که به مرور با شیوه های کارآمد ابراز این احساسات و کنارآمدن آنها آشنا شده و بیاموزند اما نمی توان این احساسات را به کلی حذف کرد چرا که جزوی از واقعیت بیرونی هستند، به خصوص احساس ناکامی که به معنای نرسیدن به آنچه می خواهند است.
بنابراین بهتر است با وجود توجه به رفتارها و تلاش برای هدایت درست آنها، تسلیم افکار منفی و ناخوشایند خودتان در این زمین نشوید.
همچنین می توانید برای دانستن نحوه درست برخورد و رفتار در مواقع خاص و در سنین متفاوت، با یک روانشناس متخصص در این زمینه در تماس باشید و در حوزه فرزندپروری اطلاعات لازم را به دست آورید.