من حدود دوسال هست که با آقایی رابطه دارم از اشناهامون هستن.. من ۲۲ سالمه و اون ۲۷ سال
ما هیچ مشکلی باهم نداریم همیشه حالمون باهم خوب بوده فقط اینکه ایشون روی بعضی مسائل حساسن مثل پوشش و ارایش و رفتار با جنس مخالف
دو سه بار پیش اومد که من نتونستم اینهارو رعایت کنم و براش دلخوری پیش اومد. بعد از هر مشکلی که پیش اومد برام توضیح میداد و میگفت من بدبین نیستم فقط همجنس خودمو بهتر میشناسم و میدونم چه خطرایی برات داره.. اوایل لجبازی میکردم و میگفتم نه من همینجوری ام باید آزادی داشته باشم تو زیادی حساسی.. تا اینکه واقعا به این نتیجه رسیدم یه سری کارام اشتباهه و توی رابطه نباید انجامشون بدم و همه ی مردا این غیرتو دارن.. تا اینکه بازم من ناخواسته باعث شدم ناراحت بشه و یه عکس از خودم تو اینستا گذاشتم ینفر پیام داد و مزاحمم شد منم جوابش رو دادم . وقتی فهمید خیلی عصبانی شد و گفت که این بار چندمه داری این کارو میکنی و منم معلم نیستم هربار بهت دیکته کنم چیکار کن چیکار نکن…گفت که ازین به بعد من خودمو میزنم به بیخیالی توهم هرکاری دوست داری انجام بده..
خیلی باهم حرف زدیم و من متوجه شدم هربار با کارام باعث شدم دلش بشکنه و اعتمادش بهم کمتر بشه… یکبار باهم رفته بودیم بیرون و من همش به میز بغلی که یه عده پسر بودن نگاه میکردم ولی خداشاهده منظور خاصی نداشتم . حالا میگه که تصویر اونموقع که من جلوت بودم ولی تو اونارو نگاه میکردی همش جلو چشممه و نمیتونم فراموشش کنم.. میگه تو هربار با کارات یه زخمی بهم زدی الان دیگه بریدم و کم اوردم.. من ازش خاستم بهم فرصت بده تا بتونیم مشکلمون رو حل کنیم .. بنظرتون من باید چکار کنم که اون اتفاقای گذشته رو فراموش کنه و اعتمادشو دوباره برگردونم؟؟؟
بنظرتون این رفتارای منه که اشتباهه و خیلی خودخواهانه عمل کردم ؟؟