سردرگم برای طلاق

سلام دوست عزیز
بابت شرایط پیش اومده واقعا متأسفم.
دوست من این زندگی دیگه برای شما زندگی بشو نیست…قانونی اقدام کنید و طلاقتون رو بگیرید.
اگه دلتون واسه همسرتون میسوزه هم میتونید مهریه تون رو ببخشید.ولی جدا بشید.
بچه که ندارید؟

سلام و خسته نباشید.من خانمی ۳۱ ساله هستم و ۶ ساله که ازدواج کردم و یک دختر ۳ساله داریم.حقیقتش من با همسرم از طریق دوست دبیرستانم آشنا شدیم یعنی همسرم پسر خاله دوستم میشه.من قبل از آشنایی با همسرم تجربه ای تلخ داشتم و حقیقتش برای فرار از اون شرایط روحی بد و فرار از محیط خونه که سخت تر بود برام چون پدر . مادرم دوست شدن منو با یه پسر نمیپذیرفتن من برپایه دلسوزی همسرمو انتخاب کردم و دوستش نداشتم و البته فرار از موقعیتم.که البته همسرم وانمود کرد که مثل یه مرد پشتمه و هوامو داره.و چون پدرم معتقد بود دختر بعد از عقد باید سریع بره خونه شوهر.ما فقط چند ماه عقد بودیم و بعد ازدواج کردیم.ولی من از همون روز اول با کمبودهای همسرم کنار اومدم چه از نظر مالی و چه از نظر اینکه منو در مقابل خونوادشون تنها میزاشتن و هیچوقت تا به الان توان ایتادگی در مقابل خونوادشونو نداشتن و ندارن.و من همیشه تنها بودم چه از نظر حمایت از طرف همسرم چه پدرم.حالا ما به مشکل خوردیم چون ۴ساله که من تمایل ندارم که با همسرم همبستر بشم و همسرم به یقین رسیده که دوستش ندارم .هردو به این نتیجه رسیدیم که طلاق توافقی بگیریم. ولی پدر من مانع میشه به خاطر دختر من .من الان باید چیکار کنم؟لطفا منو راهنمایی کنید زندگی برای من جهنمه و با وجود بچم من دارم کم میارم.من ۱۰۰ درصد همسرمو دوست ندارم.ولی پدرم اصرار داره که من باید به زندگی باهاش ادامه بدم حتی اگر فقط اسم شوهر روی من باشه بسه.لطفا کمکم کنید.سپاس