سلام،خدا قوت،من متولد ۷۸ هستم،دانشجو رشته پزشکی سال دوم هستم،احساس می کنم از نظر عقلی و عاطفی اون قدر بلوغ دارم که بتونم یه زندگی رو اداره کنم،خونواده هم خیلی قبولم دارن و پدرم از لحاظ مالی کامل حمایتم می کنه، ولی از هر کی پرسیدم گفتن تا درامد مستقل نداری سراغ ازدواج نرو دختر حتما به روت میاره که اویزون خونواده و پدرت هستی.پدرم پزشکه می دونم تو رشته مون چه خبره،حالا حالاها قرار نیست درآمدی داشته باشم،پدرم سر همین موضوع ۳۲ سالگی ازدواج کرده،اصلا نمی خوام تا اون موقع صبر کنم،نمی دونم شاید حرفام یکم گنگه امیدوارم منظورم رو بگیرین،باید چه کنم،رو پول پدرم حساب کنم،تا چندسال صبر کنم؟به قران ادم بی غیرتی هم نیستم که بشینم خونه پول پدرمو بخورم ولی درسای پزشکی خیلی سنگینه وقتی برا کار نمی مونه گرچه فکر نمی کنم کاری هم برام باشه با این اوضاع مملکت،یه دوره مشاوره درسی کنکور بودم خیلی تایم می گرفت درسام داشت افت می کرد،به نظرتون چیکار کنم باید بکنم؟