سلام من 7 ساله که ازدواج کردم اوایل با عشق ازدواج کردیم نمیدونم شایدم فقط ی احساس کوتاه بود که فکر میکردیم عاشق هم هستیم ولی خب فعلا اینطور برداشت میکنیم از اول ازدواج دعواهای زیادی میکردیم به هر دلیل…که طبق معمول بیشترینش خانواده ها بود…هر دوی ما خیلی زیاد روی خانواده هامون حساس بودیم و نا گفته نماند خیلیییییییییییی لجباز ولی مشکل اصلی ااین نیست…مشکل ما اینه که من شدیدا کینه ای هستم و اون خیلییییییییییییییی فراموشکار اون کارهای بدیکه میکنه رو فراموش میکنه و همیشه حق به خودش میده و کینه ای بودن منم باعث میشه حتی دعواهای هفت سال پیش به یاد بیارم دست خودم نیست وقتی ناراحت و عصبی میشم قلبم تیر میشه چند باری خواستم با ی چیزی به خودم اسیب بزنم ولی نمدونم یه نگرانی از بعدش دارم.جدیدا هم کلا حرف همدیگرو نمیفهمیم تا حدودی هر دو در تلاش این هستیم که همدیگرو درک کنیم هر دفعه دعوا میکنیم هزاران قول به همدیگه میدیم ولی نمیشه با ی اتفاق کوچیک دوباره همون دعواها همون عصبانیت همون تنفر…هر دو خسته شدیم و فقط از رو عادت داریم با هم زندگی میکنیم یعنی من اینطور فکر میکنم چون هیچ عشقی تو چشماش نمیبینم چون حتی نمیدونه که من الان دقیقا به چی احتیاج دارم دیگه براش مهم نیست که من خوشحالم یا نه.فقط داریم روال عادیه زندگیو طی میکنیم در اصل فقط داریم تلاش میکنیم روزامون بگذره وگرنه اصلا اون زندگی خوشی که همه دنباتلشن نداریم لطفا کمکمون کنید چون تقریبا ما تلاشمونو کردیم و واقعا خسته شدیم و هر دفعه حساس ترو شکننده تر میشیم