رفتار های خانواده
سلام. خسته نباشید . من یک نوجوان ۱۸ ساله هستم و نزدیک یک ساله از رفتار خانواده کلافه ام اونااا یه طوری با من رفتار میکنن که من یه بچه ۵ ساله ام هیچی نمیفهمم ! و کلا نیستم تو باغ! فک میکنن واسه خودم هدفم ندارم اصن تو خونه حالم خوب نیست به نظرم هوای خونه خشک و گرفتس وقتی میرم بیرون اصن دوس ندارم برگردم حس میکنم پرنده ای در قفسم ! فک میکنن دوست پسر دارم در حالی خوشم نمیاد تز این داستانا. قلبم میگیره وقتی به این چیزا فک میکنم چ کلی ناراحت و کلی ناراحت میشم !ولی وقتی میرم جایی اصلا دلم تنگ نمیشه براشون ! قبلا دکتر طب سنتی میرفتم واسه مشکلاتی که داشتم اون گفت من مشکل روحی دارم و به نظرمم همین طوره چون هرکاری میخوام کنم احساس میکنم اینا منو گرفتن! میدونم نگرانم هستن و اینا ولی من اینطوری اصلا خوب نیستم و دوس دارم برم از خونه!!!!!!!
با سلام خدمت شما دوست عزیز
نیاز شما به استقلال و آزادی و مورد توجه و احترام بودن قابل درک می باشد اما نیاز است به این نکته نیز توجه کنید که در هر حالتی خانواده سعی می کنند شما را به مسیری هدایت کنند که در آن امکان پیشرفت بیشتری برایتان وجود داشته باشد البته از دیدگاه خودشان و شما نیز بهتر است در احترام و با بیان درک نگرانی های آنها سعی کنید احساسات و نیازهای خودتان را با آنها در میان بگذارید تا بتوانید تصمیم گیری بهتری داشته باشید .
۱٫ از نظر روحی زمانی که در بین دوستان خودتان هستید چه احساسی دارید؟
۲٫ عملکرد درسی و خلقی شما چگونه می باشد؟