رفتار زننده مادرم
سلام خسته نباشید
من ۱۹ سالمه پدر و مادرم جدا شدن از هم و با مادرم زندگی میکنم
اما از ابتدای زندگیم همیشه زیر بار اجبار بودم و هیچوقت نتونستم خودم واسه خودم راهی انتخاب کنم
انتخاب رشته دبیرستانمو بزور تجربی کردن در صورتی که من هنر دوست داشتم و این زندگی منو نابود کرد.
من ۱۰ ساله نوازنده حرفه ای گیتار کلاسیک و اخیرا گیتار الکتریک هستم و در حال حاضر دارم اولین البوم خودمو تهیه میکنم
مدرک دیپلم زبان انگلیسی هم دارم
این دوتا روهم خودم زور زدم تا به اینجا رسیدم!
مادر من خونه رو با پادگان اشتباه گرفته بزور منو مجبور به رفتن به راه هایی میکنه که علاقه ای بشون ندارم در واقع ارامش رو ازم گرفته نمیشه یک روز من با ارامش سرمو رو بالش بزارم بخوابم
همش دوست داره حرف حرف خودش باشه و کاری که دوست داره رو انجام بدم. یعنی به عنوان یک ادم ۱۹ ساله حق انجام هیچ یک از کار های دلخواهمو ندارم و مادر من دائم در حال درست کردن بحث و دعوا هست و همچنین دائم در حال مقایسه من با بقیه
همش میگه دختر فلان همکارم پزشکی قبول شده خاک تو سرت تو هیچی نمیشی از دختر کمتری و…
من دیگه ازین شرایط خسته شدم و به هیچ وجه نمیتونم تحمل کنم
لطفا کمکم کنید بگید چیکار کنم بخدا خسته ام دیگه توان بحث و دعوا ندارم
با سلام خدمت شما دوست عزیز
دقت کنید که مادرتان با ایجاد این شرایط سعی دارند که شما را به مسیری که از نظر خودشان برای موفقیت و پیشرفت شما بهتر است هدایت کنند اما نیاز است که ایشان به علایق و استعدادهای شما نیز توجه داشته باشند تا امکان موفقیت شما بیشتر شود .
شما چگونه در مقابل ایشان واکنش نشان می دهید و درخواست و نیازهای خودتان را با ایشان در میان می گذارید؟
حقیقتا اوایل سعی داشتم این مسئله رو جا بندازم که انسان ها با هم فرق میکنن و مسیر زندگی من حتما قرار نیست مثل بقیه باشه.
چون واقعا من دوست دارم خودم مسیر خودم رو انتخاب کنم و پای همه مشکلاتش هم می ایستم
اما جدیدا وقتی میاد بالاسرم شروع میکنه حرف زدن و داد و بیداد کردن من اصلا چیزی نمیگم و به کار خودم ادامه میدم
بهتر است در احترام سعی کنید به ایشان بیان کنید که نگرانیشان را درک می کنید اما نیاز دارید که ایشان نیز به علایق شما توجه داشته باشند تا بتوانید از ایشان به عنوان یک راهنما مشورت بگیرید .
اینکه شما نشان بدهید نگرانی ایشان را درک می کنید می تواند به بهبود مسیر رابطه شما کمک کننده باشد.
من همه تلاشمو میکنم که ثابت کنم به مسیری که بش علاقه دارم ادامه میدم اما متاسفانه هیچوقت از طرف پدر یا مادر درک نمیشم و اونا فکر میکنن که همه چی با درس خوندن حل میشه
اقای مشاور من از شما میپرسم: وقتی هیچ علاقه ای به رشته های پزشکی و… ندارم بنظر شما اگر برم پزشک بشم ایا پزشک خوبی میشم برای این مردم؟ قطعا نه چون هیچ علاقه ای به این کار ندارم! درواقع هیچ یک از رشته های تحصیلی مورد علاقه من تو دانشگاه های ایران موجود نیست!حتی رشته های موسیقی دانشگاه هامون به شدت محدودن و جای خیچ پیشرفتی نیست! با این حال من هر روز سر مسئله درس با خانواده درگیرم!
من حتی خودم نشستم کلی از درس های دانشگاهی موسیقی کنسرواتوار های مطرح جهان رو خوندم چون بهش علاقه دارم! اما وقتی هییییچ علاقه ای به خوندن فیزیک و زیست و شیمی ندارم روزی ۱۲ ساعت هم بخونم هیچ نتیجه ای بجز تلف کردن وقت من نخواهد داشت
پدر من هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اهواز هست مادرم هم مدیر گروه یه بخشی از دانشکده بهداشت محیط تو همون دانشگاه
مشکلشون اینه که همکاراشون بچه هاشونو مجبور به خوندن رشته های پزشکی میکنن ولی من به این موضوع جواب رد میدم و حس میکنن بین همکاراشون افت داره اگه بگن بچشون موسیقی دوست داره!
حرفهای شما قابل درکمی باشد بهتر است در اینمورد به همراه مادر و یا پدرتان به صورت حضوری برای بررسی استعداد تحصیلیتان به نشاور مراجعه داشته باشید تا در مورد استعدادهای شما و مسیرها و علایقتان اطلاعات بیشتری در اختیار خودتان و والدینتان قرار گیرد تت در این مسیر هر سه شما بنا بر اطلاعات تصمیم گیری کنی