سلام من یه دختر بیست ساله هستم و نامزدم هم بیست و هفت ساله حالا مسئله ای بین ما پیش اومده که باعث شده در رابطه ما ناراحتی بوجود بیاد قضیه از این قرار بودکه داشتیم برای سکس اماده میشدیم که ایشون از من خواست رژم رو پاک کنم منم گفتم خیلی خب یه دستمال نم دار به من بده که خب رژم بادستمال پاک نشد ایشون رفت الکل زد رو دستمال و اصرارکه بیا با الکل رژت رو پاک کن اماخب من گفتم نه الکل خطرداره من به لبم نمیزنم ایشون گفتن خواهرمن میزنه به پوستش عمه من میزنه…خلاصه از ایشون اصرار از بنده انکار حالا اینم بگم که من گفتم کرم مرطوب کننده بیار تا پاک کنم اما خب نداشتن و اصلا فرصت اینکه من پاشم برم لبم رو بشورم هم ندادن و کلا اصرار داشتن با الکل پاک بشه خلاصه من حاضر نشدم با الکل پاک کنم و ایشون گفتن یعنی تو به من اعتماد نداری به حرف من گوش نمیدی من گفتم خب وقتی من میدونم الکل برام بده چرا باید گوش کنم ایشون هم میگفتن بخاطرمن باید انجام میدادیو….حالا اینها همه به کنار رفتار بعدی ایشون این بود یه دفعه گفتند اصلا نمیخام رژت رو پاک کنی پاشو لباساتو بپوش ببرمت خونتون نمیخام باهات سکس کنم و خودش لباساشو پوشید و رفت از اتاق بیرون…
الان که دو روز از این قضیه میگذره ایشون قبول نمیکنه که رفتارش کودکانه بوده و توجیحش اینه که من عصبانی شدم من عصابم خورد شد من دوستداشتم تو ازم حرف شنوی داشته باشی من با این کارت حسم پریده که نخاستم سکس داشته باشم
همه این اتفاقا هم در روزی افتاذ که من بشدت خسته بودم و خودم چندان تمایلی اون روز به رابطه جنسی نداشتم اما چون میدونستم ایشون احتیاج داره و نیازش رو ابراز کرده بدون هیچ مخالفتی رفتم پیشش اما خب در نهایت این اتفاق افتاد
حالا از نظر شما ایا رفتار من اشتباه بوده؟؛
ایا من باید حتی اگر دوس ندارم هر موادی رو به لبم یا صورتم بزنم ولی چون ایشون میگه باید انجام بدم که حرف شنوی یا دوست داشتنمو بهشون ثابت کنم؟!
یا ایا ایشون که توجیحشون واسه رفتار و قهر ناگهانیشون پریدن حسشون و عصاب خوردیشونه که مسببش رو من میدونه کار درستی کرده؟! حق همچین رفتاریو داشته؟
ایا من به عنوان کسی که این رفتار باهاش شده نباید ازش بخام اشتباهش رو بپذیره؟!