1
دعوای زناشویی
سلام.منو شوهرم ۴ساله ازدواج کردیم یه پسر ۳ ساله داریم.متاسفانه هربار بحثمون میشه شوهرم قهرمیکنه من تحمل سکوتشو ندارم هی گریه میکنم.همش من برای آشتی پا پیش میزارم.هم خودم خسته شدم هم اون.میگه گریه هات تکراری شده ولی بخدا دست خودم نیست دلم میگیره بغض میکنم.برای پسرمم اذیت کننده اس.چکارکنم که دیگه موقع قهر سمتش نرم خودش بیاد؟یا هی گریه ام نگیره
سلام به شما دوست عزیز
قابل درک هست که این شرایط برای شما و همسرتان با فشار روحی زیادی همراه شده است اما دقت داشته باشید که به نظر می رسد مسیر ارتباطی بین شما و همسرتان تا میزان زیادی قطع شده است به همین دلیل هم ایشان از راحل قهر و شما گریه استفاده میکنید و خب این حالت باعث می شود که مسیر تعامل بین شما در زمان روبرو شدن با مشکلات وجود نداشته باشد.
در این مسیر خب این سبک رفتاری هردوی شما میتواند در کنار یک الگو رفتاری و تعاملی بودن برای کودکتان باعث فشار روحی برای او هم به دلیل بحث های مکرر و مشاهده این شرایط شود. بهتر است تا جای ممکن در مقابل او از بحث و قهر و گریه استفاده نکنید.
بهتر است یک دوره زوج درمانی را شما و همسرتان در کنار هم تجربه کنید تا بتوانیم به شما کمک کنیم در زمان روبرو شدن با مشکلات در مسیر تعاملی و با صحبت بتوانید در مورد مشکل ایجاد شده باهم به نتیجه گیری برسید.
سعی کنید که شما از مسیر قهر و یا گریه استفاده نکنید شما میتوانید در مورد احساسات خود صحبت کنید و حتی گریه هم کنید اما این گریه کردن نباید باعث قطع مسیر ارتباطی شود .با شوهرتان صحبت کنید تا دلیل ناراحتی اش را بفهمید؛ پس از یافتن دلیل ناراحتی اش، قادر خواهید بود تا بهترین روش برای کنترل آن را بیابید. راه حل شما برای مقابله با حال بد شوهرتان دارای اهمیت بسیار زیادی است. به تن صدا و زبان بدنتان توجه کنید و از در نگرانی و اهمیت وارد شوید و خود را عصبی و آماده مجادله و اتهامی نشان ندهید.
خوب فکر کنید و زمان هایی که شوهرتان رنجیده و با شما قهر کرده است را مرور کنید. دلیل آزردگی او از شما در هر مورد چه بود؟ این دلیل ممکن است برای شما بسیار پیش پا افتاده و غیرمنطقی باشد اما به هرحال میتواند نشانه هایی در اختیار شما بگذارد که با حساسیت های همسرتان بیشتر آشنا شوید اینکه هردوی شما بتوانید نسبت به هم به شناخت بهتری برسید در مسیر زندگی مشترک کمک زیادی به هردوی شما خواهد کرد.
مادامی که دو طرف رابطه به شکلی فعال، موقعیت ابراز خواسته های از طرف مقابل را فراهم ننمایند تا در این فرایند، تفاوتهای غیرقابل چشم پوشی به دست فراموشی سپرده شوند، هیچ رابطه ای رضایت بخش نخواهد بود. روشهایی برای بیان دغدغه ها، بدون ایجاد مجادله یا قهر وجود دارند که البته اصولا بی حاصلاند. پس به دنبال موقعیتی باشید که در آرامش با همسرتان به صحبت بپردازید.
این مکالمه باید به مانند تمامی مباحثات دیگر، در فضایی به دور از تشنج و در آرامش برگزار شود. هرکدام از شما باید بدون قطع سخنان طرف مقابل، به حرفهایش گوش کنید. وقتی قصد بر جلب توجه همسرتان به سوی مشکلی را دارید، همیشه خواستهتان مبتنی بر تغییر را با قدرانی آغاز کنید – برای مثال چه خوب میشود اگر و … ؛ نهایتا باید خواستهتان را به نحوی بیان کنید که بیشتریم تاثیر را داشته باشد. برای مثال میتوان چنین بیان کرد که: “می دانم که این اواخر کمی با هم مشکل داشتیم و کنار نمی آمدیم و همین مساله باعث ناراحتی و عصبانیت من شده است. میخواهم احساس نزدیکتری به تو داشته باشم. اما اینکه صحبت نمیکنی تا مشکل را با هم حل کنیم، مرا آزار میدهد و فکر نمی کنم که برای تو هم خوشایند باشد.”در این حالت میتوان امیدورا بود که همسر شما نیز به مرور بجای قهر از صحبت استفاده کنند و نگران ادامه دار شدن بحث و یا مقصر بودن و… نباشند
حال باید خواسته خود را بیان نمایید و باید کاملا معین باشد. به شوهرتان نگویید که این کار را نکن؛ از او به طور مشخص کاری را که میخواهید تا مشکل را برطرف نماید، بخواهید. حس شنیده شدن از طرف مقابل و حس آزادی بیان درخواست آنچه مد نظر است، منجر به ایجاد نزدیکی خواهد شد. هیچوقت برای دست کشیدن از بازی کناره گیری و بازگشت به یک ازدواج واقعی دیر نیست.
دقت کنید که این موراد راحل های کلی می باشد و خب بهتر است که هم با شما و هم همسرتان در مسیر تعامل مستقیم صحبت شود پس تجربه زوج درمانی را بهتر است با همسرتان بدون سرزنش و یا به دنبال مقصر بودن در میان بگذارید.