رفتار عجیب والدین
سلام من دخترم ۱۶ سالمه
توی شهر شیراز توی محله بالا شهر توی یه خوانواده تقریبا ازاد و غیر مذهبی زندگی میکنم ، تو خوانواده ما تقریبا همچی ازاده مثلا تا حدی که تو مهمونیا مشروب میخورن و …
همچی ازاده بجز بیرون رفتن من …
خوانواده من بعضی وقتا نمیزارن حتی ۳ هفته ای یبار برم بیرون
کلا به شدت ادمای گیری هستن نه میگن چرا نه …
من اجازه ندارم هیچ چیز واسه هیچکس تعریف کنم و بفهمن دعوام میکنن
اخلاق و گیر های عجیبی دارن و من واقعا خسته شدم
الان ۲ ماهه هیچ دوستیمو ندیدم و فقط تو جمع های فامیل اونم فقط ۲ بار رفتم
فقط منو میفرستن کلاس پیانو و زبان
باید حتما با خودشون برم و با خودشون بیام
واژه ازادی برام تعریف نشده
عملا دیگه دلیلی برای زندگی ندارم
باهاشون نمیشه حرف زد تا میگم چرا میگن :
گفتم نه ! یعنی نه ! و داد و بیداد.
توی گذشته هیچ اتفاقی نیفتاده که بخوان بهم اعتماد نداشته باشن. و از کمتر بهشون نگفتم تاحالا!
(دختر عمم که همسن منه انقد ازاده که میره سر کار )( و هممون معتقدیم دختر خوبیه و هچ مشکلی نداره )
من باید چیکار کنم؟
سلام به شما شیرین جان
اینکه شما در این سن بخواهید با دوستان خود بیشتر ارتباط داشته باشید یک امرطبیعی هست اما خب عزیزم دقت کن که اگر شما این سبک زندگی آزادانه برای پدر و مادر را تجربه می کنید و مشاهده می کنید خب در هرصورت نیاز است که به شرایط سنی نیز توجه داشته باشید در هرصورت شما در سن نوجوانی قرار دارید و این باعث می شود که نگرانی های آنها نسبت به شرایط فعلی و آینده شما افزایش یابد .
در این مسیر نیاز است که در احترام و بدون هیچ گونه مقایسه ای سعی کنید که با بیان درک نگرانی آنها برای شما و مسیر رشدی که دارید در مورد احساسات و نیازها و توقعاتی که از آنها دارید با آنها صحبت کنید و احساسات خود را بیان کنید .
در این مسیر یک میزان تعامل با دوستان و داشتن برنامه های هدفمند و در مسیر رشدی به شما کمک می کند تا به همه نیازها و مسیر توجه داشته باشید .
در این مسیر در صورت امکان به صورت حضوری به روانشناس مراجعه کنید تا با پدر و مادر شما نیز صحبت شود.